Маъсума Аҳмедова. Шаҳарга саёҳат (ҳикоя)

— Насиб қилса, эрта бозор куни ҳаво яхши бўлиб турса, сени шаҳарга олиб тушаман, — деди эри эрталаб этигини кияётиб.Шаҳарга! Худди шу заҳотиёқ қуёш янада чарақлаб кетди. Заррин нурлар дераза ойналарини ёриб ўтиб, аста пишиллаб ухлаб ётган ўғилчасининг дўмбоқ юзларида, давоми…

Маъсума Аҳмедова. Байрамлик (ҳикоя)

Хотини эрталаб: “Икки куннинг бирида ичиб юргунча, ана, май яқинлашяпти, болаларга жуда бўлмаса кийим-кечак олсангиз-чи”, деди. У: “Нима, болалар яланғоч қоляптими, мана, бугун оламиз-да моянани”, деб жавоб қайтарди.Кўм-кўк майса билан қопланган қияликдан югуриб тушаркан, хотинининг тепадан бақирган овози эшитилди: — давоми…

Қулман Очилов. Ота (ҳикоя)

Автоинспекторлар ҳам анойи эмас, радар аппаратини дарахт шоҳлари орасига тиқиб, ўзлари панада пойлаб туришади. Кўпчилик ҳайдовчи бу ҳилват ва равон йўлда машинасининг газини босиши тайин. Кўчанинг бошида пайдо бўлган сариқ “Жигули” ҳам тезликни шундай шитоб билан оширди. Дарахтлар орасидан барваста давоми…

Қулман Очилов. Ойдин (ҳикоя)

Эр қўлини хотинининг елкасига қўйиб:–    Онаси? – дейди. – Онаси? Аёл кўзларини зўрға очади. –    Онаси, чироқни ёқиб юбор. Аёл туриб, сўридан тушади ва нима қиларини англай олмай, уйқули кўзлари билан эрига қарайди. -Нима дедингиз, дадаси? -Чироқни ёқасанми, дегандим. Аёл айвоннинг оқ деворидан кўзга элас-элас давоми…

Дадахон Нурий. Шаҳар тегирмони (қисса, ҳикоялар ва публицистика)

Дадахон Нурий. Шаҳар тегирмони: Қисса, ҳикоялар ва публицистика, — Тошкент, Адабиёт ва санъат нашриёти, 1990. Ёзувчи Дадахон Нурийнинг ушбу янги тўпламидан жой олган ҳикоя ва публицистик асарлари газета, журнал саҳифалари орқали сизга кўпдан буён таниш. Шунингдек, адибнинг янги қиссаси ҳам давоми…

Абдуқаюм Йўлдош. “Бўлиши мумкин эмас!” (ҳикоя)

5-синф ўқувчилари жисмоний тарбия дарсида юз метрга югуриш синовидан ўтадиган бўлишди. Мамасоли ака болаларни стадионга олиб чиқди. “Старт” деб ёзилган чизиққа тўрт ўқувчи қўйилди. Уларнинг орасида синф чопағони Носир ҳам бор эди. Қолган болалар билан “Финиш” деб ёзилган чизиқ ёнида давоми…

Қулман Очилов. Жайдари фалсафа (очерк)

Бу воқеани мен отамнинг эски ошнаси Тўра чўпондан эшитганман. Тўра чўпон деганимиз ўзбекдан ҳам кўра Босфор бўйларида яшовчи туркларга кўпроқ ўхшаб кетади – оқ-сариқдан келган, барваста, кўзлари мовий, шоп мўйловли. Аммо ўзи ғирт ўзбек. Буни шундан ҳам билса бўладики, боши давоми…

Қулман Очилов. Ой ҳам ёлғиз эмас (ҳикоя)

Неча ҳафталардан буён майин ёмғиру енгил шабадалардан ўзга неъматини туҳфа этолмаган қиш ўша куни қишлигини қилди. Тунда бошланган бўрон кундузи ҳам кўз очирмади. Кўча-кўйни қалин, оғир нам қор қоплади – юриш қийинлашиб қолди. Улкан шаҳарга парокандалик оралагандай бўлди. Биз одатда давоми…

Абдужалол Тайпатов. Истеъфодаги полковник (ҳикоя)

Бу йигит бизнинг даврамизга кейинги бир-икки йил ичида қўшилди. Юртдошлик туйғусими ёки бир вақтлари туман газетасида ишлаганини ҳисобга олибми, кимдир уни даврамизга етаклаб келди. Бунгача мен уни бир-икки бор шаҳарда шахсий “Волга”сида юрганини кўрганман ва ошналарнинг биридан “Волга”ни ким олиб давоми…

Абдужалол Тайпатов. Йўлда (ҳикоя)

Бу воқеага анча бўлди. Дам олиш кунларининг бирида “Дамас” машинамизга болаларни олиб, қишлоққа йўл олдик. Ерда қор бор эди.Қишлоқда яшайдиган кекса ота-онамизни зиёрат қилдик. Набираларини кўриб улар ғоятда хурсанд бўлишди. Эндигина туққан сигирнинг сут-қатиғидан мазза қилиб ичдик. Кейин қудамизникига ўтиб, давоми…