Qahhor aka bu choyxonaga qirq yil qatnadi, qish-yoz, issiq-sovuq demadi, bu yerga kelish uning uchun allaqanday burchga aylandi. Avvallari peshinlikni choyxonada o‘tkazardi, pensiyaga chiqqach, ertadan kechgacha shu joyni obod qildi, bir ulfati ketsa, ikkinchisi keladi. Hammalarining o‘tiradigan joylari bor. Yetti davomi…
O‘tirish ayni avjiga chiqqanida xona eshigi qiya ochilib, dastyor yigit Shoyimqulni imladi. Qo‘lidagi ryumkani dasturxonga qo‘yib, tashqariga chiqqan edi, yo‘lakda qo‘shnisi Sobirjonga duch keldi. Rangi quv uchib ketgan.— Tinchlikmi? — xavotirlanib so‘radi Shoyimqul.— Kennoyimning tobi qochib qoldi, tezroq bormasangiz bo‘lmaydi. davomi…
1958 yilning bahor kunlaridan birida kamina ishga kelsam, shundoqqina eshik oldidagi kursida xipchadan kelgan, qoshlari kamon, ko‘zlari tiyrak bir yigitcha o‘tiribdi. U o‘rnidan turib, salom bergan bo‘ldi. Tovushi chiqdimi, chiqmadimi, bilmay qoldim. “Vaaleykum…” dedim-u, joyimga borib o‘tirdim. Boshqa xodimlar ham davomi…
Qizim Charos bilan bozorga chiqadigan bo‘ldik. — Dadajon, yuring, biror marta meni bozorga olib bormagansiz. Ayam, dadang bilan birga borib kelasizlar, men maktabdan bo‘shamayman, deganlar…Rastalar oziq-ovqat, kiyim-kechak, ro‘zg‘or buyumlari bilan liq to‘la. Nariroqda pistachilar qatori. Hamma o‘z molini maqtaydi:— Kep davomi…
Kitobni saqlab oling
Kitobni saqlab oling
Kitobni saqlab oling
O‘n besh yoshar bola edim. Shapoq laqabli eshagimni (bir ko‘zini oq qoplagan edi) minib, Sangardak sharsharasiga yo‘l oldim. Sharshara Xonjizadan ikki chaqirimlar narida. Qo‘yosh olov po‘rqaydi. Ko‘nning issigiga elib, boshimni qo‘mning* ustiga qo‘yib olganman. Endi ko‘zim ilingan ekan, qalin archazordan davomi…
Yozni sanatoriyda o‘tkazdim. Birinchi hafta ikki kishilik torkunjak xonada toza zerikdim. Ustiga-ustak atrofimdagilarning bari qariyalar – ular bilan nimaniyam gaplashardim. “Bundan ko‘ra uyda, oyoqni cho‘zib o‘tirganim yaxshi edi”, degan xayolga bordim. Nachora, davolanishim kerak. Biroq, vaqt o‘tgan sayin ko‘nglim suhbatdosh davomi…
Azonda Dunyotepani sel yutdi. To‘palangdaryo avval-boshdan sho‘x edi, lekin bunchalik haddidan oshmagandi. Suv terak bo‘yi ko‘tarilib pishqirdi, gumburladi va qabatidagi tepani yutib ketdi. Odamlar ashqol-dashqolini yelkalab, illa, qochib-qutuldi. Bir nechovi oqibam ketdi…Jala tongda tindi. Qarashsa, ulkan tepalik o‘rnida qip-qizil bo‘tana davomi…