Bir kuni o‘zimizning xo‘jaliqdan bo‘lgan Tullakov degan odam bilan uchrashib qoldim. U yer-bu yerga ishga kirib, ishni ham yolchitmay, og‘irning ustidan yengilning ostidan yuradigan bu kishi qo‘lida bir-ikki daftar ko‘tarib yurgai ekan.– Qani, Tullakov aka, tinchlikmi? Daftar qalam ko‘tarib yuribsizmi? davomi…
Bo‘lim boshlig‘i ishdan olindi. Yaxshi yigit edi. Lekin uzoq ishlamadi. Kattalar bo‘limga yangi mudir izlashayapdi. Men ham shu bo‘limda yigirma yildan beri ishlayman. Hamkasblarim meni hurmat qilishadi. Hammasi bo‘lmasayam, juda ko‘pchiligi «Agar bizdan so‘rashsa edi, bo‘limga sizni boshliq bo‘lsin deb davomi…
Prezidium raisi majlisni ochiq deb e’lon qildi va birinchi masala yuzasidan ma’ruzachi Kamgap Kamsuxanovni minbarga taklif etdi.– O‘rtoqlar! … Biz kvartal oxiridagi natijalarimizni ko‘rib chiqib shunday xulosaga keldik. Xo‘sh-sh… – Kamsuxanov ko‘zoynagini taqib, avval zalda o‘tirganlarga keyin qo‘lidagi qog‘ozlarga ko‘z davomi…
Kechqurun. Xonada o‘rta yoshlardagi pakana, qiltiriqday tepakal To‘laboy bilan gavdalik, semiz gajakdor xotini Xipchagul televizor tomosha qilib o‘tirishibdi. O‘rtadagi xontaxta ustida bir-ikki bo‘lak non va choynak-piyola. Har zamon Xipchagul choynakdan piyolaga quyib ichayotgani – dog‘ suv. To‘laboy televizorga qaraganicha so‘raydi:– davomi…
Korxona boshlig‘i o‘rinbosari Yorovning xonasi. Uning oldida shu ishxona xodimi Qobilov turibdi.Yorov: – Xo‘sh-sh. Urtoq Qobilov. Endi-i, sizni chaqirtirishdan maqsadga o‘tsak. Biz yaqinda korxonaning yillik hisobotini avval viloyatga, so‘ng undan yuqoriga topshirib kelishimiz kerak. Rosa bosh og‘riq ish-da. To‘g‘risini aytganda, davomi…
Bo‘limimiz faoliyatini yorituvchi bir devoriy ko‘rgazma tayyorladik. Pastrog‘ida ozroq bo‘sh joy qolgan edi. Men o‘zim yozgan she’rdan,“Mustaqil yurt odamlari sog‘ bo‘lsin,Qalbi pok shifokorlar bor bo‘lsin”deyilgan bir bandini ko‘chirib, yozib quydim. Ko‘rgazmani devorga ildik. Hammaga yoqdi.Bir necha kundan so‘ng shifoxonani tekshirgali davomi…
Ertalab. Soat 10-00.Tez yordam bo‘limida telefon jiringlaydi. Oq xolat, qalpoq kiygan navbatchi (dispetcher) boshqaruvchi go‘shakni ko‘tardi.– Da. Tez yordam eshitadi.– Familiyang nima?– Familiyamni nima qilasiz? Xizmat bo‘lsa aytavering, yozib olaman.– Senga familiyangni ayt deyapman.– Siz kimsiz o‘zi?– Men hokimiyatdanman. Familiyangni davomi…
(bir kimsaning nomai holi) U tug‘ildi-yu, yig‘lab yubordi. Qanaqa dunyoga kelib qoldim-a? deb hayron bo‘lib, qotib-qotib yig‘lardi. O‘rab-chirmashdi. Onasi ko‘krak tutdi. Baxtiga qarshi onasining ko‘krak uchi yassi ekan, ema olmadi. Shu ham ko‘krak bo‘ldi-yu, emmayman, vag‘illadi yana. Do‘kondan davomi…
Eshigiga «hakimlar xonasi» deb yozilgan xonada navbatchi do‘xtur kresloga yastanib olganicha berilib televizordan futbol o‘yinini tomosha qilyapti. Asabiylashib tez-tez sigaret chekaverganidan xona ichi tutunga to‘la. O‘yin avjida. Do‘xtur har zamon «ha bo‘l, chop, tep» deb qiyqirib qo‘yadi. Xonaga kirib kelgan davomi…
Qishloqqa ketayotgan tiqilinch avtobusning oxirgi o‘rindig‘ida tizzasiga ichi to‘la xaltasini qo‘yib olgan, odmiroq kiyingan soqol mo‘ylovi o‘sgan va boshida yag‘iri chiqqan do‘ppili o‘rta yoshlardagi bir odam hammani og‘ziga qaratib gurung berib ketyapdi:-… Sug‘ur degan hayvonni bilasiz-a? Ha, balli. Mana endi davomi…