Umrining oxirgi daqiqasigacha bir og‘iz so‘z demagan insonning ayni jon berar vaqtida tilga kirishi juda g‘aroyib hol edi. Bu holat bir menga emas, balki uni tanigan, bilgan hatto eshitganlarning ham barchasini hayratlantirdi. O‘sha kuni na qo‘li, na oyog‘i va na davomi…
Shavkat qizni ilk bor talabalikning birinchi kuni, uzun yo‘lakda auditoriyaning ochilishini kutib turishgan payt ko‘rdi. Shunda nogoh yuragi bir qalqib ketdi.Shoirlar yozganidek, “Shundan buyon tinchi yo‘qoldi”. Chiroyli qizlarni ko‘p ko‘rgan, ammo bu qiz qandaydir bo‘lakcha edi. Uni ko‘zni qamashtirar darajada davomi…
– Mashi skalad, Servisboy, – dedi do‘konchi qing‘ir-qiyshiq taxtalardan qilingan beo‘xshov eshikni g‘iyqillatib ochib, ichkari kirarkan. – Anovi lash-lushlarni bir tomonga taxlab, tagini tozalab berasiz. Xizmat haqi naqd – uch ming.Servisboy hech narsa demadi. Parishon ko‘zlarini g‘alati pirpiratib qo‘ydi-da, ishga davomi…
Quyosh ufqqa sekin bosh qo‘ydi. Oqshom salqinida qo‘ylarning bir maromda o‘tlayotganini ko‘rib, ko‘ngli tinchigan Qodir bobo gilamdek to‘shalgan maysa ustiga yonboshladi. Atrofga cho‘kkan sukunatni ahyon-ahyonda jonivorlarning ma’rashi, kakliklarning va har turli kushlarning sayrashigina buzib turardi. Oyoq tarafida yotgan itning nimanidir davomi…
Ko‘pincha mendan nega kulgili hikoyalar bitmay qo‘yganim haqida so‘rashadi.Bu qulog‘imga, “hajvchilar yozmasa hech kim kulmay qo‘yadi”, degandek eshitiladi. Go‘yo bizning kuldirishdan boshqa ishimiz yo‘qday.Shaxsan men, biror kulgili hikoya yozadigan bo‘lsam, avval shu hikoyaga asos bo‘ladigan voqeani tanishlarimga so‘zlab beraman. So‘zlab davomi…
Ochlikning azobi tutdi, har kim qo‘li-qo‘njiga ilashganini yutdi. Avval ko‘kka yetdik deb ko‘karganning barisini yeyishdi, keyin, seldrbosh ham qurib qopti, endi o‘lmaymiz, deyishdi. Shunda ham arpa kaplab qancha odam shishib o‘ldi. Tirik qolgani bug‘doy pishig‘iga yetgan bo‘ldi.Erman deganning bari urushda, davomi…
Umid – yerda yotgan polapon.Rasul Jumayev I Bu gal ham qarz undira olmadi. Shaharning qoq kindigidagi gavjum bozorda do‘kon ochib, oldi-sotdiga ko‘ngil qo‘yib anchagina boyib qolgan, talabalik ta’mini birga totgan do‘sti O‘ktam ham mijg‘ovlanib bir dunyo bahonani qalashtirib tashladi. Shu davomi…
U bo‘sh vaqt topdi deguncha, shahar markaziga – ikki cheti bo‘ylab hovli-joylar tizilib ketgan ko‘chaga jo‘naydi. “Baxtlar vodiysi” deb ataladigan bu ko‘cha uning uchun bir mo‘ziza, sirli olam bo‘lib tuyuladi. Bundan biron-bir naf chiqadimi-yo‘qmi, unga baribir, o‘sha yerga shoshilaveradi. Saratonning davomi…
– Shirin paxta! Shirin paxtalar keldi! Kimga shirin paxta?!Bu ovoz hovlida o‘ynab yurgan katta-kichik bolalarga asalday yoqadi. Shirinlik haqidagi bu xushxabarni eshitib, ular turgan joyida qotadi. Hatto uxlab yotgan bolalar ham uyg‘onib ketib “shirin paxta”, deb yig‘laydi. Shirin paxtaning mazasini davomi…
O‘shanda to‘rtinchi sinfda o‘qirdim. Oilamiz bosh¬qa qishloqqa ko‘chadigan bo‘ldi. Ko‘chishdan bir kun oldin akam bilan otam mollarni haydab yangi uyimizga ketishdi. Ularga itimiz ham ergashdi. Ko‘chamiz, degan kundan boshlab bobom qandaydir bezovtalanib keldi. Rang-ro‘yi o‘zgarib, nigohlariga g‘amginlik indi. Xushchaqchaq bobom davomi…