Маъсума Аҳмедова. Йўлда (ҳикоя)

Эрталабдан ҳавонинг авзойи бузилди. Осмонга қоп-қора булутлар тўпланиб, ёмғир шаррос қуйиб берди. Кечаги чарақлаган кунга ишониб йўлга чиққан Раҳбар хола шоша-пиша қўлидаги тўрвани титкилади. Қўлига йўл-йўлакай ариқ бўйидан териб олган исмалоқ, отқулоқ, ялпизлар илашиб чиқди. Хаҳ, ўлсин-а, тўрва ичидан аранг давоми…

Маъсума Аҳмедова. Бировнинг ҳаёти (ҳикоя)

Ёнма-ён йўлда поезд пишиллаб келиб тўхтади. Микрофондан манқа, уйқуга қонмаган бўғиқ овоз таралди.— Диққат, диққат! Ҳурматли йўловчилар! Иккинчи йўлда “Тошкент-Андижон” поезди келиб тўхтади. Поезд бекатда уч дақиқа туради. Қайтараман… Перрондаги одамлар шошилиб қолди. Акбар бир зум электропоездда ўтирганлигини, ҳозиргина унинг давоми…

Нодира Содиқова. Оқшом (ҳикоя)

Тирикдайсан гўё, бардамсан гўё, Ҳаёт ҳам у қадар эзмас елкангни… Хўш, қаердан келди бу қайғу? В.Цойнинг қўшиғидан Метронинг Н. бекати. Кечги соат олти. Чеккадаги ўриндиқларнинг бирида, сумкамни тиззам устига қўйганча, ярим соатдан бери сени кутяпман. Кечиккудай бўлсанг, зинҳор кетиб қолмаслигимни давоми…

Нодира Содиқова. XXI аср бўсағасида (ҳикоя)

Албаниялик ёшларга бағишланади. Поли чирий бошлаган юпун даҳлиз. Бир табақаси ланг очиқ эшик ёнида сарғиш чарм жомадон. Остонада хиёл уринган паст пошнали туфли. Ичкаридан сочлари силлиқ турмакланган, ўртабўй, кўримсизгина қиз чиқиб келди. Эгнида бўғма ёқа кулранг свитер, қора шим. Қўлидаги давоми…

Бахтиёр Нуриддинов. Ота ва ўғил (ҳикоя)

Ўзи одам шунақа, қариганда инжиқроқ бўлиб қоларкан. Ҳар тугул феъл-атвори ўзгараркан-да.Ота шаҳарга умид билан келди. Қариганда орттирган дардига даво топарман деб ўйлаган бўлса керак. Ўғли ҳам ҳамма ишини йиғиштириб отасини шаҳардаги кўзга кўринган шифохоналарга олиб борди. Барча таниш-билишларини ишга солди. давоми…

Бахтиёр Нуриддинов. Мусаввир (ҳикоя)

Унинг кўзлари чиройли эди. Сочи қора. Юзи қорамағиз. Худди офтобда пишгандек кўринарди. Кўзлари эса, мовиймиди-ей… Ҳа-ҳа, мовийроққа ўхшарди. Ўт чақнаб турарди ундан. Қарашининг ўзи ҳар қандай юракни беҳаловат қиларди. Ёмонлигидан эмас, яхшилигидан. Эҳтиросга тўла эди у кўзлар. Буни тасвирлаш қийин. Лекин ҳархолда давоми…

Муҳаммад Очил. Ҳали боплайди (ҳажвия)

Жамол Жўшқин муҳаррир хонасига қуюндай бостириб кирди.— Хўш-ш?! – деди қалин қошларининг ҳар бир мўйини игна қилиб. — Сўраш жоизми?! Не сабаб, каминага мукофот ёзилишида фаромушга йўл қўйилибди?! “Остонаи-таҳририят” тупроғини йигирма йилдан ошиқ ялаб келаётган мендай жафокаш журналист… Эҳм, қолаверса, давоми…

Юсуф Зиёдов. Меҳр (ҳикоя)

Телефон жиринглади. Гўшакдан аёл кишининг ниҳоятда ёқимли, мулойим ва ийманиш оҳангидаги овози эшитилди. Билсам, у бизнинг соҳамизга унчалик тегишли бўлмаган масала юзасидан қўнғироққилибди. Чекка вилоятдан эканлиги, кимга мурожаат қилишни билмаганлигини айтиб, иложи бўлса ёрдам беришимизни сўради. Телефон орқали ҳал қилса давоми…

Ғози Раҳмон. Ойпари (ҳикоя)

Ойпари ёввойи каптарнинг сулув боласи, негадир бошқа қариндошларига сираям ўхшамас, аъзойи бадани оппоққина тук билан қопланган эди. У осмон билан бўйлашадиган “Келин учди” жарида яшарди. Ўтган йили эрта баҳорда жардан бехос тарма учдию уяси бузилиб кетди. Қоронғу тўс-тўполонда тасодиф қайиғининг давоми…

Суюндик Мамиров. Ота (ҳикоя)

Расул ота бизга қўшни маҳаллада яшайди. Жуда нуроний, фариштали мўйсафид. Бир пайтлар ҳамқишлоқ бўлганимиз учун (ҳозирда шаҳарда яшаймиз) у кишининг уйига ҳол-аҳвол сўрагани бориб тураман. Қизларини тагли-тугли жойларга узатган. Чол-кампир ўғли ва келини билан бирга яшашади. Уларнинг хонадонидаги тартиб, озодаликка давоми…