Сийрак, тилларанг сочлари пешонасига тушириб калта қирқилган, пучуқ бурун, ёқимтойгина болакай гуруч доналаридек олд тишларини кўз-кўз қилганча ширин жилмайиб турарди… Ҳулкар кўзини суратдан узиб, дарпардалар оралиғидаги пуштиранг осмон парчасига нохуш тикилиб қолди. Кўнглининг тубида оғир ғашлик чўкиб ётарди… Паришон нигоҳи давоми…
Сафарга чиқсам, эртаси куни онам ҳол-аҳвол сўраб, албатта, телефон қилади. Бу гал ҳам шундай бўлди. Бироқ нима дейишни билмай қолдим. Бўғзимга нимадир тиқилди. Гўшакдан эса, “Вой, нима бўлди сенга, гапирсанг-чи, болам!” деган овоз эшитиларди. “Зоя опа вафот этди!” дедим ичимда. давоми…
Адирда ўтлаб юрган молларга Аваз қараб турадиган бўлгач, болалар чувиллаб тепаликка кўтарилишди. Собир белига боғланган арқонни ечиб, сарғайган майсалар устига узун қилиб ташлади. Қолганлар мана шу ўзига хос старт чизиғига юмалатиб келинган трактор балонлари ичига Усмон билан Эралининг жойлашиб олишига давоми…
Мақолаларда тилга олинган одамларнинг ўзларига тақсимланса ҳам етмай қоладиган нусхада чоп этиладиган нашрларда ўзи каби унутишга маҳкум этилган тенгдошларидан биронтасининг қачонлардир кўрилган алоқ-чалоқ тушлари каби дориламон даврларни қўмсаб айтилган суҳбатида ёки бугунги олатасир даврнинг шиддати ичида йўл четида ўтирган тиланчичалик давоми…
Май ойининг бошлари. Айни қуёш забтига ола бошлаган, ҳали баҳор тугамаган бўлса-да, ёзнинг нафаси сезилиб қолган кунлар. Ишдан ҳориб-чарчаб қайтаётган Мазура ёпган нон харид қилиш учун бозор томон қайрилди. То ноннинг пулини тўлаб бўлгунича, нончиларнинг орқа тарафи қатор тизилган расталарнинг давоми…
Ўн олти қаватли бинонинг ойнаванд эшигидан кира-кира чап томондаги пластмасс девор билан ўралган кўчма хона туйнугидан келди-кетдини кузатаётган милиционер билан иримига салом-алик қилиб, ўнгга бурилгач, уч поғонали зинадан кўтарилиб, сарғиш лифт ёнига келдим. Чап томонда мармар тусли яна иккита лифт давоми…
Хотини эрталабдан қулоқ-миясини қоқиб қўлига берди. “Борайлик-а, борайлик…”, деб ебгина қўйди, охири кўнди: “Бўпти, тез қайтамиз…”. Йўлга тушдилар. Йўлда эҳтиёткорлик билан айтилган одобий доира – меҳмонда ўзни тутмоқ сабоғидан ҳам баҳраманд бўлди. “Мулойимгина муомалада бўлинг, жилмайиб ўтиринг. (Аслида безраймасдан ўтиринг давоми…
(Иккинчи жаҳон урушида бедарак йўқолган амаким Шоюсуф Шомаликов ва бувим Саодат Мажидова хотираларига бағишланади) Аллақаерлардан эшитилаётган най навоси ҳушимни ўғирлайди… юрак алланечук ўзлигини йўқотади. Най навоси… бу дунёга келарда қувонч, сўнгги йўлга кетарда кўз ёш бўлиб эшитилади менга… Аро йўлда-чи?.. давоми…
Аммам Маҳбуда Нуриддинхон қизи хотирасига Кечагина баҳорнинг нафаси уфуриб турган табиат яна қовоқ-тумшуғини осилтириб олди. Оқшомга яқин жимирлаб ёға бошлаган ёмғир қорга айланди. Туни билан ёғиб чиққан қор тонгда тиниб, изғирин шамол бутун борлиқни забтига олди. Собир молхонага борадиган йўлнинг давоми…
Ағдарамиз! “Мен зўрман!” – деди рақибнинг кўзлари. “Зўр бўлмасанг менга пой бўлармидинг?” – паст келмади Рустам. “Йўқ, мен сендан зўрроқман!” – тепадан келди рақиб ва бирин-кетин қўшалоқ зарбалар берди. “Ў-ҳў… Ҳа, тузук… лекин барибир са-ал хомроқ-да…” – Рустам қўлқопларини қалқон давоми…