Farrux tun bo‘yi ishlaganiga qaramay tongda vaqtli uyg‘ondi. Derazadan xiragina nur tushib turar, deraza ortidan eshitilayotgan shamol va xazonlar sasi mezon boshlanganidan darak berardi. U bir muddat xayol surib yotdi. Tanasida horg‘inlik, ruhida mahzunlik zohir edi. Yangi romanga so‘ngi nuqtani davomi…
Devorlari oppoq xona. Deraza oynasidan to‘kilayotgan oppoq nur ayolning yuzida jilva qildi, yumuqqovoqlarini qizartirdi, barmoqlaridagi uzukning olmos ko‘zchalarida aks etdi. Ayolko‘zlarini ochdi. Shu’la endi uning qorachiqlarida akslandi. “Qanday yoqimli… Tiriklikning yana bir tongi otdi, — ayol ko‘zlarini yumib, quyosh nurlarini davomi…
Onam Mastura Shirinxo‘ja qizi vabarcha front orti jafokashlari xotirasiga bag‘ishlayman. ZARBUVI Avji saraton. Ish degani qaynagan. G‘o‘za chopiq, sug‘orish, bir yoqda arpa, bug‘doy bosh tortib, o‘roqqa kelib turibdi. Ustiga ustak daryo toshib, bir-ikki da’fa damba bosishgayam opketishdi…Hozir esa dala chekkasida davomi…
Nurboyga bu ismni rahmatli otasi Xolboy buva qo‘ygan.U bo‘y torta boshlagan to‘ng‘ichining boshini silab, bot-bot: “Bor umidim sendan, bolam, men bu dunyoda yakkayu yolg‘iz o‘sdim, yolg‘izlikqursin, ukalaringga, singillaringga bosh bo‘l, do‘stu yorlaringdan ayrilma”, der edi. Xolboy buva sakkiz o‘g‘il, ikki davomi…
Uchqun Bo‘ronovich ko‘chaga otlangan mahal xotini zorlandi: — Kun bo‘yi so‘rayverib odamni xunob qilib yuborishadi. Jilla qurisa, qo‘lidagi raqamini ayting, deb qistashgani qistashgan… Endi qo‘l telefoni olmasangiz bo‘lmaydi chog‘i… — Keyin nima bo‘lishini bilasanmi? — zardaliroq ohangda chiqdi erining ovozi. davomi…
Shaharga ketayotgan kunim onam Guljon momonikiga kirib o‘tishimni tayinladi. Eh, Guljon momo sho‘x edi, kampir bo‘la turib kampirlarga o‘xshamasdi. O‘g‘li Ahmadqul uyidan chiqib ketmaganida, balki hozir ham tishsiz og‘zini katta ochib kulayotgan va: — Onangning yelkasiga o‘t yoqma, baraka topgur. davomi…
Boshlab, hushtagini chalib shamol keldi. Besaranjom to‘zon keyin ko‘tarildi. Jarko‘chani u boshidan bu boshiga hammani hangu mang qilgancha izg‘idi.Har bir daraxtni qo‘ltiqlab, siltab-siltab ko‘rdi. Har bir g‘ovni g‘iqqillatib ochib-yopib, har bir darvozani dangillatib urib ko‘rdi. O‘zini qayerga qo‘yishni, qayerga urishini davomi…
Mohira bugun ham shu qaror bilan uyqudan uyg‘ondi: bo‘ldi, bugundan qoldirmayman. Shu o‘y bir haftaki boshidan chiqmaydi, qadalib kelaveradi. Tunovgi tushiga ham oralaganday bo‘ldi-yov, adashmasa. Qo‘lida oppoq tuxum, yorish uchun zo‘r berib siqarmish, yorilmasmish. Uyg‘onib qo‘rqib ketgandi, mana oqibati, tilamasa davomi…
Shahlo katta shaharda onasini yo‘qotib qo‘ydi.Onasining esi kirdi-chiqdi edi. Qish oxirlab, eshik ortidagi g‘ala-g‘ovur dunyo o‘ziga chorlayverganidan, xasta ayol payt poylab ko‘chaga otildi. Bir paytlar Denov tomonlarda u ishlagan bog‘cha devori sap-sariq rangda edi. Sariq bino ko‘ziga issiq ko‘rinib, o‘sha davomi…
Bir necha kundirki, yangi hajviyamni hech nihoyasiga yetkaza olmayman, har tarafdan nabiralarning to‘paloni. Uyda yozaman deyman-u, sharoit ko‘tarmaydi. Ishxonada esa hali boshliq chaqiradi, hali tashkiliy ishlar. Eng yomoni — telefonning tinimsiz jiringlashi. —Labbay, ha redaktsiya. Adashmadingiz, eshitaman. Ey, Quvonchbek aka! davomi…