— Men tayyorman. Tayyormisiz? — so‘radi Valijon.— Tayyorman, bolam. Yoz! — dedi Shahodat xola. – Lekin nimadan boshlashni bilmay, o‘ylanib qoldi. U sira o‘g‘liga xat yozmagan edi. Eriga yozar edi. Rahmatli Rahmonqul aka arabcha o‘qishni bilardi. Innaykeyin, uning yozuvini yaxshi davomi…
Lola sayli juda gashtli bo‘ldi. Quyosh tepamizga kelguncha ikki quchoq-ikki quchoqdan lola terib qo‘ydik. Sobirjonning sevinchi ichiga sig‘masdi. Kasaldan yaqinda turgan bo‘lsa ham, xuddi yosh boladek u yoqdan-bu yoqqa sakrab chopar, ko‘m-ko‘k maysalar ustiga dumalardi.— Urinib qolasan, — dedim oxir, davomi…
U g‘ira-shirada uydan chiqardi. Qo‘lida ketmon sopidek uzun sopli erkaksupurgi, chelak. Chiqardi-yu, ko‘chaga razm solardi. Kechqurun qalin qilib suv sepilgan asfalt trotuarning nami tarqalgan. Sharqirab oqayotgan ariq betidagi qator yosh chinorlar orasidan tanga-tanga nur tushib turibdi. Hamma yoq top-toza. Shunday davomi…
Biz ko‘pchilikmiz. Dadam, oyim, men. To‘rtta ukam ham bor. Oyim bilan dadam ishlashadi. Men o‘qiyman, ikkita ukam ham o‘qiydi. Shuning uchun ham har bir xonada soat bor. Bittasida osma soat, bittasida budilnik… Lekin hech qaysimiz bu soatlarga qaramaymiz. Oyimlar o‘zlari davomi…
Tungi smenadan qaytardim. Kun hali erta. Endigina rang olib kelayotgan barkashdek quyosh tog‘lar ortidan ko‘tarilmoqda edi. Ko‘cha jimjit. Onda-sonda pishqirib yuk mashinalari o‘tib qoladi. «Gurr» etib chumchuqlar galasi yerga qo‘nadi-yu, chirqillab yana ko‘zdan g‘oyib bo‘ladi. Qayerdadir, tepada erta ko‘chib kelib, davomi…
Savri xola xiyobondan bitta-bitta yurib borardi, shoshmasdi. Shoshib nima qiladi? Uyda bolalari yig‘layaptimi yo bironta ishi chala qolyaptimi? Hamma ishi joyida, bolalar yo‘q. Bolalarni Xudo unga ko‘p ko‘rgan. Nima qiladi shoshib? Innaykeyin, hali kun erta. Oftob endi ikki terak bo‘yi davomi…
Erta tong edi. Endigina ko‘tarilgan oftobning iliq nurlari derazalarga tushib, uylarni yorita boshlagan edi. Ishga vaqtliroq borish, to‘g‘rirog‘i, oltin kuz havosidan to‘yib nafas olish ishtiyoqida uydan chiqdim. Bir oz etni junjitadigan shabada esardi. Kechasi yomg‘ir yog‘ib o‘tibdi shekilli, asfalt yo‘lka davomi…
Dam olish kunlaridan biri edi. Ko‘chaga chiqdim. Kech kuz bo‘lsa ham havo ochiq, quyosh charaqlab turardi. Hamma yoqda yaproqlar: ok, sariq, yashil yaproqlar… Go‘yo ko‘chaga chiqishingizni kimdir bilganu yo‘lingizga gilam to‘shab qo‘ygan.Har yili kuzda, xazonrez paytida menga shunday tuyuladi. Shuning davomi…
Sevgining ko‘zi ko‘r deyishadi. To‘g‘ri ekan. Ko‘r bo‘lmasa, menga Abdulla qovunchi yoqib qolarmidi? Ba’zida xo‘rligim kelganidan yig‘layman. Ba’zida, bor-e, xudo olsin o‘shani, boshqa yigit qurib qoldimi deymanu, klubga chiqaman, qizlar bilan o‘yin-kulgi qilib, o‘zimni ovutaman. Ammo uyga qaytib chiroqni o‘chiramanu, davomi…
Bu daftarni men to‘qimachilarning madaniyat saroyi oldidagi xiyobondan topib oldim. Bolalarning qishqi ta’tili boshlangan payt edi. Shaharning barcha maydonlaridagi kabi to‘qimachilar xiyobonida ham katta archa o‘rnatilib, xilma-xil o‘yinchoqlar bilan bezatilgan. Ertadan-kechgacha atrofidan bolalar arimaydi. Hatto, kechqurun ishdan qaytayotganimda ham odam davomi…