Тўлқин Ҳайит. Бемор (ҳикоя)

Кенг осмонни хира булут босса, ­Нигорахоннинг ойдек чеҳрасига қора соя тушиб, руҳи ҳорғин тортади. Ўл-а қолсин-а, бугун ҳам шу аҳвол: эрталабдан ҳовлининг юзи ҳам хира осмондан ранг олибди, ёзнинг ўнинчи кунида-я! Нон ҳиди уфуриб турган қўлини пахса қилиб, осмонга, қўрғошинранг давоми…

Муҳтарама Улуғ. Она, сизни соғиндим (бадиа)

Беш соатлик йўл эди Марғилоннинг ораси… Марғилонда яшарди Оналарнинг онаси… Боришимни аввалдан айтсам, ҳаловатингизни йўқотиб, йўқни йўндиришга тушардингиз. Ҳолбуки, ёшингиз саксонни ҳам қоралаб ўтганди, Она. Шу боисдан кейинги пайтларда уйимизга бехосдан кириб боришни одат қилгандим. Дарвозадан кўринишим билан гўё дунёнинг давоми…

Шойим Бўтаев. Уруғ (ҳикоя)

Йилқибой Тўхлиевнинг Илаш деган акаси бўлган экан. Подачилик қилиб, подага эшак, эчкиларни ҳам қўшиб боқаверган экан. Йилқибой уни кўрмаган. Бир куни туман қалин тушганида Наимнинг хўтиги подадан қайтмапти. Наим Йилқибойларнинг уйларига уч-тўрт марта келипти, Илашни ҳоли-жонига қўймапти, оталарингнинг қулоқ бўлиб давоми…

Абдужалол Тайпатов. Чоллар (ҳикоя)

Алишер хонасига кирибоқ дераза туйнугини очиб қўйди. Туни билан димиққан хонага тонг шабадаси ёпирилди. Компьютерни ёқиб, интернетга кирди. Сайтларга бирров кўз югуртириб, дунё ахборотлари билан танишди. Бир соатлардан сўнг йўлакда ҳамкасбларининг қадам товушлари эшитилиб, ходимлар ишга кела бошлади. Ички телефон давоми…

Ҳалима Аҳмедова. Сен – кўркам ва гўзалсан, меҳрибон ва мурувватлисан… (бадиа)

Болалигимда бибимнинг узун ва учи қўнғироқ сочларини ушлаб юришни яхши кўрардим, ундан доим қалампирмунчоқнинг ҳиди анқирди. Бибим жуда хушрўй эди. Айниқса, жойнамоз устида янада сулувлашиб кетарди. Намозини тугатгач, ундан сўрардим: – Дунёда энг чиройли ким? Бибим кўзларига тўлган нурнинг тилида давоми…

Наргиза Асад. Ҳолва (ҳикоя)

Мастура қия очиқ дарвозадан ичкарига кириб, атрофга аланглади, тушлик пайти бўлгани учунми ҳеч ким кўринмади. Ҳовлининг бир четида кузак гуллари сариқ, қизил, пушти рангда жилоланар, эгатда жимир-жимир сув оқарди. Ўнг томонда ишкомдаги ҳусайнилар офтоб нурида товланар, эндигина келиб қўнган қушлар давоми…

Дурбек Қўлдош. Кутубхонада (ҳикоя)

Ҳаммани интиқ куттирган баҳорнинг илиқ кунларида борлиқ аста-секин қиш уйқусидан уйғониб бормоқда эди. Шаҳар марказида қад кўтарган маҳобатли кутубхона китобхонлар билан гавжум. Кимдир чинакам илм соҳиби бўлиш ниятида, кимдир эртага имтиҳонда хижолат бўлиб қолишдан чўчиб, яна кимдир танлаган касбини мукаммалроқ давоми…

Холмуҳаммад Каримий. Чорва одами (ҳикоя)

Агар ўлим-житимсиз тўл тушса, чўпоннинг мурутини болта кесмади дегани. Ҳайдарқул ҳам суруви чиқитсиз бойиб елкасидан тоғ ағдарилганди, кайфи чоғ. Кийим-бошини алмаштириб, йўлга отланди. Қизилнинг дарасидан чиқиб келиб, Катманнинг ҳоварига етганда оти адирга тирсаклаб кетди. Дарҳол селга томон жиловини бурди. Намгарчилик давоми…

Мирзапўлат Тошпўлатов. Савол (ҳикоя)

Баҳодир атак-чечак юриб, “ая”, “ада” деганда, ўзи ҳам, ота-онаси ҳам қувончдан ўзларига сиғмасди. Беш ёшга тўлди. Пиёла синдирди. Онасининг жаҳлдан лаблари пирпиради. Қоши чимирилди. – Ҳой, аҳмоқ, нега пиёлани синдирдинг? – деб онаси бир тарсаки туширди. Баҳодир роса йиғлаб, охири давоми…

Абдуқаюм Йўлдош. Бозор (ҳикоя)

Камол акага “…Элнинг қандай яшаётганини билмоқчи бўлсанг, аввало, унинг бозорларига қара”, дейди донишманд халқимиз. Дарҳақиқат, бугун вилоятимизда фаолият кўрсатаётган деҳқон бозорларида сотувчи ва харидорлар учун яратилган қулай шарт-шароитларни, пештахталардаги тўкин-сочинликни кўриб, дилинг равшан тортади…” Давроннинг дили равшан тортмади, билъакс, пешонаси давоми…