Jarchi har kuni erta uyg‘onadi. Rahmatli otasi bolaligidan uni shunga o‘rgatgan. Yuvinib-tozalanib, ich uyga kirib, tonggi namozga jar soladi. Jarchilik unga rahmatli otasidan o‘tgan. Otasi aytishicha, uning ham otasi shu qishloqda jar chaqirib o‘tgan. Undan oldin katta bobosi… Bu naslga davomi…
Uni ilk bor G‘o‘bdintog‘ etagida uchratdim. Quyosh nurlari nimjo‘sh rutubatni kesib, tiramaning achimtir issig‘i zabtiga olganida yaydoq dalada lo‘kkillab ketib borardi. Ahyon-ahyonda biyday yalanglikda is olib chopar, gohida bo‘ynini cho‘zib shuvoqlar orasiga hezlanib tikilib qolardi… Ovi baroridan kelmasa, yana somonpoyasi davomi…
Qishloq men uchun hikoyasi yarim qolgan odamlar yashaydigan makon edi. Har kuni o‘nlab, yuzlab odam o‘z hikoyasining davomini qidirib gavjum shaharlarga ketib boradi, deb o‘ylar va o‘ylarimning to‘g‘riligiga ishonardim. Men uchun qishloq loysuvoq tomli uylardan boshqa narsa emas edi. Darvozasining davomi…
U mening to‘ng‘ich farzandim, ko‘zimning oqu qorasi edi: uning bu ko‘hna dunyoga kelishi, ilk marta go‘yo ona qornidagi taftli va orombaxsh hayoti buzilganidan ko‘ngli qattiq ozor chekkandek, daf’atan chinqirib yig‘lab yuborishi jismu jussamdagi mudroq tortgan tuyg‘ularimni birdan junbushga keltirgan, tushkun davomi…
Bozirgan chavandoz dog‘da qoldi… Qizg‘aldoqning adog‘idan ko‘ndalangiga Tagsaroy oqadi. Tagsaroyning kungay beti qari lalmi (el shunday ataydi), qiblasi suvot – tayoq suqsang barg yozadi. Zamoni charxifalak bo‘lib ketgan bu kunda qozi ham, mirshab ham, do‘xtir ham tish-tirnog‘i bilan yerga tarmashgan. davomi…
Ot juda aqlli jonivor. Azaldan yigitning hamrohi, yo‘ldoshi. Bu ikkisi go‘yo egizakday gap. Bir zamonlar ana shunday bo‘lgan. Ammo hozir udumlar ancha o‘zgarib ketdi-da. Yigitlarning otga mehri ancha pasaydimi, deyman. Har holda bu gaplarni aytishimda jon bor… Shuncha yashab otning davomi…
«Bahriniso xola sanatoriyga borib dam olib qaytibdi. Yana qayerga deng, naq Toshkentning o‘ziga emish. Nomiyam, til qurg‘ur kelmaydi, Semichkami, Semashkami, ishqilib shunga o‘xshash bir narsa. Ilgari paytlarda u yerda faqat diriktirlar, rayko‘mlar dam olar ekan. Zamonaning zayli bilan dorulomon zamonlar davomi…
Sumbulaning sokin saharida Xo‘jakent qishlog‘ining tub-kindigidagi quyoshga yuz tutgan mo‘jazgina kulbadan chiqib kelgan qariya avvaliga dala hovlisini bir aylanib keldi. So‘ng hovli yonidan oqib o‘tadigan zilol jilg‘ada yuz-qo‘lini yuvdi. O‘choqboshiga borib, odatdagidek qumg‘onda choy qaynatishga tutindi. Uning oltmish besh davomi…
Bomdoddan keyin uyquni “to‘ldirish” ilinjida to‘lg‘anib yotardim. Mana, uch haftadirki, dala hovlidaman, lekin izga tusholmayapman: hamon milk azobi; yurak tez urishi, uyqusizlik tinkamni qurityapti. Muolajalar nafini sezmayapman. Tog‘bag‘ri, buloq suvlari, musaffo havo ham jonimga oro kirmoqchi emasday. Lekin bundan-da zo‘rroq davomi…
1. IShXONADAGI KO‘RGAZMA Asror Valiyevich ishning odami. Bugungi yumushni ertaga qo‘ymay, jon–jahdi bilan tirishib ishlaydiganlar toifasidan. U idorasiga kelib taqaladigan yuzlab muammolarning kalavalarini qo‘lida mahkam ushlab turadi. Bu kalava chuvalib–chuvalib, ado bo‘lgunga qadar zinhor–bazinhor ko‘zdan qochirmaydi. Dasturlangan allaqanday mashinaday bir davomi…