Ertalabdan havoning avzoyi buzildi. Osmonga qop-qora bulutlar to‘planib, yomg‘ir sharros quyib berdi. Kechagi charaqlagan kunga ishonib yo‘lga chiqqan Rahbar xola shosha-pisha qo‘lidagi to‘rvani titkiladi. Qo‘liga yo‘l-yo‘lakay ariq bo‘yidan terib olgan ismaloq, otquloq, yalpizlar ilashib chiqdi. Xah, o‘lsin-a, to‘rva ichidan arang davomi…
Yonma-yon yo‘lda poyezd pishillab kelib to‘xtadi. Mikrofondan manqa, uyquga qonmagan bo‘g‘iq ovoz taraldi.— Diqqat, diqqat! Hurmatli yo‘lovchilar! Ikkinchi yo‘lda “Toshkent-Andijon” poyezdi kelib to‘xtadi. Poyezd bekatda uch daqiqa turadi. Qaytaraman… Perrondagi odamlar shoshilib qoldi. Akbar bir zum elektropoyezdda o‘tirganligini, hozirgina uning davomi…
Tirikdaysan go‘yo, bardamsan go‘yo, Hayot ham u qadar ezmas yelkangni… Xo‘sh, qayerdan keldi bu qayg‘u? V.Soyning qo‘shig‘idan Metroning N. bekati. Kechgi soat olti. Chekkadagi o‘rindiqlarning birida, sumkamni tizzam ustiga qo‘ygancha, yarim soatdan beri seni kutyapman. Kechikkuday bo‘lsang, zinhor ketib qolmasligimni davomi…
Albaniyalik yoshlarga bag‘ishlanadi. Poli chiriy boshlagan yupun dahliz. Bir tabaqasi lang ochiq eshik yonida sarg‘ish charm jomadon. Ostonada xiyol uringan past poshnali tufli. Ichkaridan sochlari silliq turmaklangan, o‘rtabo‘y, ko‘rimsizgina qiz chiqib keldi. Egnida bo‘g‘ma yoqa kulrang sviter, qora shim. Qo‘lidagi davomi…
O‘zi odam shunaqa, qariganda injiqroq bo‘lib qolarkan. Har tugul fe’l-atvori o‘zgararkan-da.Ota shaharga umid bilan keldi. Qariganda orttirgan dardiga davo toparman deb o‘ylagan bo‘lsa kerak. O‘g‘li ham hamma ishini yig‘ishtirib otasini shahardagi ko‘zga ko‘ringan shifoxonalarga olib bordi. Barcha tanish-bilishlarini ishga soldi. davomi…
Uning ko‘zlari chiroyli edi. Sochi qora. Yuzi qoramag‘iz. Xuddi oftobda pishgandek ko‘rinardi. Ko‘zlari esa, moviymidi-ey… Ha-ha, moviyroqqa o‘xshardi. O‘t chaqnab turardi undan. Qarashining o‘zi har qanday yurakni behalovat qilardi. Yomonligidan emas, yaxshiligidan. Ehtirosga to‘la edi u ko‘zlar. Buni tasvirlash qiyin. Lekin harxolda davomi…
Jamol Jo‘shqin muharrir xonasiga quyunday bostirib kirdi.— Xo‘sh-sh?! – dedi qalin qoshlarining har bir mo‘yini igna qilib. — So‘rash joizmi?! Ne sabab, kaminaga mukofot yozilishida faromushga yo‘l qo‘yilibdi?! “Ostonai-tahririyat” tuprog‘ini yigirma yildan oshiq yalab kelayotgan menday jafokash jurnalist… Ehm, qolaversa, davomi…
Telefon jiringladi. Go‘shakdan ayol kishining nihoyatda yoqimli, muloyim va iymanish ohangidagi ovozi eshitildi. Bilsam, u bizning sohamizga unchalik tegishli bo‘lmagan masala yuzasidan qo‘ng‘iroqqilibdi. Chekka viloyatdan ekanligi, kimga murojaat qilishni bilmaganligini aytib, iloji bo‘lsa yordam berishimizni so‘radi. Telefon orqali hal qilsa davomi…
Oypari yovvoyi kaptarning suluv bolasi, negadir boshqa qarindoshlariga sirayam o‘xshamas, a’zoyi badani oppoqqina tuk bilan qoplangan edi. U osmon bilan bo‘ylashadigan “Kelin uchdi” jarida yashardi. O‘tgan yili erta bahorda jardan bexos tarma uchdiyu uyasi buzilib ketdi. Qorong‘u to‘s-to‘polonda tasodif qayig‘ining davomi…
Rasul ota bizga qo‘shni mahallada yashaydi. Juda nuroniy, farishtali mo‘ysafid. Bir paytlar hamqishloq bo‘lganimiz uchun (hozirda shaharda yashaymiz) u kishining uyiga hol-ahvol so‘ragani borib turaman. Qizlarini tagli-tugli joylarga uzatgan. Chol-kampir o‘g‘li va kelini bilan birga yashashadi. Ularning xonadonidagi tartib, ozodalikka davomi…