Шукур Холмирзаев. Олис юлдузлар остида. Ҳикоя ва очерклар. — Тошкент, «Ёш гвардия», 1971. Ушбу тўпламда Шукур Холмирзаевнинг ҳикоячилигимизнинг сўнгги йиллардаги ютуқларидан, деб саналган «Ёввойи гул», «Баҳор ўтди» каби асарлари билан бирга болалар учун ёзган новеллалари ҳам жой олган… Тўпламнинг мавзуи давоми…
Муқаддима Айтадиларки, бир одам дарё ёқалаб келаётиб, каттакон ёмби топиб олди. Қўйнидан ёнғоғини олиб, чақмоқчи бўлиб уринган эди, ёмби бир неча бўлакка бўлиниб кетди. “Ялтироқ бўлгани билан ҳеч нимага ярамас экан-ку”, дея афсусланиб уни отиб юборди-да, қирғоқда қалашиб ётган оддий давоми…
Садриддин Айний. Асарлар. 8 томлик. 3-том: Қуллар. Роман. — “Тошкент” бадиий адабиёт нашриёти, 1964. Устод Садриддин Айний «Қуллар» романини 1932—1934 йиллар ўртасида ёзди, «Қуллар» 1934 йилда ўзбек тилида, 1935—1949 йилда тожик тилида нашр этилди. Романнинг айрим боблари ўзбек тилида «Қулбобо», давоми…
Тонг вақти йўлга тушди. “Ойсулув” достонидан Тупканинг таги қаерда? “Ҳайитали Алламуродовни танийсизми?”, деб сўрасам, сиз, албатта, елка қисасиз: “Йўқ”. Ажабланадиган жойи кам. Ўзим ҳам танимас эдим. Қандай танийлик, айримларга ўхшаб бўлар-бўлмас иш учун атрофига тўда-тўда мухбир йиғиб, уларга узундан-узун, маза-бемаза давоми…
Тошкентга борадиган бўлиб киракаш машиналарга яқинлашдим. Қўлида калит ўйнаб, мижоз пойлаб турган ҳайдовчилар бир зумда атрофимни қуршаб олишди. Лом–мим демасимдан бири қўйиб–бири савол беради: – Ўзингизмисиз? – Тошкентнинг қаерига борасиз? – Қанча бермоқчисиз? Мен ҳам анойи эмасман. Тажрибам етарли, йўл давоми…
I Фурсатни кесади соат кафгири, Тилка-пора қилар висол дамларин. Гўё у Исфаҳон, Темур шамшири, Адолат – вақтнинг қоқар чангларин. Мен. Менежмент бўйича инглиз мутахассиси Матт Дривер “команда”да фаолият юритиш ҳақида гапириб, шундай бир воқеани ҳикоя қилиб берган эди: “Жон Кеннедининг давоми…
Ёзнинг эрта отадиган илиқ тонгги. Йўл тадоригини аллақачон кўриб қўйган бўлсам-да, шаҳарга кетаётганимни ўйлаб, орзиққанча вақтли уйғондим. Аммо отам мендан эрта турган экан. — Турдингми? — деди жилмайиб қўлидаги қутини узатаркан. — Ол буни. Ҳайрон бўлиб қутини очдим. Ичида ўша давоми…
Носир Фозилов. Устозлар даврасида. Ҳикоялар, эсселар ва қисса. — Тошкент, Ёш гвардия, 1988. Ёзувчи Носир Фозилов анчадан бери устоз адибларимиз Ғафур Ғулом, Ойбек, Абдулла Қаҳҳор, Собит Муқонов, Миртемир, Мухтор Авезов, Шайхзода, Тўхтасин Жалолов ва бошқа бир талай устозлар ҳақида воқеий давоми…
Шифохона қуюқ дарахтзор орасида жойлашгани учун туни билан чигирткаларнинг чириллашидан қулоқлар қоматга келади. Саҳарга яқин уларнинг овозини қушларнинг чуғурлаши босиб кетади. Йўлаклари нурга чўмилиб ётган шифохона эса митти паррандаларнинг бу шовқин-суронига бутунлай бепарво, мудраб тонгни кутади. Аслида шифохонада кундузлари ҳам давоми…
Нортўхта Қилич. Байрам: Қиссалар ва ҳикоялар — Тошкент, Ғафур Ғулом номидаги нашриёт-матбаа бирлашмаси, 1991. Одамзод умр бўйи ёруғ кунларга талпиниб, риёзатлар чекиб яшайди. Таажжубки, етдим деганида, бандаси ногаҳоний бир балога гирифтор бўлиши ҳам эҳтимолдан холи эмас экан. Тўғри, сув ё давоми…