Муҳаммал Очил. Қўзига айланган қўчқор (ҳажвия)

Ичкиликни чиқарганнинг ичаги ўралсин экан-да! Агар шу касофат бўлмаганда… Хуллас, нима жин урди-ю, мўмин-қобиллиги билан ном чиқазган Қосимбой отлиғ ҳалимдеккина йигит ҳамсоясининг тўйида ичиб кайф қилгач, ёнидаги шишадош шериги Кўчимбойга калла қўйиб қолди. Шериги ҳам нимжон, чиллашир эканми, оёғи осмондан давоми…

Муҳаммад Очил. Гўшт суяксиз бўлмас (ҳажвия)

Қассоблик растаси. Қўлтиғида папка, оҳори тўкилганроқ бўлса-да шляпа кийган киши гўшт илинган чангакка яқинлашади. Халатининг устидан қора лас чопон кийган, қўш белқарс боғлаган қассоб уни кўриб қайроқ-пичоғини четга итқитади. Қўлларини икки биқинига артади, сўнг кўксига қўяди.– Келсинлар, катта… Келсинлар!– Ҳа, давоми…

Абдусаид Кўчимов. Сизни ўйлайман… (бадиа)

Самарқанд шаҳридан йўлга чиққан “Афросиёб” поезди лочиндай учиб, Тошкент темирйўл бекатига кириб келган пайт эди. Поезддан тушаётган маҳалимизда қўл телефоним жиринг­лаб қолди. Телефон қилаётган йигит “Ўзбекистон” радиоканалида ишлайдиган шоир Берди Раҳмат экан.– Ака, Барот Бойқобилов ҳақида бир эшиттириш қилаётувдим. Сиз давоми…

Гулбаҳор Таваккалова. Ибодат (ҳикоя)

Вақтнинг баракаси қолмаганини илмий жиҳатдан қандай изоҳлаш мумкин. Режалаштирилган ишларга ҳеч улгуриб бўлмаётгани эса айни ҳақиқат.Тушдан кейин ишхонадаги аёллар бемор ҳамкасбларини кўргани боришларини эълон қилганларида у ҳам бормоқчи эди, лекин дарсдан сўнг репетитор машғулоти борлиги, бугун ойлик тўлов пуллар йиғиладиган давоми…

Эркин Норсафар. Саламандра (ҳикоя)

– Нима? – аянч овозда қичқирди у. – Сен ўйлайсанки, мен розиманми? Йўқ! Кўзларидан шашқатор сизаётган ёш титроқ иякларидан томчиларди.– Мен ҳам фарзандларим азасидаман!.. Ҳўнграб йиғлаганича тиззаланди. – Сувонқулнинг!.. Қосимнинг!.. Жайноқнинг!.. Ҳар бир айтилган исм ортидан янада қаттиқроқ ҳўнгроқ тутар, давоми…

Биби Робия. Куз ёмғири (ҳикоя)

Шаҳар ғала-ғовуридан ўзини четга олган бу дўконча кўҳнагина мактаб биқинида, кўп қаватли эгизак бинолар ўровида жойлашган эди.Тўрт фаслга мосланган пойафзаллар билан тўлдирилган дўконнинг доимий ёрдамчилари – сониялар, соатлар, кунлар – бозорга боришга эринадиган, зарурат туғилгандагина оёқ кийим эсига тушиб қоладиган давоми…

Қўчқор Норқобил. Биз ҳам одаммиз (пьеса)

Қатнашувчилар:Жайрон бобо – чўпон. 80 ёшда. Гулсум момо – Жайрон бобонинг кампири.Эсонқул бобо – чўпоннинг ошнаси. 80 ёшда.Бутунвой – чўпоннинг тутинган ўғли. 35 ёшда.Сора – Бутунвойнинг севгилиси. 35 ёшда.Қулмирза – “Катта”нинг югурдаги. 40 ёшда.Тиловолди – чўпоннинг ўғли. 20 ёшда.Земфира – давоми…

Холиёр Сафаров. Уйга қайтиш (ҳикоя)

1 Ҳаёт қизиқ. Ҳар саволнинг жавоби, олмоқнинг бермоғи, севмоқнинг севилмоғи, бормоқнинг келмоғи бор. Ҳаммасидан яхшиси, уйга қайтиш… 2 Авжи баҳор, апрелнинг сўнгги кунлари. Эрта тонг. Қир-адирлар, бутун борлиқ ям-яшил. Лойсувоқ томлар устида лолақизғалдоқлар гулхани ёнади. Атрофга тунда ёққан ёмғирнинг тупроқ давоми…

Улуғбек Ҳамдам. Наъматак (мини роман)

Нақорат:Қандай кўз-ла боқса, одам оламга,Шундай жавоб айлар олам одамга, деган экан донишлар… I(биринчи авлод) Наъматак иккала далаҳовлининг қоқ ўртасидаги ажриқзорга айланган қаттиқ ердан ўсиб чиққанди. Бутани ҳеч ким атайин эккан эмас, у ўз-ўзидан, йўғ-е, жуда-а бундай десак бўлмас-ов, худди сирли тақдир давоми…

Шодмон Отабек. Сен учун яшайман (икки пардали пьеса)

ИштирокчиларРАУФ – ота, 30-35 ёшларда.Раҳима – она, 30 ёшларда.Умида – қизи, 7-8 ёшларда.Рустам – меҳмон, оиланинг дўсти, 30-35 ёшларда. БИРИНЧИ ПАРДА (Оддийгина жиҳозланган, мўъжаз хона. Раҳима уй ишлари билан банд. Умида қўғирчоғини ҳафсала билан йўргакламоқда. Эшик қўнғироғи кетма-кет жиринглайди. Умида давоми…