Muhammad Siddiq (Mamasoli Sarimsoqov) Farg‘onaning so‘lim Mirzaobod qishlog‘ida tug‘ilgan. Farg‘ona Davlat universitetining filologiya fakultetini tugatgan. ”Gulxan” jurnalida, “Ma’rifat”, “O‘zbekiston ovozi” gazetalarida ishlagan. Avvallari “Shum bola” choyxonasida tez-tez ko‘rinib turardi, keyinchalik daragi bo‘lmay ketdi. Bu choyxo‘r do‘stimiz ham tujjor bo‘lib ketibdilar-da, davomi…
Bundan bir necha lahzagina Movarounnahr hukmdori bo‘lgan, “onhazrat”, “etta iqlim shahanshohi” va hakazo unvonlar sohibi Mirzo Ulug‘bek ko‘hna Ko‘ksaroy pillapoyalaridan tushib kelar ekan, ajabo, o‘zini bag‘oyat yengil sezdi. Ollohga shukur! U ortiq mashhur saltanat podshosi emas, uning yelkasida ulkan mamlakat davomi…
Ignaga ip o‘tkazolmay qolganiga ancha bo‘ldi. Ko‘z qurg‘ur xiralashgan. Yosh ham saksonga saboq berib turibdi. Lekin o‘zi ancha tetik. Ovozini aytmaysiz, gulduraydi — gapni zambarakning o‘qiga bog‘lab otadi, tushgan joyini o‘pirib ketadi. Qishloqda katta-kichik uni guldurak momo deydi. O‘ziyam o‘rganib davomi…
Yosh yozuvchi Ismoilga pochchasi Sayfulla aka:— Farg‘onaga bir bormoqchiman. Dovondan o‘tib. Hech ko‘rmaganman, — dedi. — Qo‘yliqdan to‘rt-besh soatlik yo‘l ekan.— Mashina tutib nima qilasiz? O‘zim obboraman, — dedi Ismoil.Sayfulla aka Qo‘yliqdan ichkariroqda, qishloqda yashar edi. Yoshlikda tabelchi, suvchi bo‘lgan, davomi…
Saratonning so‘nggi kuni. Quyosh ufqqa yonboshlagan.Qishloqning siyrak joylashgan paxsa uylarini tutashtirgan o‘nqir-cho‘nqir yo‘lda ikki sinfdosh yigit gaplashib turishibdi. Soqoli o‘siq, pahmoq sochli Tolmasbek velosipediga omonatgina suyanib olgan.— Ertaga o‘rog‘ingni qo‘ltiqlab dalamizga o‘taverasan, — dedi ketishga chog‘langan Tolmasbek. — Vaqtini aytib davomi…
Meditsina fanlari doktori, professor Kamol Kamolovichni hamma “Barkamol domla”, deb ta’riflaydi. Chindan ham kiroyi domla shunday bo‘lsa!G‘oyat bilimdon, o‘z sohasi bo‘yicha uning oldiga tushadigan olim topilmaydi, kasbdoshlari orasida zo‘r e’timodga ega. Studentu aspirantlar izzat-hurmatini qozongan; u institut ostonasiga qadam qo‘ydimi, davomi…
Jur’at to‘yxonaga kirganida bazm boshlanib ketgan edi. Uni chekkaroqdagi stollardan birida, ikkinchi qavat bilan bo‘ylashib turgan qoragilos ostiga o‘tqazishdi. U o‘ng biqinidagi yoshi o‘tinqiragan ko‘z tanish kishiga sustgina qo‘l uzatib, “yaxshimisiz”, deb qo‘ydi-da, yon-veriga olazarak nazar tashladi. Negadir yaqin qo‘shnilari davomi…
Dehqonboyning to‘ng‘ichi O‘ktam o‘qishga kirdi. Toshkentdagi, Dehqonboyning aytishga tili ham aylanmaydigan “pedinstitut” degan katta o‘qishga. Tamomlab chiqsa, qishloqqa muallim bo‘lib keladi. Bay-bay, Dehqonboyning quvonganini ko‘rsangiz. Bor-yo‘g‘ini qoqishtirib shartta uchta-to‘rtta ulfatini mehmonga chaqirdi. Jindakkina otib olgach, O‘ktamning maktabda yaxshi o‘qigani-yu, imtihonlarni davomi…
“Buxoroda ikki imom bo‘lgan ekan.Deylik, Mulla Badriddin bilan Mulla Sadriddin.Ular biri-birini otishga o‘qi, so‘yishga pichog‘i yo‘q — shunaqangi dushman ekan. Bunga sabab, Mulla Badriddin yengiltak, nodon, Mulla Sadriddin aksincha, bosiq, dono ekan.Tasodifan qaysidir xilvat joyda Mulla Badriddin zino qilishda ayblanib, davomi…
U vaqtini kitobga muk tushgan ko‘yi o‘tkazardi. Odamlardan yotsirar, o‘zicha zavqlanib, allaqanday sirli ma’volarda sayr etardi. Mutolaa qilayotgan kitoblardagi turfa voqealarni aytmaganda, kunlari ikki tomchi suvdek bir-biridan farq qilmasdi. Olam yakrang edi.Qay kuni tuyqusdan muqovasi yo‘q allaqanday qo‘lyozmani topib oldi-yu, davomi…