Тўл мавсумида беш бойнинг сурувлари Катманнинг даштига эниб келади. Бийдай кенглик. Адирларда баҳори ўт жуда зўр бўлади. Ёввойи нўхатлар белга уриб кетади. Тойлоқ ёрилди деган сойларда-ку қорамоллар ҳам ўтга сузиб юради. Саратон кириши билан адирлар тилла рангга бўялади, сойларга шамол давоми…
Еттинчи синфда ўқийдиган Баҳром катта танаффусда партадошини тирсаги билан туртиб сумкага ишора қилди. Энгашиб қараган Тошматнинг кўзлари порлаб: «Вой-й, бунча зўр?» – деб юборди. Синфда шовқин-сурон бошланган, ҳар ким ўзи билан ўзи овора. Қатор терилган сап-сариқ олмаларга тикилиб: «Ўзларингнинг боғданми, давоми…
Усмонқул муаллим энди уйига кетмоқчи бўлиб турганди, директор чақираётган экан. Осмонга қараганча кўзларини юмиб афтини бужмайтди. Ҳаво тафти қиздирилган тандирдек юзга урилди. Ўқувчиларга таътил бошланган, мактабда кунлик ишни тугатгани учун яна нима ками бор экан деган хаёлда ортига қайтди. Мактаб давоми…
Кўҳна Боботоғ ортидан эндигина бош кўтарган саратон қуёши бирданига қиздиришни бошлади. Ҳаво дим. Катманнинг чекка бир қишлоғида тупроқ кўча бўйлаб бораётган отлиқ: «Бойназарбойнинг жанозасига», – дея уйларга қараб товуш бериб ўтди. Бу совуқ хабардан қари-қартанглар калима қайтариб: «Бечора, ҳали ёш давоми…
Дадахон Нурий. Покистон “Олтин девор” тирқишидан. Тошкент-Исломобод, 1998 Таниқли ёзувчи ва публицист Дадахон Нурий бир неча бор Покистон Ислом республикасида ижодий сафарда бўлиб, кўплаб таниш-билишлар орттирган. Шу билан адиб ҳалқимизнинг ардоқли шоири Эркин Воҳиднинг олтмиш йиллиги муносабати билан унинг қаламига давоми…
ОНАМНИНГ КЎЙЛАГИ Хотиралар тўлқини баланд. Бу тўлқин ҳар куни қалбим дарёсига келиб урилади. Ва қалбимдаги дарё соғинчнинг баҳайбат суратига айланади.Нимагадир ичикаман. Ичикканим сари суратга жон кира бошлайди……Болаликда жуда инжиқ эдим. Бўлар-бўлмас нарсага ғингшиб онамнинг тоқатини тоқ этардим. Аммо онамнинг меҳри давоми…
Отанинг ўзи рухсат берди.— Майли, ўғлим. Қаерда бўлсанг ҳам бошинг омон бўлсин. Фақат туғилган жойинг, ота-онангни, урф-одатларимизни унутма. Мен сендай ўғлим борлигидан доим фахрланаман.— Сизни уялтириб қўймайман, ота… — Сенга ишонаман. Келинимни эҳтиёт қил. У ҳали ёш. — Ота ўғлини давоми…
Бугун савдо ўржиди. Асқар қассоб азон бўғизланган ҳўкизни чошгоҳга етиб саранжомлади; сомсахонага тарқатди, полвон “қиз узатди”га деб олди. Кейин ўзининг чори қўчқорини сўйди, униям ўтказди. Элда маърака кўп, гўшт қолармиди? Айниқса, ҳозир илик узилди маҳали, гўштнинг бозори чаққон. Кеч тушгач, давоми…
Қўшнимизнинг қизи Ўрол опа ҳақида гап кетса, кўпинча ҳамма, аввало, унинг сочларини тилга оларди: сочи товонини ўпади. Менинг ҳам ҳалигача кўз олдимда у кишининг икки ўрим сочи турибди. Саратоннинг сокин оқшомлари олдидан опамиз ҳовли супурганларида сочларини ё бошига турмаклаб, ёки давоми…
Ҳасан дарслари тугаб, Қаршининг чеккасидаги автостанцияга етиб келганида қишлоғига қатнайдиган автобус алақачон кетиб бўлган экан. – Талабага ўхшайсан,- деди чеккароқда оқ «Нексия»га суяниб турган эллик ёшлардаги қотма киши. – ыаерга бормоқчисан ўзи?-Шўрбозорга.-Уҳ-ҳу! Майли, беш минг бер. Уйинггача ташлаб қўяман. Ўзим давоми…