Мерганнинг отда ўтириши қарқара қушга ўхшайди. Бироқ кўзлари қисиқ, бодом қабоқ, қароқлари қип-қизил қонталаш, қўлидаги лочин қушнинг кўзлари монанд. У туғилиб вояга етган Сардоба қишлоғидан отнинг бошини ўнг тарафга бурсангиз Бухорога, чапга қайрилсангиз Жайҳуннинг нақ ўзига олиб чиқади. Қарқара мерган давоми…
Умри киндик қони тўкилган овулида ўтаётган бўлишига қарамасдан Ибодулла шаҳар жинниси эди. Бемалол айтиш мумкинки, балиқ сувда ўзини қандай эмин-эркин сезса, аллақачон “шаҳарлик” лақабига эга бўлиб улгурган жўрамам ўзини шаҳарда шундай ҳис қиларди. Ҳолбуки, мактабни битирганидан сўнг у Тошкентда бор-йўғи давоми…
Азизим! Майлими, шундай атасам? Эсингиздами, суҳбатларимизда шу ном билан атаб қолсам, “Кечирасиз, шу сўзни кўп ишлатаман, билмасдан айтиб юборибман”, дердим дарров вазиятдан чиқиш учун. Аслида, шу сўзни ҳаммадан қизғаниб, фақат сизга илинардим. Билардим, сизга ҳам ёқарди. Ўзингизни кўриб турмасам ҳам, давоми…
Ҳовли. Ошхона. Тандир… Қуёш ҳовлига кираверишдаги йўлакчанинг ўнг ва сўл томонларига бир чизиқ қилиб экилган райҳонларни, томорқада кўкараётган сабзи, бодринг ва бошқа қатор экинларни, охурида суви тугаб қолганидан ба-балаб ишора бераётган қўй-қўзилар қамалган оғилхонадан тортиб, жамики атроф-оламни аямай қиздирарди. Она давоми…
Азамат алламаҳалда келди, унинг устига, ўзини беҳаловат ҳис қилаверди. Бир нарсани унутгандай, йўқотгандай бўлаверди. Томоғидан овқат ўтмади. Ижарадош жўралари – Нишон билан Сардор бир-бирига қарамай, пишиллаб овқатланишарди. – Ҳа жўра, мазанг йўқ? – деди Сардор нафсини сал қондириб олгач. – давоми…
Куз эди. Мунгли ва музтар куз… Дарахтлар келажак изғирин кунларга тайёргарлик кўраётгандек тумтайиб олган, рутубатли кунлар эди. Бугун негадир қишлоқнинг кунгай бетидаги нурай-нурай деб турган дўкон олдида ҳам сукунат. Дўкон олдидаги иккита тут дарахти ўртасига маҳкамланган ёғоч ўриндиқ ҳам бўм-бўш. давоми…
Саида Зуннунова. Танланган асарлар. Уч томлик. 3-том: Олов: Қиссалар, драмалар /Сўнг сўз: И. Ғафуров.) Тошкент, Адабиёт ва санъат нашриёти, 1978. Талантли шоирамиз ва адибамиз — Ўзбекистонда хизмат кўрсатган маданият ходими Саида Зуннунованинг ушбу китоби унинг насрда ёзилган йирик асарларини ўз давоми…
Ражаббой Раупов. Юрак садоси. Ҳикоялар. — Тошкент, «Ёш гвардия», 1982. Адабиётимизга анчагина истеъдодли ёшлар кириб келди. Бири шоир, бири прозаик… Энг муҳими — улар адабиётни, унинг вазифаларини яхши тушунган, маълумотли кишилар, юрагида айтадиган гапи бор кишилар. Ана шундай ёш қаламкашлардан давоми…
Омон Мухтор. Йиллар шамоли. Роман. — Тошкент, Адабиёт ва санъат нашриёти, 1976. Омон Мухторовнинг шеър ва ҳикоя тўпламларини ўқиган бўлсангиз керак. Энди у йирик жанрга қўл уриб қишлоқдаги тенгдошлари ҳаётидан роман ёзди. Ушбу романни диққатингизга ҳавола қиляпмиз.
Ҳамид Ғулом. Қорадарё: Роман. — Тошкент, Ёш гвардия, 1985. Романда оддий қишлок ёшлари Дилбар билан Обиджон ўртасидаги муҳаббат, уларнинг ҳаёт мактабида чиниқиш жараёни, турмушдаги кўпгина ижобий ва салбий ҳодисаларга учраб сабот-чидам, кураш ва ҳалол меҳнат туфайли ўз йўлларини топганликлари, давримизнинг давоми…