Озод Мўъмин Хўжа. Робот-андроид (фантастик ҳикоя)

Мен, гоҳо-гоҳо, айниқса кечки пайт, ишдан қайтганимдан сўнг, кийимларимни алмаштиргач, уйим яқинидаги салқин хиёбонга чиқиб, ям-яшил дарахтларга тикилиб, тиним билмас қушларнинг чуғурини эшитишни яхши кўраман. Бугун ҳам худди шундай қилдим. У ердаги бўш ўриндиқларнинг бирига бориб чўкдим. Бир оз ўтиб, давоми…

Хуршид Нуруллаев. Гувоҳлигини билмаганлар (қатра)

Ногоҳ янграган телефон овози автобусда бораётган жувонни ҳушёр торттирди. У шошганча тиззасига қўйган сумкасини очиб, телефонни оларкан, атрофдагилар диққатини ўзига тортганидан хижолат чеккандек, узрли нигоҳини телефон кўрсаткичига бир зум тикканча, уни қулоғига тутди.– Йўлдаман, ҳозир ўзим телефон қиламан.Бу гапни аёл давоми…

Дилфуза Собирова. Бир кеча – минг кеча (ҳикоя)

Иш юзасидан икки кунга О. шаҳрига хизмат сафарига жўнатишди. У ерда бир кунда ишимни битириб, пойтахтга қайтиш учун вокзалга йўл олдим. Одам гавжум вокзалда чипта олиш учун бир-бирига гал бермай гапираётган икки аёлдан кейин навбатда турдим. Хаёл билан бинога кўз давоми…

Дилфуза Собирова. Муҳаббат чорраҳасида (ҳикоя)

Ботир Лайлонинг турмушга чиқаётганини эшитган кундан буён ҳаёт кўзига қоронғу. Хонасидан чиқмайди. Бугун Лайлонинг ўртоғи, продюсери Сабина қўнғироқ қилиб, кечқурун хизмат борлигини айтганда ҳам ўрнидан турмади.— Тўй бор, нозик одам… — Боролмайман, тобим йўқ, — деди тундлик билан Ботир.— Нималар давоми…

Феруза Тўраева. Йўловчи (ҳикоя)

Рустам йўл бўйлаб хушхандон келарди. Кўз­лари қувончдан порлаган. Чеҳрасида мамнун бир ифода. Майин эсаётган шабада димоғига келтирган чечаклар ифоридан мириқиб, чуқур-чуқур нафас олди. Бу ифор баҳор хушхабарига лиммо-лим эди. Бундан Рустамнинг кўнгли ҳам чоғланди. Уни хуш кайфият етаклаб кетаётган эди. давоми…

Холмуҳаммад Каримий. Карқулоқ (ҳикоя)

Лой супада уюлиб турган эски-туски пойабзаллардан бирини уста чарм фартугининг этагига солди-да, мум суртилган шордозни жуволдизга ўтказа бошлади. Супага соя бериб турган зардоли баргларининг шабадада секингина шитирлаши гўёки шивирлаб гурунг бераётгандек, уста эса бошини эгиб уни тингламоқда. Гоҳо унинг диққатини давоми…

Абдуқаюм Йўлдош. Пуанкаре (ҳикоя)

I Вақт таъсирини ўтказмайдиган нарсанинг ўзи қолмапти. Ҳатто асл мол ҳам унинг қошида ожиз экан. Бундан ўттиз беш йил бурун Масковда мана шу портфелни нақ бир юз йигирма рублга олаётганимда сотувчи: «Тоза чарм. Сизга юз йил хизмат қилиб беради. Ҳатто давоми…

Абдуқаюм Йўлдош. Виждон (ҳикоя)

I Биламан, у бегона эшиклардан чўчийди. Осмону фалакда жойлашган, айвонидан қаралганда одамнинг кўнг­ли озиб кетадиган бир хонали бетон каталагимнинг на дерматин қопланган ва на рақам битилган ғарибона эшигини таниб олган; фақат шу ерга келгани-келган. Соат мили ўн иккидан ошиб, йўлак давоми…

Абдуқаюм Йўлдош. Ота ўғил (ҳикоя)

Сочини ой сайин устарада тақир олдирадиган, ҳиссиз сарғимтил кўзлари одамга иштонини ҳўллаб қўйган боладек боқадиган, ёз-қиш ёрилиб юрадиган, қуруқшаб кетаверадиган лабларини дам-бадам ялаб олаверишдай ўхшовсиз одати бор, шу кунга довур фақир киши панада қабилида бир четда, бор-йўқлигини билдирмасдангина юрадиган, тенгдошлари давоми…