Наби Жалолиддин. Чувалчанг ёққан кеча (ҳикоя)
Эшикдан кирди-ю ҳаракатларидан ўзини ҳушёр кўрсатишга уринаётгани сезилди. – Ёмғир ёғади шекилли. Шамол бўляпти, – деди ёмғирдан қочиб, панага ўтгандай елкаларини силтаб. – Яхши ўтирибсизларми? Дераза ойнаси басма-бас тиқирлаб, тирқишидан шамол уфургандай бўлди. Онасининг ёнига чўкиб, болишга ёнбошлади. Хаёлидан ушбу давоми…