Abdulla Qahhor. Dumli odamlar (hikoya)

Respublikamizga chet eldan keladigan ba’zi turistlarga tushunib bo‘lmaydi.Meliboy aka, pensioner, partizan Jiyanim turistlar idorasida ishlaydi, o‘tgan shanba kuni uyga kelib: “Bu yil turist ko‘p, odam yetishmayapti, shahrimizda ikki kun to‘xtaydigan bir mehmon bor, qarashib yuboring”, – deb qoldi.Pensiyaga chiqqanimga endi davomi…

Abdulla Qahhor. Dahshat (hikoya)

Xotin-qizlarning burun zamonda ko‘rgan kunini bilmaysizlar, qizlarim, aytgan bilan ishonmaysizlar!.. To‘raxon oyi Yaqin ikki haftadan beri ko‘z ochirmayotgan kuzak shamoli yaydoq daraxtlar shoxida chiyillaydi, g‘uvillaydi; tomlarda vishillaydi, yopiq eshik va darchalarga bosh urib uf tortadi. Bunday kechalarda odamzod qo‘ymijoz g‘uj davomi…

Abdulla Qahhor. Bemor (hikoya)

Osmon yiroq, yer qattiq. Maqol Sotiboldining xotini og‘rib qoldi. Sotiboldi kasalni o‘qitdi — bo‘lmadi, tabibga ko‘rsatdi. Tabib qon oldi. Betobning ko‘zi tinib, boshi aylanadigan bo‘lib qoldi. Baxshi o‘qidi. Allaqanday bir xotin kelib tolning xipchini bilan savaladi, tovuq so‘yib qonladi… Bularning davomi…

Abdulla Qahhor. Bashorat (hikoya)

Ola qarg‘a qag‘ etadi, O‘z vaqtini chog‘ etadi.Maqol Nikolay zamonida mayiz qimmat, ko‘knor arzon edi, hozirgi zamonda mayiz arzon, ko‘knor qahat. Esizgina o‘sha vaqtda chala siqib tashlangan ko‘knorlar!Mulla Said Jalolxon shuni ko‘nglidan o‘tkazib devorga suyandi va ko‘zlarini yumdi; burniga qo‘ngan davomi…

Abdulla Qahhor. Anor (hikoya)

Uylar to‘la non, och-nahorim bolam, Ariqlar to‘la suv, tashnai zorim bolam. O‘tmishdan Turobjon eshikdan hovliqib kirar ekan, qalami yaktagining yengi zulfinga ilinib tirsakkacha yirtildi. Uning shashti qaytdi. Jo‘xori tuyayotgan xotini uning qo‘lidagi tugunchani ko‘rib, kelisopni kelining ustiga qo‘ya chopdi. Keli davomi…

Abdulla Qahhor. Nutq (feleton)

“Keng eshituvchilar ommasiga mo‘ljallangan” notiqlardan biri ishdan qaytib kelganida xotini bo‘yniga osilib, ko‘ziga yosh oldi.– Siz meni yaxshi ko‘rmaysiz… Turmushimizdan xursand emassiz… Shu soatgacha, shu minutgacha kutdim, bir og‘iz aytmadingizki, bir yostiqqa bosh qo‘yganimizga bir yil bo‘ldi…Notiq haqiqatdan buni unutgan davomi…

Abdulla Qahhor. O‘g‘ri (hikoya)

Otning o‘limi itning bayrami.MaqolKampir tong qorong‘isida xamir qilgani turib ho‘kizidan xabar oldi. O!.. Ho‘kiz yo‘q, og‘il ko‘cha tomondan teshilgan… Dehqonning uyi kuysa kuysin, ho‘kizi yo‘qolmasin. Bir qop somon, o‘n-o‘n beshta xoda, bir arava qamish—uy, ho‘kiz topish uchun necha zamonlar qozonni davomi…

Abdulla Qahhor. O‘jar (hikoya)

Ul tuta ot quyrug‘indan, «bo‘l uzun soch» deb qo‘ya, «Tek nega boshda tugul?» Tanqidga muhtoj deb qo‘ya.A. To‘qayQutbiddinovga ovchi oshnasi ikkita tustovuq in’om qildi. Tustovuqlar tozalanib, tuzlanayotganda Qutbiddinovning fe’li aynidi, ya’ni bironta shinavanda ulfat bilan birpas dilkashlik qilg‘usi keldi. Unint davomi…