Маъмура Зоҳидова. Сарҳадсиз садоқат (қисса)

Мен чўлоқ бўлиб қолдим. Тўғриси, иштаҳам ҳам бўлмаяпти. Ташланган нонларга ета олмаяпман. Ана, эрталабкиси, кўлмакда бўкиб ётибди. Аввалги ҳолим бўлса, шуни олиб офтобда қуритардим. Кейин тоза жойга кўмардим. Қорним очганда ердим. Нон-ку майли, уйга ҳеч ким келмаган кунлар сувдан қийналаман. давоми…

Гулчеҳра Асронова. Сўнгги қўнғироқ (ҳикоя)

Бизнинг 8-“А”дан биринчи бўлиб севги савдоси Аҳмад малланинг бошига тушганига орадан шунча йил ўтиб ҳам ишонгим келмайди. Сарғиш юзини мошдай-мошдай сепкил қоп¬лаган шумшук партадошимнинг туппа-тузук нозик кўнгли борлиги етти ухлаб тушимга кирмаганди. Лекин танаффус пайти ҳаммамиз тўпланиб турган даврада ошиқ давоми…

Олим Жумабоев. Уй (қисса)

I Овул сукутда эди. Пахсачилар ишини қўйган кезлари эди. …Ўша воқеадан бир кун илгари бизникига Ўлжабой акис (болалар шундай атардик) келганди. Қўлида бир парча қоғоз, ручка бор эди. Айвонга ўтиргач, пичирлаганнамо гап очди: – Тўрт-беш сўмингни бераман. Биласан, саводим чатоқ. давоми…

Турсунмурод Эрматов. Жонқора (ҳикоя)

Йўл ёқасидаги пастқам томда ёйилган узумларни саралаётган аёл икки қўлини ёнга тираган кўйи, увишиб қолган оёғини узатди. Бироқ қўлларини ердан узган ҳамон, мувозанатини сақлолмай, гавдаси бир томонга оғиб кетди. У жон ҳолатда кафтларини томга босди. Қаддини ростлади, хавотирланиб, атрофга олазарак давоми…

Хуршид Дўстмуҳаммад. Соҳилдаги нашъу намо (ҳикоя)

Қуёш ётоғидан бош кўтарди. Унинг заррин толаларидан тарқаган ҳарорат ҳали соҳил бўйлаб кета-кетгунча ястаниб ётган оппоқ қумни қиздириб улгурмасидан пляж чўмилувчилар томонидан бирин-сирин ишғол этила бошланган, пича эртароқ бўлгани учунми, аксари мункиллаган чол-кампирлар имирсилаб-сургалиб келиб соябонли қўналғалар паноҳига жойлашар, йиғма давоми…

Эркин Аъзам. Арбоб Қулов Парижга боради (ҳикоя)

“Қирқ йиллик гурунглар” туркумидан бир ҳикоят Қиёматли суҳбатдош Абдулҳамид Рашидийга бағишланди Билсангиз, Жийдали деганимизнинг эли аслан қурама, ҳа, балли – ҳар ёқдан келиб қолган. Кеча эмас, бугун эмас, ҳув қадим айёмларда. Кўҳна китобларда дарж этилишича, ҳозир ўртачароқ шаҳар сиёғидаги бу давоми…

Боборавшан Ғозиддинов. Тонг ва шом орасида (қисса)

Қорачироқ ёруғида мук тушиб китоб ўқиб ўтирган Тангриқул бобо лойсувоқ деворга суяниб бир лаҳза шифтга термилди. Байтни мулоҳаза қилиб жилмайди. Кейин китобни очиб, қайта ўқишга тутинди. Мутолаа сўнгида томоқ қириб, сандал атрофида ўтирган яқинларига қаради. Марям момо келини Ойдин ва давоми…

Оллоназар Улуғов. Садаб (ҳикоя)

Мамат морбоз Говургоннинг катта сайҳонлигида лўлаболишдек келадиган ёлдор илонни кўрганда сесканиб кетди. Ичига туфлай-туфлай, астағфурулло келтирди. Бунақасини умрида кўрмаган эди. Морбоз баҳайбат илон токи ғopra киргунча изидан кузатиб турди. Илон одам шарпасини сезган заҳоти тезкор ҳаракат қилди. Унинг энди қорамтир давоми…

Қўчқор Норқобил. Қайтмасанг ҳам қайтгин (киноқисса)

I Москва. Кун пешиндан оққан. Шаҳар гавжум. Ҳаёт қайнайди. Йўлакларда одамлар оқими. Ҳамма шошади. Кишилар турмуш ташвишлари гирдобида. Йўлларда машиналар тирбанд. Ҳаёт оқими, борлиқнинг тундлиги-ю, ёмғирнинг тинимсиз эзиб ёғиши писанд эмас. Яна айтсак, шаҳар эзиб ёғаётган ёмғир оғушида. Йўловчилар қўлларида давоми…

Қўчқор Норқобил. Тирик ҳайкал (ҳикоя)

Инсоннинг танасига эмас, қалбига ҳайкал ўрнатадилар. Л. Толстой Хуллас, йиғин йиғиндай бўлмади. Бунинг барига тил битди, меники жуфт дейдиган бўлиб қолишибди. Харракка тиқилган харсангни сув эмас, сел оқизади. Буларнинг бу майда-чуйда пичинглари у ёқ-бу ёқдан отилган кесакнинг увадасидай бўлиб туюлди. давоми…