(Voqeiy hikoya) Avgust oyining oxiri. Yozuvchi Safo Said bilan Boysun tog‘lariga safar qilib, Do‘g‘oba qishlog‘ining orqasidagi yantoqzorda adashib qoldik. Adashishga men sababchi bo‘ldim. Uch-to‘rt yildan beri u yerlarda bo‘lmagan edim. Yo‘l o‘zgarib ketgan ekan. Izimizga qaytdik.Oyog‘imiz ostida yong‘oq barglari g‘ijirlaydi. davomi…
Tog‘dan qaytib kelayotgan edik. Men, yana uchta oshnam. Hammamiz eshakdamiz. Ola Chopon qishlog‘iga kirdik. Odamlari yangi yerlarga ko‘chib ketib, uylari huvillab qolgan. Tomlari buzilib, yog‘ochlari ham tashib ketilgan. Mol o‘tmaydigan balandlikdagi devorlari ham nuragan, bog‘ ichidagi olma va tog‘olchalar esa davomi…
Er — Qismatulla ta’sirchan, sho‘x edi. Xotin — Hikmatoy sovuqqon, xotirjam ham andak qo‘polroq edi. Lekin ular bir-birini yaxshi ko‘rar, shuning uchun tabiatlaridagi bu har xillikni sezmas edilar, go‘yo ular shundoq tug‘ilganlaru shundoq bo‘lishlari lozim edi.Bir kuni bular bir ziyofatda davomi…
Maktabda yaxshi o‘qirdim. Sinfdoshlarim meni hurmat qilishar, muallimlarim: «Salom, Toshboyjon», deb so‘rashishar, qo‘shnilarimiz: «Yaxshi odam bo‘ladi», deyishardi. Lekin faqat bir kishi — tabiiyot muallimimiz — maktabimizning direktori Zokir O‘rinovich menga e’tiborsiz qarar, hech vaqt: «Salom, Toshboyjon» demas, hatto ro‘paralaridan chiqib, davomi…
Ovga borayotgan edim, havo aynidi. «Bahor havosi-da, bir sevalab o‘tar», deb ketaverdim. Biroq sal o‘tmay yomg‘ir shunday quyib berdiki, birpasda ust-boshim ho‘l bo‘lib, badanimga yopishib qoldi. Shunda, turgan yerimdan ikki yuz qadamcha narida jar va jarga tushaverishda ovchilar, yo‘lovchilar qo‘nib davomi…
Ola g‘unajinimiz bu yil ham qisir qoldi. Dadam: “Endi bo‘lmadi. Bolalarim, oqqa yetamiz deb ko‘zlaringiz oqarayozdi, bu zormondani so‘yib joyiga joy qilamiz”, dedilar. Erta bozor degan kuni uyimizga qassob keldi. Mol so‘yadigan kishi juda salobatli bo‘ladi derdilar, unchalik emaskan: qora davomi…
Jazirama yozning ayni tush pallasi. Poyezd kutayotgan yo‘lovchilar ancha narida — vokzal binosi ko‘lankasidan panoh topishgan. Perron bo‘ylab u yoq-bu yoqqa shoshilib o‘tib turgan temiryo‘l xodimlari va yo‘lovchilar quyosh tig‘i ostida turgan Niyoz amaki oilasiga ajabsinib qarab qo‘yadilar. Oila a’zolari davomi…
Peshindan beri yomg‘ir yog‘yapti. Avval ezib yog‘di — to‘piqqa chiqadigan qorni oqizib ketdi. Kechga borib birdan shamol turdi. Tarnov suvlari goh chapga, goh o‘ngga, goho imorat devoriga quyiladi…Tramvay bekatida turganlar o‘zlarini ko‘cha yoqasidagi dorixonaga, do‘konlarga urishdi. Bekatda faqat uch kishi davomi…
Nayman aka salomimga alik oldi-yu, tomdan tarasha tushgandek savol berdi:– Karim Rasulovichning ahvoli qalay?Nima deb javob qilay? Boshim qotib qoldi. Chunki o‘zim yaqindagina viloyat xalq ta’limi boshqarmasiga inspektor bo‘lib ishga kelganman. Boshqarma boshlig‘i Karim Rasulovich bilan bir martagina ish yuzasidan davomi…
Bultur Charli Stefford degan chet ellik yigit bilan tanishdim. O‘zi Amerikaning Illinoys degan shtatidan ekan. O‘zbekistonning bir qishlog‘ida yashab, o‘zbeklarning urf-odati, rasm-rusumlari bilan tanishish uchun biz tomonlarga kelibdi. Bir kuni uyda o‘tirsam, tuman rahbarlaridan biri boyagi yigitni boshlab kirdi. Yonida davomi…