Abdurasulev yerga ursa sapchigudek miqti, oydekkina tepakali — qarilik nishonasi emas, salobat, sipolik, yana nima desak, ziyolilik alomatidir. Hamma uni serg‘ayrat, ishchan xodim deb biladi. Xullas, hali-beri o‘ladigan odamga o‘xshamaydi, lekin, ajabki, uning o‘z o‘limi bot-bot xayoliga keladigan bo‘lib qolgan. davomi…
To‘rt yillik talabalikdan keyin birinchi bor bahorni sog‘inib kelishim. Qishlog‘im ham ichimga kirib qolgandek; u bilan qo‘shilib nafas olaman, tomirlarimga yashil qon yuguradi. Tepalik osha dashtga yoyilib ketgan bostirma uylarga qarayman. Mana bu o‘ngirlarda, mana bu do‘ngliklarda chopib yurgan bolaligim davomi…
Vaqt hassasini to‘qqilatgancha tobut ko‘targan odamlarga qo‘shilib, darvozaxonadan chiqib ketdi. Go‘yo hamma yoq bo‘shab qolganday shipshiydam va jimjit bo‘lib qoldi. Vasila momo boshidagi oq ro‘molining bo‘yniga o‘rab bog‘langan ikki pechi yechilib ko‘ksiga tushib qolganini ham sezmas, qayg‘u va g‘amga belangan davomi…
Men aytib bermoqchi bo‘lgan bu voqea sobiq sho‘rolar davrida yuz bergandi. Polkimiz Baykal ortidagi kichik bir shaharchada joylashgandi. Zobitlar turli millat vakillaridan iborat bo‘lgan askarlarga nafrat va alam bilan muomala qilardi. Millatlar o‘rtasida turli nizolar qo‘zg‘ash, askarlarni bir-birlariga qarshi qayrash davomi…
Abdulla Qodiriy tavalludining 125 yilligiga bag‘ishlanadi. Abdulla Qodiriy hayotidan yirikroq asar yozish niyatim bor edi ko‘p yillardan buyon. Nihoyat, ushbu qissa qog‘ozga tushdi. Uni qiyomiga yetkazishda qimmatli maslahatlarini ayamagan, buyuk adibimiz hayoti va ijodining bilimdonlari – Umarali Normatov, Naim Karimov, davomi…
Kecha dam olish kuni edi. Allanechuk parishonxayolligim oshib, kun sayin hech narsaning qizig‘i qolmayotganday. To‘qqiz qavatli binoning to‘qqizinchi qavatidagi laylakning uyasidek ikki xonali uydan zarurat bo‘lmaganda chiqqim kelmaydi. Avvallari, qattasiz, qachon kelasiz, deganicha holi jonimga qo‘ymagich xotinim ham, biror joyga davomi…
G‘alati bir his bilan uyg‘onib, nimyorug‘ xonada yotganimni ko‘rdim. Oppoq pardalar, kitob terilgan tokchalar, sandiq ustiga tekis yig‘ilgan qavima ko‘rpalar… O‘z uyimdaman! Qaytganimga ikki oy bo‘libdi hamki, har safar uyg‘onganimda yana o‘sha manzarani ko‘rishdan qo‘rqib, ko‘zimni ochgim kelmaydi: tor xonada davomi…
Jaloliddin oilada kenja farzand. Biroz soddaligini aytmasa, juda qo‘li ochiq, xokisor yigit. Bir aka, to‘rt opa-singilning biri qo‘yib-biri keksalarni ko‘rgani ota uyiga keladi, ko‘pincha quruq qo‘l bilan… Lekin hammasi zo‘r, aka shaharda, amaldor, mashina olib yuradi. O‘sha yoqda o‘qib, uy-joy davomi…
– Uf-f, bu sag‘irlarniyam tashvishi toza jonga tegdi-da, lekin!.. Bu sovuqdan-sovuq iddaoli sas ammasi darvozasidan chiqib ulgurmay, bolakayning ortidan quvib yetdi va jimitdek yuragini tilkalab, ko‘zlarini yoshlatdi. Bir xayoli, bu gapni aytmoqdan andisha qilmagan katta o‘g‘li – Nortoji tanbalning og‘ziga davomi…
– Huuv otasi, turing, turaqoling endi… Olisdan taralganday mayin ovozni otasi go‘yo eshitmas, ko‘rpaga burkangancha qimirlamay yotardi. Shunda ovoz egasi “qasr”ga oyoq tomondan qo‘l uzatib, ko‘rpani silkitdi: – Turing, otasi, keliniz choyga chaqiryapti, kelinning qo‘lidan choy ichmaysizmi, otasi? – A?.. davomi…