Учқун Назаров. Янги чойхона (қатра)

Қаҳҳор ака бу чойхонага қирқ йил қатнади, қиш-ёз, иссиқ-совуқ демади, бу ерга келиш унинг учун аллақандай бурчга айланди. Авваллари пешинликни чойхонада ўтказарди, пенсияга чиққач, эртадан кечгача шу жойни обод қилди, бир улфати кетса, иккинчиси келади. Ҳаммаларининг ўтирадиган жойлари бор. Етти давоми…

Абдулла Аҳмад. Дард (ҳикоя)

Ўтириш айни авжига чиққанида хона эшиги қия очилиб, дастёр йигит Шойимқулни имлади. Қўлидаги рюмкани дастурхонга қўйиб, ташқарига чиққан эди, йўлакда қўшниси Собиржонга дуч келди. Ранги қув учиб кетган.— Тинчликми? — хавотирланиб сўради Шойимқул.— Кеннойимнинг тоби қочиб қолди, тезроқ бормасангиз бўлмайди. давоми…

Носир Фозилов. Мулла Шукур (эссе)

1958 йилнинг баҳор кунларидан бирида камина ишга келсам, шундоққина эшик олдидаги курсида хипчадан келган, қошлари камон, кўзлари тийрак бир йигитча ўтирибди. У ўрнидан туриб, салом берган бўлди. Товуши чиқдими, чиқмадими, билмай қолдим. “Ваалейкум…” дедим-у, жойимга бориб ўтирдим. Бошқа ходимлар ҳам давоми…

Акмал Саййид. Бозорда (ҳикоя)

Қизим Чарос билан бозорга чиқадиган бўлдик. — Дадажон, юринг, бирор марта мени бозорга олиб бормагансиз. Аям, даданг билан бирга бориб келасизлар, мен мактабдан бўшамайман, деганлар…Расталар озиқ-овқат, кийим-кечак, рўзғор буюмлари билан лиқ тўла. Нарироқда пистачилар қатори. Ҳамма ўз молини мақтайди:— Кеп давоми…

Дилмурод Содиқов. Нажот дарахти (ҳикоя)

Ўн беш ёшар бола эдим. Шапоқ лақабли эшагимни (бир кўзини оқ қоплаган эди) миниб, Сангардак шаршарасига йўл олдим. Шаршара Хонжизадан икки чақиримлар нарида. Қўёш олов пўрқайди. Кўннинг иссигига элиб, бошимни қўмнинг* устига қўйиб олганман. Энди кўзим илинган экан, қалин арчазордан давоми…

Дилмурод Содиқов. Изтироб (ҳикоя)

Ёзни санаторийда ўтказдим. Биринчи ҳафта икки кишилик торкунжак хонада тоза зерикдим. Устига-устак атрофимдагиларнинг бари қариялар – улар билан ниманиям гаплашардим. “Бундан кўра уйда, оёқни чўзиб ўтирганим яхши эди”, деган хаёлга бордим. Начора, даволанишим керак. Бироқ, вақт ўтган сайин кўнглим суҳбатдош давоми…

Дилмурод Содиқов. Дунётепа соғинчи (ҳикоя)

Азонда Дунётепани сел ютди. Тўпалангдарё аввал-бошдан шўх эди, лекин бунчалик ҳаддидан ошмаганди. Сув терак бўйи кўтарилиб пишқирди, гумбурлади ва қабатидаги тепани ютиб кетди. Одамлар ашқол-дашқолини елкалаб, илла, қочиб-қутулди. Бир нечови оқибам кетди…Жала тонгда тинди. Қарашса, улкан тепалик ўрнида қип-қизил бўтана давоми…