Darsdan qaytsam, xonadoshim Sherali:-Ertaga jahon chempionati boshlanadi. Nima qilamiz?-deb qoldi.Biz taqdir taqazosi bilan Sherali ikkimiz institutimizning yotoqxonasida birga turamiz. Juda sergap bo‘lsa ham yaxshi bola. Ko‘cha tili bilan aytganda, “boqsa odam bo‘ladi”. Ikkita futbolning ashaddiy ishqibozi bitta xonada yashasa, ularning davomi…
Ikki hafta davomida kechani kecha, kunduzni kunduz demay dars tayyorlaganlarim havoga uchdi-ketdi. Fakultetda “Sattorovning darsidan besh baho oldim”, deb ko‘krak kergan talabalarni sanashga bir qo‘lning barmoqlari ham ko‘plik qiladi. Men ham shular safiga kirsammikin, degandim-da.– Tak, – dedi Sattorov burnining davomi…
Ostonaqulovning fakultetga dekan bo‘lib ko‘tarilganligiga bor-yo‘g‘i bir oy bo‘lgan esa-da, barchaning “dodini berishga” ulgurdi. Kecha uning dakkisidan besh daqiqagina kech qolgan kaminai kamtarin ham bebahra qolmadim.Oliygoh domlasi ham shunaqa mas’uliyatsiz bo‘ladimi, o‘rtoq? O‘qituvchi bo‘laturib siz kechikibsizki, talabalardan xafa bo‘lmasak ham davomi…
Biz uyimizga yetay deb qoldik. Ikki-uchta it bemavrid o‘tkinchidan jahli chiqib, hura boshladi. Sen itning ovozidan qo‘rqma. Bu ham dunyodagi tovushlardan biri.Mana, yonimizga kelib, mening etaklarimni yalay boshladi. Sezayapsanmi, men itlarning ko‘zlariga qaramayapman. Ko‘zlarida miltirayotgan ojiz g‘azabni ko‘rmaganimiz ma’qul. Sen davomi…
Navbatdagi asarim nashr etildi. Sokinlik tilsimli, sukunat sirlarini olamga yoyuvchi bo‘ronlar esa undan qudratli. Mening asarlarim – bo‘ronlar. Ijodkor tanishlarimizdan biri yangi kitobim bilan tabrikladi. U yaxshi inson va o‘rtamiyona shoir. She’rlariga nisbatan suhbatlari hayajonliroq. Ustiga-ustak butun vujudi bilan ro‘zg‘or davomi…
Joniga to‘zim bersin-g‘ey Ovchibekning. Ne bir azoblarga dosh berib, birovlar shivir-shiviriga quloq tutadi. Kimdir pana-pastqamda turib, boshliqni yomonlaydi. “O‘lguday ochofat, jamoadagi bor narsani yulib-yulqib bitirdi. Yaqin orada qiyshayib-qingrayib turgan idora chordevoriniyam yamlab yutsa ajab emas” deydi.Bilasiz, qorovulxona gapxonaning uyasi. Ovchibek davomi…
Mahallada eng o‘qimishli odam Mirhobid. Yolg‘oni yo‘q, bemalol ishonavering. Gazeta-jurnalsiz yurganini umrida birov ko‘rmagan. Hatto buzoq sug‘orsayam bir qo‘lida paqir, bir qo‘lida gazeta.Tunov kuni Mirhobid bir o‘limdan qoldi. Mol-da, mol. Oldinga suv qo‘ygandan so‘ng xo‘rillatib ichaver, egangning qo‘lidagi gazeta bilan davomi…
Elyorga safarga jo‘nashini aytishdi. Qayerga deng? Oyto‘g‘onga! U Oyto‘g‘onni esladiyu ko‘z o‘ngidan qadrdon qishloqning shirin-sharbatli bog‘lari, qaddi dol, uzzukun yelkasidan ketmon tushmaydigan Xonimqul ota, qalbiga bitmas armon tashlab ketgan Gulsun o‘tdi.Oyto‘g‘on dasht bag‘ridan uzilgan parcha yer. Sahro ko‘ksidagi bu mo‘jaz davomi…
Ular oilada besh farzand edi – to‘rt o‘g‘il va bir qiz. To‘ng‘ichi qiz u hamisha uy ishlari bilan band, onasiga yordamchi ismi… buning ahamiyati yo‘q. O‘g‘illarning kattasi shu kech kuzda o‘n ikkiga to‘ladi. Ismi Eshmat… Undan ikki yosh kichkinaning ismi davomi…
Bu tog‘mi? Balandlikmi? Buning umuman qizig‘i yo‘q, muhim ham emas. Shu yoqqa chiqish kerak. Tamom-vassalom. Tirmashganlar ko‘p, bolalaru chollar, juvonu kampirlar, yigit-qizlarniyu asti gapirmang. Hammasi o‘sha yoqqa, nima bor u yoqda, bilmayman. Lekin men ham orta qolmay deb yuqoriga, yuqoriga davomi…