«Hozir butunlay o‘zgargansan: odamlarga qo‘shilmaysan – odamovisan, do‘st-yorga ko‘z uchida qaraysan – manmansan! Avvallari hecham unaqamasding-ku! Nega bunchalar o‘zgarib ketding?!» Ba’zan o‘zimga-o‘zim shunday savollar berib o‘yga tolaman.Ota-onamdan uzoqda, ularning ko‘magidan kechib yosh boshim bilan shaharga ko‘chib kelib ikki qavatli uyning davomi…
Darsdan shoshib chiqdim. Ana xolos, yomg‘ir beayov quyyapti-ku. Aksiga olib bugun bir ko‘rgazma tashkilotchilari bilan suhbat uyushtirmoqchi edim. Shunday yomg‘irda borish shartmikan-a? Yo bugun bormay qo‘yaversammikin? Yo‘q, ertangi darsga biror nima tayyorlashim kerak! Fikrlarimga qarshi chiqqanday yomg‘ir ham savalab quyardi. davomi…
O‘sha izg‘irin, sovuq qish kechasi hali-hamon esimda. Tashqaridagi shamolning g‘uvillashi quloqni qomatga keltirgudek edi go‘yo. Yo‘q, men o‘sha kuni tizza bo‘yi qor yoqqanini aytmayapman. Yaxshisi, hammasini boshidan boshlay qolay… Onamlarning oilasi serfarzand bo‘lgan. O‘n bitta bola: yetti qizu to‘rt o‘g‘il. davomi…
Men sizga ishondim… Shunday ishondimki, qalbim bu tuyg‘uga limmo-lim to‘lganidan o‘zimni qo‘yarga joy topolmayapman. Dunyo bir zumgina gullarga burkandi. Nurli, farahbaxsh tuyg‘ular butun olamni qamrab oldi. Butun dunyonimi?! Yoki faqat mening qalbim shunday hisga to‘lganmi? Bilmadim… Bilganim esa baxt meni davomi…
Yoshi oltmishlardan oshgan, gardishi va oynasi qalin ko‘zoynagiyu sarg‘ayib ketsa ham boshidan tushmaydigan Marg‘ilon do‘ppisi bilan qishloqqa taniqli bo‘lgan Tohir domla endi yangi nom bilan odamlarning og‘ziga tushdi: uning to‘qqiz yashar nevarasi to‘p o‘ynatib, antiqa hunarlarni ko‘rsatayotganmish! Eng qizig‘i deng, davomi…
— Yo, madad! Zarifaning ovozi davradan eshitilayotgan “Ha, ha barakalla, bo‘shashma”, kabi hayqiriqlardan farqli o‘laroq, guldurakdek yangradi. Odatda, u keskin harakat qilmasidan oldin shunday derdi. Bu safar ham shunday dedi-yu, raqibasini yelkasi osha ko‘tarib, chirpirak qilib, yerga urdi. Uning gursillashiga davomi…
Sharof BOShBEKOV TEMIR XOTIN Jiddiy komediya Ishtirok etuvchilar: QO‘ChQOR — traktorchi «ALOMAT» — robot OLIMJON — yosh olim QUMRI — Qo‘chqorning xotini ShAROFAT — qo‘shni juvon SALTANAT — qo‘shni ayol SUVON — mulla TUROBJON — Qo‘chqorning o‘g‘li BIRINChI SAHNA Qishloq. davomi…
Shaharning dilrabo, chiroyliq bog‘larig‘a kirar edim.Kirar edim men bir vaqtlar shaharning dilrabo bog‘lariga.Kalta, ixcham pichimlik kiyimlar kiygan ozoda yigitlar, kelishgan, ko‘klam tuslik va tortqich ranglik ko‘ylak kiygan qizlar…Kelishgan qizlar, ozoda yigitlar u yoqdan-bu yoqg‘a asta-asta bosishib o‘talar, o‘talar edi qo‘ltiqlashib…Ixcham davomi…
I Bir, ikki, uch, to‘rt… besh; besh… olti! Yetti, sakkiz, to‘qqiz, o‘n…. Kichkina, qizil ipdan bezalgan to‘p (kaptov) aljib qochib ketib, yerto‘la og‘ilning devoriga yondoshib o‘skan yosh qantak o‘rikka borib tegdi-da, sakrab hovuzg‘a «sho‘p» etib tushib ham ketdi… Qizlar barchasi davomi…
Eshmurod o‘z uyida o‘turub ediki, birov eshik qoqdi. Eshmurod eshik oldiga kelub:— Kimdir?— Men.— Sen kimsan?— Men Mo‘minjon.— Voy, Mo‘minjon ekan-ku,— deb eshikni ochub, Mo‘minjonni mehmonxonaga olub kirdi. Xizmatchini chaqirub, choy-non olub kelishga buyurub yubordi. Mo‘minjon yoshligidan o‘g‘irliqg‘a odat qilub davomi…