Maktabdan qaytayotib, yaxmalak yerda toyib yiqilgan muallima necha kundan beri uyda ikki oyog‘i gipslanib yotibdi. Turay desa turolmaydi, o‘tiray desa o‘tirolmaydi – faqat yotadi. Tashqariga chiqmoqchi bo‘lsa, eri yoki katta bolalari ko‘mak berib, bir amallab joyidan turib oladi. Keyingi kunlarda davomi…
Ayol tuni bo‘yi yig‘lab chiqqan nevarasi bilan kelinini olib, kasalxonaga bormoqchi bo‘ldi. Baxtiga qaynukasi uyda ekan, ularni mashinada darrov shaharga yetkazib keldi, ammo endigina chillasi chiqqan go‘dak chirillab, na onasiga, na buvisiga ovunar, nuqul o‘zini orqaga tashlab yig‘lardi. Aksiga olib, davomi…
Bugun Boybolayev uchun muhim kun. Tumandan kattalar kelishadi. Nomzod topilguncha bo‘sh turgan bir rahbarlik lavozimidan umidvor odam uchun o‘zini ko‘rsatib qo‘yishning ayni vaqti. Ayollar sardori Rahima opaning kelishini eshitib, ayniqsa, halovatini yo‘qotdi. Tumanda bu dangalchi opaning gapi – gap! Mehmonlarni davomi…
– To‘satdan tap etib o‘lib qolishdan bema’nirog‘i bo‘lmasa kerak. Birinchidan, bu dunyoni tark etganingni anglaguningcha bo‘lmay, behimoya, ojiz va zabun tanangni oborishadi, ko‘mishadi-kelishadi. Hamma sening g‘amingda ado bo‘lgan, yig‘lagan, bevaqt tashlab ketding degan, tobuting ortidan xavotiru g‘ussaga to‘la nigohlar, yerga davomi…
Bibi Salima bir ko‘kalamzor qishloqda yashaydi. Qishloq katta emas, ammo har hovlisidagi manzara o‘xshash. Ko‘chalari tuproq, uylar oldidan ariqda suv o‘tgan. Ariq bo‘yida qad ko‘targan zich oqterak yaproqlari shitirlab turadi. Ba’zilarining oldida yashil to‘fonday bo‘lib supurgilar bo‘y cho‘zibdi. Aslida u davomi…
Darsdan shoshib chiqdim. “Ana xolos”, – deb yubordim yomg‘ir ayovciz quyayotganini ko‘rib. Aksiga olib, bugun bir ko‘rgazma tashkilotchilari bilan suhbat uyushtirishim kerak edi. Shunday yomg‘irda borish shartmikan-a? Bugun bormay qo‘yaversam-chi? Yo‘q, ertangi darsga biror “narsa” tayyor bo‘lishi kerak! Meni fikrimdan davomi…
Ollohning iznu irodasisiz hech bir jon mo‘min bo‘la olmas. Qur’oni karim, “Yunus” surasi * * * Bu bedavo dard unga qayerdan yopisha qoldi o‘zi? Chinorday yigit, mingta tegirmondan butun chiqqan odam, mana, to‘shakka singib ketguday bo‘lib yotibdi. Harqalay, “miya o‘smasi” davomi…
Sattor yuz-qo‘lini yuvib, mollariga qaragani og‘ilxonaga kirdi-yu, serraygancha turib qoldi. Bo‘rdoqiga boqilayotgan novvoslarining eng bo‘lasi yo‘q. Yuragi hapriqib, uzoqdan onasiga qarab baqirdi: – Qora no-v-v-os, – bo‘g‘ilganidan nafasi og‘ziga tiqildi. – Qora novvos yo‘q! Onasi o‘g‘lining vajohatini ko‘rib, idishdagi qaynoq davomi…
U nihoyat oradan shuncha yil o‘tib qalbiga yana bostirib kirib keldi… Xonasida muk tushib, boshini qog‘ozdan uzmay ishlab o‘tirgan Orziqul eshigi ohista taqillab, sekin ochilganini, undan tim qora sochli chehra qarab turganini ham payqamadi. O‘qiyotganidan ko‘zini uzmadi. Kelmish qorasoch uzun-uzun davomi…
Qizaloq burrogina edi, o‘z ism-sharifini juda yaxshi ko‘rardi, bu nom bilan g‘ururlanardi. Shu bois uylariga biror-bir mehmon keladimi yoki kimdir savolga tutadimi, isming nima deb so‘rashsa, bas, qoshlarini kerib, iyagini biroz oldinga cho‘zardi-da, dona-donalab, xuddi shuni ham bilmaysizmi degandek ta’kidlab, davomi…