Nasibjon hovlisidan ancha berida mashinadan tushdi. Eshik oldida ikki «Jiguli» turibdi. Kimlar keldi ekan? Uni yo‘qlab keladigan yaqinlari yo‘q edi-ku. Tinchlikmi o‘zi? Ishqilib, tinchlik bo‘lsin-da, deya ostona hatladi. Xotini chorpoyada omonatgina o‘tirib, guruch tozalayapti.Ayvonda dasturxonga tugilgan uch-to‘rt tog‘ora. Ulardan somsa, davomi…
Ne ajab, chun sarvinozim o‘n sakiz yoshindadir. O‘n sakiz ming olam oshubi agar boshindadir Navoiy O‘n sakkizga kirgan odamning ko‘ziga olam jilva qiladi. Kamalakning yetti rangidan yetmish ming rang yasaydi. Echkining yoqimsiz ma’rashi ham qulog‘iga bul-bul navosi bo‘lib kiradi. Yulduzlarga davomi…
Nihoyat, ko‘pdan kutilgan diplom qo‘lga tegdi. O‘zim qattiq charchaganman. Aksiga olib so‘nggi imtihon oldidan bir hafta yotib olsam bo‘ladimi. Oshqozon nosog‘-da. Keyingi ikki imtihonni parhez paytimda topshirdim. O‘zi imtihon hamma vaqt saraton kirish oldidan boshlanadi. Havo qizigandan qizib ketadi. Ishtaha davomi…
Zinapoyaning boshida oq xalatli ayol ko‘rinishi bilan Mutal shoshib o‘rnidan turadi. Undan biron gap chiqmagandan keyin bo‘shashib yana joyiga o‘tiradi. U shu taxlit uch soatdan beri o‘tiribdi. Shahar allaqachon uxlagan. Ammo bu yerda kirdi-chiqdi. Telefon dam o‘tmay jingillaydi. «Tez yordam» davomi…
1. Otalar va bolalar Kattakon yer o‘choq oldida bir qariya chirsillab yonayotgan o‘tga qarab jimgina o‘tiribdi. Ufqda anchadan beri kimxobdek ko‘zni olayotgan olovrang shafaq suv purkagandek bir zumda o‘chdi-yu, cho‘l ustini nim qorong‘ilik bosdi. Olisda ikki traktor hamma yoqni ostin-ustin davomi…
Bilaman, daraxtday qulasam agar Mening hayot bog‘im qolmas huvillab…Zulfiya Chevarasining surati kelgandan beri kampir oromini yo‘qotdi. Toshkentga qarab talpinib qoldi. Avji mevalari g‘arq pishib turganda kampir shaharda nima qiladi, deb qo‘ni-qo‘shnilar hayron bo‘lishdi.Tap-tap yerga to‘kilib yotgan shaftolilar ham, sal xoli davomi…
Yonboshiga «prokat» deb yozilgan pachaqqina «Moskvich» g‘uborsiz tong havosini yorib oldinga intiladi. Kozimjon bu mashinani olganiga uch kun bo‘ldi. U xotiniga ko‘pdan beri, tog‘ yo‘llarini bir ko‘rsataman, deb va’da qilib, sira fursat topolmay yurardi. Uning o‘z tili bilan aytganda: «Bizning davomi…
Voy qudamdan aylanay, ana kelishadi, mana kelishadi, deb ikki ko‘zim ko‘chada bo‘ldi-ya, to‘y qandoq o‘tganiniyam bilmadim. Voy bo‘ylaringizga tasadduq. Xush kelibsizlar. Hoy, Nigoraxonni uyg‘otinglar. Dadalari bilan oyilari kelishdi.Vahobjon bilan Manzurani quda ana shunday so‘zlar bilan kutib oldi.Quda yoshi ellikdan oshgan davomi…
Buvaydadan avtobusga chiqishim bilanoq Muazzamga ko‘zim tushib qoldi. U tirsagini derazaga qo‘yib xayol surib borardi. Boshida rangi ko‘tarilgan sarg‘ish kosinka, egnida oddiygina shtapel ko‘ylak. Sochini nari-beri o‘rib orqasiga tashlab qo‘yaqolgan. Muazzamni hech shu ahvolda ko‘rmagan edim. U studentlar ichida eng davomi…
Sekretar xotin barakning brezent eshigini ko‘tarib ichkariga kirdi. Ismoiljon tikka turganicha alyumin krujkadan labini cho‘chchaytirib qaynoq choy ho‘plardi. Sekretar stolga qog‘oz qo‘yib indamay chiqib ketayotgan edi, Ismoiljon uni to‘xtatdi.— Bu nima?— Bashoratning arizasi. Ishdan bo‘shatishingizny so‘rab yozibdi.— Nega o‘zi kirmadi?— davomi…