Муҳаммад Салом. Келин (ҳикоя)

– Ҳуув отаси, туринг, турақолинг энди… Олисдан таралгандай майин овозни отаси гўё эшитмас, кўрпага бурканганча қимирламай ётарди. Шунда овоз эгаси “қаср”га оёқ томондан қўл узатиб, кўрпани силкитди: – Туринг, отаси, келиниз чойга чақиряпти, келиннинг қўлидан чой ичмайсизми, отаси? – А?.. давоми…

Хуршид Дўстмуҳаммад. Эрта баҳор (ҳикоя)

– Э-э, ҳа-а-а, саломларим бўлси-ин-н!.. Темир дарвозанинг ўртасидаги якка тавақали, энсиз эшикчани очиб ҳовлига кирган Ромиз Жўра ичкарига бир қадам қўйган жойида димоғига гуп этиб урган анвои ҳидлардан нафас ололмай қолдими ёхуд қийғос очилган лолаю лолақизғалдоқлардан кўзлари қамашдими, ноёб хушхабарни давоми…

Қўчқор Норқобил. Уруш сурати (кичик ҳикоялар)

Она Дўстим Мўминга бағишлайман. Пушта бўйлаб ўсган токларни таг-томири билан қўпориб, ғарқ пишган узумларни мажақлаб келаётган танк ариққа тушиб тумшуғи бир пасайиб кўтарилди-да, таққа тўхтади. Занжири отилиб кетди. “Занжир узилганини душман сезмаслиги керак” – ўйлади командир. Чор тарафдан ўқ ва давоми…

Абдуқаҳҳор Иброҳимов. Хотинмасжид (эссе)

ХХ аср эллигинчи йилларнинг бошлари, ўспиринликдан ўтиб, ўсмирликка илк қадамлар қўйган кезларим эди. Йилнинг шундай пайти эдики, Қиш билан Кўклам тортишар, Қиш “Давом этавераман” деса, Кўклам “Ўринни бўшатиб қўй, энди менинг галим келди” дерди, яъни баъзан Қиш изғирини эсса, баъзан давоми…

Ўрозбой Абдураҳмонов. Бойсунда тонг отди… (эссе)

ёхуд харсанг устидаги хаёллар Камтар бу сукутда кўпдир ҳақиқат – Унда зил ҳаётнинг сурати зоҳир: Бойсунда тоғ бўлмоқ қандай машаққат, Бойсунда дашт бўлмоқ нақадар оғир! Усмон АЗИМ Кампиримга йигитлик чоғларимда “Сени тоғларга олиб чиқиб, булутларнинг орасидан ойни олиб бераман” деган давоми…

Нодирабегим Иброҳимова. Мен, дадам ва Альцгеймер (ҳикоя)

Алоис Альцгеймер. Нейропатологиянинг отаси. Инсоннинг мия фаолияти сўниши, яъни ўз исми билан аталадиган касалликни кашф қилган, ўрганган олим. Мен унинг исмини сўнгги йилларда тез-тез тилга оламан. Бу сўз менга анча яқин бўлиб қолган. Альц­геймер эллик бир ёшида ўлган. Юраги сабабли. давоми…

Тоҳир Йўлдошев. Хат ташувчи (ҳикоя)

Бир қишлоқдан ўн беш ўғлон ҳарбий комиссариатга чақирилдик. Ҳарбий округдагилар тиббий кўрикдан ўтказишибоқ, эртага хуржунларимиз билан худди шу ерда тахт туришлигимизни қатъий тайинлашди. Айтишларича, темир йўл станциясидан жўнатиларканмиз. Томир-томирларимизда кўпириб оққан қон душманга қарши интиқом ўтида ёнгандан-ёнади. Тезроқ, тезроқ уруш давоми…

Жамила Эргашева. Ғанимати онам (эссе)

Одатда, “Ота-онангиз ҳаётми?” деб сўрашганда, “Ҳа”, десангиз, “Давлатманд одам экансиз” дейишади ҳавас билан. Оллоҳга шукр, онажоним 84 ёшга кирдилар. Назаримда, менинг онам дунёдаги энг меҳрибон, энг кечиримли ва энг сулув аёл. Оиламиз катта оила эди. Бобом, момом, амаким, етти фарзанд, давоми…

Жўра Фозил. Яқин-йироқлар (ҳикоя)

Олис-олисларда салобатли тоғлар кўланкаси кўзга ташланар, ақраб қуюқ дарахтзорларда хазон япроқлардан гулханлар ёқар, чуқур сукутдаги мўйсафид чўққилар томондан катта карвондек оғир булутлар бостириб келмоқда эди. Изғирин шамол эсар, ҳувиллаган боғлар ичкарисидан рутубат ҳиди анқир, қўрғошинранг осмондан кўз узолмай турган Маҳкамнинг давоми…

Эшқобил Шукур. Ҳаёт адабиёти ва адабиёт ҳаёти

АЁЛ СЕҲРИ Қадимги хитойликларнинг “Дао ва Дэ” китобида шундай бир битик бор. Будда роҳиби кўп йиллар хилватда таркидунё қилиб, фақат тоат-ибодат билан машғул бўлади. У кундан-кун руҳан кучайиб, сирлар оламига кириб боради. Ниҳоят, кун келиб роҳиб ўзида қушдай уча олишга, давоми…