Ишхонамизга янги келган ходимани кўрдиму жойимда таққа қотдим. Қани энди бир қадам ҳам силжий олсам! Шунақанги чиройлики, оғзимнинг сувини зўрға ушлаб қолдим. Нафақат мен, балки ҳар қандай эркак ҳам уни кўрганида анграйиб қолиши муқаррар, агар ростдан ҳам эркак бўлса! Кўзлари… давоми…
Саратоннинг сариқ чилласида сарғайиб, кафтдек сояга, бир қултум зилол сувга ташна бўлиб бир киши йўл босарди. Йўл тугамайдигандек, осмонга тикилади. Қуш учиб ўтармикин? Қуш… ҳа, қуш бор жойда сув бўлади. Унинг қалбини шу ожизгина истак, милт этган шуъла, бир қатимгина давоми…
Қишлоқлар ўзгариб кетибди. Унча-бунча эмас, бутунлай ўзгарибди. Машина текис йўлдан шамолдай учиб бораяпти-ю, йўлда эмас, денгизда сузиб кетаётгандек сезаман ўзимни. Бу йўллардан жуда кўп юрганман. Айниқса, талабалик вақтимда шаҳардан Булоқбошига қатнайвериб, қатнайвериб шу йўлларнинг майда тошигача таниш бўлиб кетган эди. давоми…
Мен бу ерга ўзим ўқиган мактабнинг санасини нишонлаш муносабати билан ўтказиладиган тантанада қатнашиш ва шу баҳонада холамларни кўриб кетиш ниятида келган эдим. Тумонат одам тўпланди. Мен сингари -узоқ-яқиндан келганлар ҳам оз эмасди…Йиғилишнинг расмий қисми тугаб, зиёфатга таклиф этилдик. Мана, собиқ давоми…
Отам — менинг илдизимдир! Ўғлим — жон томирим. Бу нозик силсила наинки сахт-сумбатларда, кўзу қошларда давом этади. Балки, оталарнинг саволларини ўғиллари ҳам такрорлайди. Аммо ҳамма ўғиллар ҳам саволига жавоб ололмайдилар. Менинг ўғлимнинг ҳам саволлари кўп. Сўраганига жавоб бераман, аммо тушунтириб давоми…
Ёз жуда иссиқ келди. Дадамнинг тоғлик эски қадрдони бўларди, ўша кишининг ўғли сурувга қўшган жонлиқларидан хабар олгани икки кунга кетаётган экан, бизни ҳам йўл бошлаб тоққа таклиф қилибди. Сафар тадоригини кўра бошладик. Озиқ-овқат ҳақида оғиз очгандим, опам малол олди:— Сен давоми…
Райимбойнинг шу йил ёзда уйланиш нияти бор эди. Лекин мўлжалга тўғри келадиган қиз ҳадеганда топилавермади. Боши қотиб, қўшни маҳаллада яшайдиган кайвони аёл — Роҳила опа олдига маслаҳатга борди.— Сенга ўзи қанақа қиз керак? — сўради Роҳила опа уни тинглагач. — давоми…
Қачон бозор борсам молбозор, қўйбозор, отбозорни бир айланиб келаман. Отам раҳматли: “Бозор кунлари бир нарса олмасанг ҳам мол бозорни би-ир айлан, хосияти кўп”, деб айтгич эди. Молбозор доим гавжум, моллар, қўй-эчкилар орасини ёриб ўтиш қийин. Одамларнинг бақир-чақиридан қулоқ битай дейди. давоми…
Хонада тиқ этган товуш эшитилмас, ҳатто телефонлар ҳам жирингламас, аммо икки дўстнинг суҳбати тугай демасди.– Об-бо, Расулжон-ей, – деди Комилжон, орага тушган бир нафаслик сукунатни бузиб, – унутмабсан-а, оғайни. Сени кўриб турганимга ҳеч ишонгим келмаяпти.– Сендай дўстимни қанақасига унутай? Ҳаётда давоми…
Туркман чўлида қулоқчўзма 1986 йилнинг 18 апрели эди. Бизни Косонсой тумани ҳарбий чақирув бўлинмасида сафга тизиб, номма-ном йўқловдан ўтказгач, автобусларга чиқаришди ва Наманган вилояти марказига йўл олдик. Шаҳарга қишлоғимиздан ўтиб кетиларди. Ҳовлимиз катта йўлдан кўриниб туради. Автобус ойнасидан қараб илғаб давоми…