Археологик қўриқхона саналмиш қадимий Афросиёб харобазорини кечаю кундуз қўриқловчи афсунгар: сочлари тўлин ой шуъласидек шокила-шокила оқбадан париваш!.. Юраги тиғ тилгандек симиллаб санчаётган Зарина ёнида тиззалаган ёлғиз ўғли – Арслон буржи остида туғилган Севинчакнинг бўй-басти ва марҳум эри Ҳикмат Розиқнинг даҳлиз давоми…
Болалик маҳаллари эди… Иброҳимнинг отаси узоқ сафарга кетди. Бир ҳафталардан кейин қайтиб, олиб келган майда-чуйдаларини болаларига тарқатиб бўлгач, дастурхон устида сафар таассуротларини гапириб ўтириб: – “Як” деган янги самолёт чиқибди, ўшанда учдик, – деди. – Қанақа эмиш? – қизиқиб сўради давоми…
I 1937 йилнинг айни баҳори эди. У обком биносидан тўғри сой бўйига тушди. “Зудлик билан бу ердан қочиш керак” деган қарорга келди-ю, тўлқин-тўлқин бўлиб оқаётган Оқбўрага кўз солди… Қадим-қадимлардан водий сари ҳаёт олиб келган сут рангидаги Оқбўра, наҳот энди… У давоми…
Тракторчиларнинг бугун ҳам ишлари унмади. “Туф” деса тупук музлайди. Ер метин бўлиб қотган, ярим таноб ҳайдалмасдан лемех ё қайрилиб қолади, ё плуг синади. Темирга қўл урилса чиппа ёпишади. Тракторчилар тўрт киши – унча-бунча совуқни писанд қилмайдиган чиниққан одамлар. Айримлари иссиқ давоми…
Ҳар галгидек бугун ҳам саҳар туриб бобом билан ўзимга таҳорат учун сув тайёрладим. Бомдодни отам иштирокида ўқидик. Ёз эмасми, ҳали қуёш чиқмаса-да атроф аллақачон ёришган, хуш овоз билан “Ясин”ни тиловат қилаётган отам уни якунлай деб қолган эди. Шу пайт қибла давоми…
Бу маъданнинг “Аширит” деб номланиши уни Европага биринчи бўлиб олиб келган бухоролик савдогар Ашурбойнинг номи билан боғлиқ. Минерал ва тоғ жинслари ҳақидаги маълумотномадан Жонгинам Сюзи! Қулоқ сол, Кёнигсберг гувраниб ётибди. Ҳамманинг оғзида битта сўз такрорланади: “Аширит!”, “Аширит!” Бу мўъжизавий бир давоми…
I – Тоға… – Ахир, айтдим-ку, сенга! – Тоға, илтимос! – Эй!.. – Тоға!.. Ёрдам беринг, тоға, болаларим ҳаққи… Аёл ортиқ гапиролмади. Оппоқ юзларидан дона-дона ёш томчилари думалаб тушарди. Кўзлариданмас, лабларидан ёш қуюлиб келаётгандан, кафти билан оғзини ёпиб олди. Қишлоқ давоми…
1 Ой – мунгли сайёра. Муаллиф Дераза рафида ойнинг нимранг шуъласи. Нимранг: на мовий, на сариқ, ва на оқ. Шундай ҳолатни нимранг деса тўғри бўлармикин? Бу оқшом унинг ёруғида жуда кўп ранглар бордай. Тўлишган ой нурига хос рангни тополмади Ойнисо. давоми…
– Бу ерлар ҳали дашт. Қаранг, ғилдиракли уйчалардан бошқа ҳеч вақо йўқ, – куйиниб кетди қурилиш бошлиғи. – Республика газетасининг мухбири бўлсангиз, қандай ташлаб кетаман? Катталар эшитишса, теримга сомон тиқишади-ку! Мен унинг безовта нигоҳига эргашиб атрофга кўз ташладим. Атрофда қум, давоми…
Шукур Холмирзаев. Олис юлдузлар остида. Ҳикоя ва очерклар. — Тошкент, «Ёш гвардия», 1971. Ушбу тўпламда Шукур Холмирзаевнинг ҳикоячилигимизнинг сўнгги йиллардаги ютуқларидан, деб саналган «Ёввойи гул», «Баҳор ўтди» каби асарлари билан бирга болалар учун ёзган новеллалари ҳам жой олган… Тўпламнинг мавзуи давоми…