Қулман Очилов. Қизил кўрпача (ҳикоя)

Шаҳар чеккасидаги бу тўрт қаватли шафтолиранг уй узун, шу даражада узунки, чавгон дастасининг учидек бурилиб кетган. Охири кўринмайди. Йўлак-подъездлари кўчадан ичкарига – торгина майдончага қараган. Олди мудом гавжум. Бетони ўйилавериб аллақачон тақдирга тан берган йўлкаларда автомобилларга йўл бўшатиб чарчайсиз. Истиқомат давоми…

Рахшона Аҳмедова. Орзу ва денгиз (ҳикоя)

1 Тастубеклик Амангелди отани билмайдиган одам йўқ. Ёши етмишдан ошган бу қарияни бутун овул танийди. Ўзи қотмадан келган, чуваккина чол, лекин тиним билмайди. Чўққайган соқоли, яккам дуккам мўйлови бор, бутун юзини тириш қоплаган бу чол саҳийлиги билан ҳам ном қозонган. давоми…

Темур Пўлатов. Ўлимни қолдир доғда (қисса)

Қрим-татар халқининг етакчи ойдинларидан бири – Нўъмон Чалабижаҳоннинг сўнгги кунлари ҳақида қисса Аллоҳнинг йўлида қатл бўлганларни “ўликлар” деманг. Балки улар тирикдирлар, лекин сиз сезмассиз. Қуръони Карим, Бақара сураси, 154-оят. I Нўъмон Чалабижаҳон охирги ҳафтани Буюк Сўноқдаги ота ҳовлисида, яқин ақраболари давоми…

Рахшона Аҳмедова. Тушунарсиз севги изҳори (ҳикоя)

Гул дўконига ишга кирганимга икки ҳафта бўлди. «Ўғил бола бўлсанг, гул дўконида нима бор», демоқчимисиз? Гул дўконининг эгаси ҳам худди шундай фикрда. Суҳбатга келган куним, у «Ўғил бола деган гуллар орасида аралашиб юрмай, билагини ишга соладиган меҳнат қилгани яхши эмасми?», давоми…

Ашурали Жўраев. Юрак алдамайди (ҳикоя)

Ҳали олис ўша қутлуғ кун, Парвозингни баланд ол, юрак! Курашларда енгмоғим учун Узоқ умр кўрмоғим керак. Машраб БОБОЕВ Касалхонада даволаниш учун ётганимда юрагимни кардиограмма қилишди. Уни кўздан кечирган докторлардан бири: “Сиз тик оёқда инфаркт ўтказиб юборгансиз. Мана бу чандиқлар инфарктнинг давоми…

Қулман Очилов. Қўндоқ (ҳикоя)

– Жума-аеф, – дейди хонасининг эшигини қулфлаётган Орзиқул ака. – Лаббай, – дейман мен ҳам калитимни чўнтагимга солар эканман. -Умрнинг яна бир куни ўтди. -Ўтганига шукр. -Ёмон одамлар камайиб кетди, – дейди энди ҳамроҳим лифтдан тушаётганимизда. – Йўқ, таг-туги билан давоми…

Назар Эшонқул. Фаришта (ҳикоя)

I Аяган кўзга чўп тушар деганларидай, қўярга жой топмай, еру кўкка ишонмай юрган келинидан туғилган мушук боласидай бир ҳовуч бўлиб ётган набирасига мулла Раҳмон катта умидлар билан қўйган туппа-тузук «Бойқул» исми ўрнига тенг-тўши, уйли-жойли бўлиб кетса ҳам, тўқайда ёш болалар давоми…

Муҳаббат Йўлдошева. Қирмизи олма (ҳикоя)

Шоҳида мактабдан қайтиб, кийимларини алмаштирди-да, эндигина кечаги овқатдан қолганини исита бошлаганди ҳамки, девор оша қўшни ҳовлидан Диёранинг овози эшитилди: — Шоҳи, ҳов Шоҳи! Бир неча сониядан сўнг икки ҳовлини ажратиб турган девор узра Диёранинг қўҳликкина чеҳраси кўринди. Диёра қўшнисининг ҳовлисига давоми…

Нодира Содиқова. Кунлардан бир кун (ҳикоя)

Сийрак, тилларанг сочлари пешонасига тушириб калта қирқилган, пучуқ бурун, ёқимтойгина болакай гуруч доналаридек олд тиш­ларини кўз-кўз қилганча ширин жилмайиб турарди… Ҳулкар кўзини суратдан узиб, дарпардалар оралиғидаги пуштиранг осмон парчасига нохуш тикилиб қолди. Кўнглининг тубида оғир ғашлик чўкиб ётарди… Паришон нигоҳи давоми…

Акбар Мирзо. Урушнинг энг сўнгги қурбони (ҳикоя)

Сафарга чиқсам, эртаси куни онам ҳол-аҳвол сўраб, албатта, телефон қилади. Бу гал ҳам шундай бўлди. Бироқ нима дейишни билмай қолдим. Бўғзимга нимадир тиқилди. Гўшакдан эса, “Вой, нима бўлди сенга, гапирсанг-чи, болам!” деган овоз эшитиларди. “Зоя опа вафот этди!” дедим ичимда. давоми…