Бекзод Ўктам. Муқаррар (ҳикоя)

Одам ўлдирилган! Маҳкама хизматчиси тилидан айтилган бу сўз буткул ўзга хаёлда дарвозахонага монанд узун кутиш йўлагида дилтанг турган уч кишини тамоман довдиратиб қўйди. Улар тагига сув кетишидан зах нақ иккинчи қаватгача кўтарилиб зангтус олган бу кўҳна даргоҳга ўз юмушимизга кўра давоми…

Зокир Худойшукур. Қашқабия ноласи (ҳикоя)

Қайсидир йили эди, бир нечта уй бир бўлиб баҳор юртга кўчиб чиқдик. Ҳамма томон кўм-кўк, кўрган сари кўргинг келади. Қип-қизил лола-қизғалдоқ кўзни қувонтиради, ҳаводаям аллақандай ёқимли ҳид сузиб юрарди. Жон роҳати бўлган кенглик ўртасида ўтовлар тикилди. Бу пайтда қўй-эчки аллақачон давоми…

Неъмат Арслон. Ёзувчи учун атир (новелла)

Чекка сочлари оқариб қолган Григоровичнинг қандай атир суртиб юрганлигини билмайман (қадимда атир суртиларди, ҳозирда тизиллатиб сепилади), аммо Бунин тасвирлаган шу ёзувчининг, яъни Григоровичнинг олдидан ўтгим келади, ва ундан анқиб турган ифорнинг қанақалигини билгим келади. Афсуски, энди Бунин ҳам, Григорович ҳам давоми…

Ҳалима Аҳмедова. Айланалар (эссе)

Синглимнинг икки яшар невараси: “Менга қоғоз, қалам беринглар, номимни ёзаман”, – деб хархаша қилади. Қувониб унга қоғоз, қалам тутқазамиз. У бўлса нуқул ҳалқача-ҳалқача айланаларни чизади. – Бу сенинг номингми? – сўраймиз ундан. – Ҳа, – дейди у. Бу – менинг давоми…

Олим Жумабоев. Боғбон (ҳикоя)

Изоҳ: Мен бу ҳикояни ошнам Абдуаҳад Жуманқуловдан жуда арзон – таҳририят гононари баҳосида сотиб олганман. Ўзи ёзса бўлмасмиди, дерсиз? Менимча, бу ишни уддаларди, фақат буни воқеани пуллаганидан кейингина тушунди. Бари насия, лекин қалам ҳақи ва ҳикоядан тушадиган ҳар бир чақани давоми…

Шерзод Ортиқов. Куз симфонияси (ҳикоя)

“Le Procope” ресторанига кечикиб бордим. Мафтуна аллақачон у ерга келиб улгурганди ва столга жойлашиб олиб, вақт ўтказиш учун тўқ қизил муқовали мода журналини варақлаб ўтирарди. Ёнида эри кўринмади. — Анча кечикдингиз,-деди у ўрнидан туриб, мени очиқ чеҳра билан қарши оларкан. давоми…

Зуҳра Мамадалиева. Қўшиқчи ва шоир (ҳажвия)

Илҳомий ёш, умидли шоирлардан. Уч-тўрт китоби чиққан. Ўзига яраша мухлислари бор. Бир куни шу шоирнинг уйига қўнғироқ қилишди. – Исмим Наргиска, – деди қиз бола овози. – Қўшув этаман. Машҳур бўлишши истийман. Манга битта чўткий шеер керэ. Уни Сиздан қачон давоми…

Ҳабиб Темиров. Ўсишнинг йўли (ҳажвия)

Бир корхонада ишлаётганимга ҳадемай ўн йил тўлади. Аммо ҳануз оддий ходим бўлиб юрибман. Ўзим институтни қизил, яъни имтиёзли диплом билан битказганман. У ёғини сўрасангиз, ҳали талабалик пайтимдаёқ илмий амалий анжуманларда қатнашиб, қизиқарли маърузалар билан чиқиб, келгусида эгаллайдиган мутахассислигимга оид ихтирочилик давоми…

Раул Мирҳайдаров. Чиғатой, 2-тупик (ҳикоя)

Бузаверадилар, қураверадилар… Бузаверадилар, қураверадилар… Одамлар эскисини бузиб, янгисини қуришдан чарчамас, бу баъзан тўхтамайдиган ишдек туюларди. Шаҳардаги кўҳна – минг йилги илон изи кўчалар. Эгри-бугри, тупроғи кўпчиб ётган энсиз ва боши берк муюлишлар бирин-сирин йўқолиб борарди: худди шунингдек, баланд пахсали ички-ташқи давоми…

Тўлқин Ҳайит. Шахс (ҳикоя)

Қиш куни бир тутам, кўзлаган ишни битираман, дегунча қош қораяди. Ташқари совуқ эди, оқшомги изғирин одамни жунжиктириб юборарди. Марказдан келган оддий амалдор Ҳаким Тўхтаев иссиқ хонадан ташқари чиқиши билан юзига урилган совуқдан эти увишиб, аъзои бадани дир-дир титради. Ғудраниб тамшанганча давоми…