Барчин момо урчуқ йигиришдан тўхтади, супа четига келиб ўтирган ўғлига кўз остидан қараб қўйди. Титилиб, чуйкаланган жунни тиззасидан олиб, рўмолига сола бошлади. Бу ҳаракатларни бажараркан, кампирнинг қўллари билинар-билинмас қалтираб кетди. Жонмуроднинг бунга кўзи тушди, энди аниқ сезди — ҳозир онаси давоми…
Қобил Қултўраевич ширкат раҳбари бўлдию қабулига келувчилар навбат пойламайдиган бўлишди.Яқинда унинг қабулида бўлиб, бунга амин бўлдим. Ўйлаган эдимки, бошлиқнинг олдига кириш амри-маҳол бўлса керак. Йўқ, бошлиқ қабулхонасига кирсам, ҳаммаёқ жим-жит.“Ҳе, қойил-е, ишим битадиган бўлди”, деб ичкарига кирдим.Хонада бошлиқдан бошқа ҳеч давоми…
Идорамизга яқинда ишга келган Ваққосбойни “жуда хушбичим йигит” дейишади. Гаплари бирам мулойим. Айниқса, дастлабки келган кезларида унинг ҳар бир сўзи ҳаммамизга асалдай ёқиб тушди.“Ука, мана бу ишларни қилиб қўйинг”, десангиз “хўп бўлади”, “анави ишларни қилиб юборинг”, десангиз “хўп бўлади” деб давоми…
Ҳайдар мўйловнинг ишламаган жойи қолмаган. Хотини эса мўйловнинг қаерда ишлаётганини сўраб ўтирмайди. Гап-сўзию муомаласидан билади-қўяди.— Азизим, — деб келарди бир вақтлар мўйлов, — сизнинг қаддингиз кўзага, овозингиз пиёланинг жарангдор мусиқасига, кулишингиз биринчи нав чинни косага ўхшайди.Хотини майингина куларди. Билардики, эри давоми…
— Галдингизми, хўжайин!?— Галдим, Маралим!— Овқатни солаверайми, ё чой ичасизми?!— Тайёр бўлса, овқатингни келтиравер. Болалар қани?— Меҳмонхонада телевизор кўришяпти…Оводон ширин хўрсиниб қўйди. * * *Унинг бўртиб чиққан нимпушти ёноқлари оппоқ чеҳрасига тенгсиз тароват бағишлайди. Сал жилмайса, пешонасида юлдуз балқиб, кулгичларига давоми…
Қурбонни тун сокинлигида хаёл дарёси олисларга оқизиб кетди. Кечани бедор ўтказди. Ҳар замон-ҳар замонда ёнгинасида пишиллаб ухлаб ётган ўғли Собир билан қизи Гулноранинг устини ёпиб қўяр, сўнг жой четида ўй сурганча ўтирарди. Нима қилсайикин? Манови икки болани боқиш керак. Овқат давоми…
Тонгги ҳаводан кўксини тўлдириб нафас олган Сарвар қишлоғининг қир-адирларини эсларкан, юраги соғинчдан ҳаприқиб кетди. Унинг одати шунақа, кўклам кириб, оғочларда куртаклар лаб ёра бошладими шаҳарга сиғмай қолади. Қирларни, тошдан-тошга урилиб оқаётган сойларни қўмсайди.«Қирлар бойчечакка тўлиб кетгандир», деб ўйлади йигит энтикиб.Болалигида давоми…
Эшик очилиши билан ташқарида турган Дурдона қийқириб юборди:— Сюрпри-из!Раъно ҳайрон. Ахир остонада турган дугонаси иккита катта сумка кўтариб олган, афтидан қаёққадир кўчаяпти, ё…— Уйлаб-ўйлаб уйимни ремонт қилдирадиган бўлдим. Ўладиган дунёда ўтираманми энди, отам замондан қолиб кетган сариқ обойларга термулиб, дедим. давоми…
Ташқарида илк баҳорнинг ёмғир исли совуққина ели кирланиб қолган қорларни ялаб, тарновларни тилга соларди. Кун совуққина бўлса-да, офтобли, баҳорнинг келгани энди рост, булутлар ҳам шаштидан қайтган ёвдай аллақандай майинлашган. Уй ичида, икки қават кўрпача устида Норқул домла “Тафаккур” журналининг эски давоми…
“Бу дунёда бормикан-а юрак-бағри бутуни?…”Ўзбек ҳалқ қўшиғидан. Тинмай шиддатли ёмғир ёғарди. Шамол ўз кучини намойиш қилиб, ёмғир томчиларини юзимга, эгнимга, шимларимга уриб, ҳамма ёғимни шилта-шалаббо этарди. Совуқ ҳаво баданимга ўтиб, теримни жунжиктирарди. Аммо, мен бунга писанд қилмай олға қадам ташлайверардим. давоми…