Bibi Robiya. Kakku ovozi (hikoya)

– Qizlar, bo‘ldi, tura qolaylik. To‘qqizdan keyin yotoqxonaga kiritishmaydi. – Rostdan ham, ketdik. Umidaniyam ko‘rdik. To‘yiga kelganimizdan xursand bo‘ldi. Qani, omin qilaylik. – Hanifa, siz duo qila qoling. Hammamizdan kattaroqsiz… hajm jihatdan, – qizlar davrasida ko‘tarilgan gurros kulgu boshqa stoldagilarning davomi…

Akbar Mirzo. Ostona (hikoya)

Farida erinibgina tashqariga chiqdi-yu, qorni ko‘rib uyqusi qochdi. Yuziga muzdek havo urilgan bo‘lsa-da, jilmaydi. Birinchi qor-da. Yoshligida birinchi qor yoqqan paytda dugonalariga qorxat yozgani, ularga tutqich bermay, ancha-muncha sovg‘asini olgani xayolidan o‘tdi. Eh, nimasini aytsin, rostdan ham ajoyib damlar edi. davomi…

Nabi Jaloliddin. Chuvalchang yoqqan kecha (hikoya)

Eshikdan kirdi-yu harakatlaridan o‘zini hushyor ko‘rsatishga urinayotgani sezildi. – Yomg‘ir yog‘adi shekilli. Shamol bo‘lyapti, – dedi yomg‘irdan qochib, panaga o‘tganday yelkalarini siltab. – Yaxshi o‘tiribsizlarmi? Deraza oynasi basma-bas tiqirlab, tirqishidan shamol ufurganday bo‘ldi. Onasining yoniga cho‘kib, bolishga yonboshladi. Xayolidan ushbu davomi…