Korxonamizda mish-mish tarqaldi: yuqoridan nufuzli komissiya kelayotgan emish. Xodimlarning mustaqil fikrlarini o‘rganarmish! Dastlab o‘z fikrlarimizni yozma ravishda taqdim qilar ekanmiz. Keyin o‘sha fikrimizni har birimiz minbarga chiqib himoya qilarkanmiz. Bu gapni eshitib, boshim osmonga yetdi. Bizning fikrimiz bilan ham qiziqadiganlar davomi…
Isitmasi ko‘tarilib, terisi qovun po‘stidek sarg‘ayib ketgan bemor qontalash lablarini yalashga urinardi-yu, uddasidan chiqolmas, ko‘zini-da ocholmas edi. Sho‘rlagan yuzlarida ko‘zyoshi izlari. Qaddi raso odamning qorni shishib, tog‘day ko‘pchib ketsa, vahmali ko‘rinar ekan. Samar Arziyev dam hud, dam behud yotgan otasini davomi…
Aka-uka bolalar hech chiqisholmay, jiqqamusht bo‘laverganidan so‘ng bobo ukani ayab, akani ustunga bog‘lab qo‘ydi. Havoning issig‘i, oyoq-qo‘llarning toliqishi va zerikishdan bolakay ustundan sirg‘alib yerga o‘tirib oldi. U har har zamonda eshik tomonga besaranjom qarab qo‘yardi. Bobo o‘zini qo‘yarga joy topolmay, davomi…
Bir hikoya tegrasidagi o‘ylar Chin ixlos Men bu hikoya haqida ko‘nglimdan kechgan o‘y-fikrlarimni anchadan beri yozgim kelardi. Tunov kuni uni qaytadan o‘qidimu qanday qilib qo‘limga qalam olganimni bilmay qoldim. Asar “O‘zbekiston adabiyoti va san’ati” gazetasida o‘n besh yilcha burun – davomi…
BEMOR U o‘n yil qachonlardir har xil shakllar chizib bezatilgan shiftdagi naqshga qarab yotdi. So‘ng ko‘zini yumib ochdi. Shunda bildiki shift o‘zgargan… O‘Y – Sen ham menday o‘ylaysanmi? – Bilmadim. Ammo men ham o‘ylayman. – Demak, men yolg‘iz emas ekanman. davomi…
I Hamma yoq yam-yashil va ho‘l. To‘q pistoqi rang odamning yuragini siqadi. Toliqtiradi. Yomg‘ir butun yashillikni, uning to‘qimdek qalin va qo‘pol kiyimlarini ivitib yuborgan. Nima uchundir ko‘kalam, yomg‘ir va qir-adirlar doimo bir-birlariga hamroh. Qirda tepaga chiqmoqchi bo‘lsang ham, pastga tushmoqchi davomi…
Jumamurod akam qo‘ng‘iroq qilib, ertaga uyga kelishini aytganida quvonib ketdim: – Ie, zo‘r bo‘pti-ku. Bizday faqirlarni ham yo‘qlaydiganlar bor ekan-ey? – Bormiz, bormiz, – kulgan ovozi eshitildi, so‘ng – Ko‘rishmaganimizga ham ancha bo‘lib ketdi, sog‘indim, bir maza qilib o‘tiraylik, – davomi…
Yoz edi. Isfarak o‘riklarga qizil yugurib, yetilay deb qolgan payt singlim ikkimiz enamizni ko‘rib kelgani yo‘lga chiqdik. Manzilga yetib, eshikdan kirishimiz bilan ko‘zimiz enamizga tushdi. Ayvonda tog‘dek bo‘lib o‘tiribdilar. Ha, tog‘ desa arziydi ularni. Shu o‘tirishlarida qancha g‘amni ko‘tarib o‘tiribdilar-u! davomi…
Bolakay past bo‘yli, miqti gavdali, chiroyli kuzalgan soqoli nimdosh kulrang to‘ni ostidan kiyib yuradigan yaktagidek oppoq, qo‘shni Abdulla cholni yaxshi ham, yomon ham ko‘radi. Chunonchi, chol ham oq sariqdan kelgan, jigarrang qiyiq ko‘zlari hamisha kulib turadigan, allaqachon maktab yoshiga yetgan davomi…
Uyqusiz tunlarimning birida eshik qattiq taqilladi. Ochganimda uning rang-ro‘yi avvalgidek emasdi: ko‘z osti salqigan, quyuq sochlari to‘zg‘igan, ko‘k galstugi bo‘ynidan bo‘shatilgan, bir ahvol. Ikki yil avval o‘ziga bino qo‘ygan olifta yigitchaga solishtirganda yer-u osmoncha farq bor edi. Tanim muzlab qolgandek davomi…