Qaydam, bundan ikki yil burunmidi, falsafaga qiziqqan paytlarim edi. Bu g‘aroyib fan aqlu hushimni shu qadar egallab olgandiki, har bir narsadan falsafiy xulosa chiqaraverardim. Falsafa esa, asli Olmoniyada rosa rivojlangan emasmi, qay bir kitobda o‘qiganim «Der Todd immer gewinnt» degan davomi…
Qadrdon ustozim Jamila opaga bag‘ishlayman! — Qachon o‘qiysan, bola?! “No‘l” olaverib — sen, qo‘yaverib — men charchamadim. Yoki uyingdagilar kundaligingni tekshirishmayaptimi?..Boshlang‘ich sinfda o‘qib yurgan paytlarimda ingliz tili o‘qituvchimiz har kuni shu gaplarni aytib, koyirdi. Men ham negadir bu fanni hech davomi…
Qishlog‘imiz chetidagi dalaning o‘rtasida bir xilvat joy bor. U yer aylana shaklida bo‘lib, ichida to‘qayzorga o‘xshab teraklar o‘sib ketgandi. Shu terakzor o‘rtasida bir uy bor. Aytishlaricha, bir zamonlar o‘sha uyda Oyjamol ismli ayol yashagan ekan. U ayol kim, qayerdan kelgan, davomi…
Qishlog‘imizning chetidagi bir kulbada qandaydir odam yashar, lekin unga hech kim parvo qilmas edi. U yolg‘iz edi. Hamma uni devona deb chaqirardi. Sochi o‘sgan, qorasidan ko‘ra oq tolasi ko‘proq, egnida qayerdandir topib olgan yirtiq-yamoq to‘n, boshida esa yag‘iri chiqqan qalpog‘i davomi…
Buvaning ta’rificha, “qush uchsa, qanoti odam yursa, oyog‘i kuyadigan” qadimiy Mirzacho‘lda hozir qanchalar obod qishloqlar paydo bo‘ldi. Shu go‘zal qishloqlardan birida Xondamir degan bola yashaydi. Uning ikki tepa tishi tushib, gapirganda kulgiliroq ko‘ringani bilan asli o‘zi juda yaxshi bola. Yozda davomi…
Dunyo ishlarini uning poygasida chopganda bilar ekansan, degan iboraga unchalik ishongim kelmay turipti. Axir qadimiy aksiomalardan biri toshbaqani quvib yetolmaslikku. Shunday ekan, harqalay, orqaga qarab, yomon yashamabman, deya olaman. Ya’ni, insonlik ma’nosidan kelib chiqqanda uncha chopmapman, hamda, toshbaqani ham juda davomi…
Maktab boshlanishidan oldinroq maktabga ertaroq borishni hamma bolalarday men ham orziqib kutayapman. Axir, ancha vaqtdan buyon uchrashmagan jo‘ralar bilan uchrashaman. Ammo, ich-ichimda birinchi sentyabr tezroq kelmasa, eng bo‘lmaganda yana bir ikki kun kechikibroq kelsa deyman. Buning sababi bor. Menga oq davomi…
Zokir namozshom chog‘i qo‘ylarini qamab uyga kirarkan, ichkarida o‘tirgan ota-onasining suhbati kulog‘iga chalindi. Tushundi: gap o‘zi haqida bormoqda.— Yo‘q, — derdi otasi. — Ertaga qishloqdagilar falonchi o‘g‘lini boqolmay, ko‘chaga gadoylikka chiqaribdi, deyishlarini istamayman.— Voy, gadoylik nimasi. Ochliqdan chiqayotgani yo‘q-ku! Bu davomi…
Institutda o‘qib yurgan kezlarim bir jo‘ram bo‘lardi. Juda qadrdon emasdigu, har qalay, boshqa bolalarga sira o‘xshamasdi. Ba’zi yozgan narsalarimni unga ko‘rsatsam, xuddi buyuk munaqqiddek fikrlarini aytardi. Shuning uchun ham ba’zi bir injiqliklariga qaramay, uni o‘zimdan uzoqlashtirmasdim. Yotoqxonada birga turardik. Uning davomi…
Auditoriya talabalar bilan to‘la, kimdir konspekt to‘ldirish, kimdir qo‘l telefoni bilan gaplashish, yana kimlardir uch-to‘rtta bo‘lib hangomalashish bilan band.Kirish uchun qo‘ng‘iroq chalinganiga o‘n daqiqadan oshyaptiki, hali Asloniy deganlaridan darak yo‘q. Joyimga o‘tirib, darsni takrorlash, imtihonlar vaqtida yanada baholarni oshirish ilinjida davomi…