Zaynab kampir bir narsadan cho‘chub uyg‘ondi. Oppoq oydin, oy kampir yotqan so‘richaning qoq o‘rtasidan unda-munda, bitta-yarimta uchragan oq bulutlarni yorub shoshub o‘tub borar edi. Kampir u yoq-bu yog‘ig‘a yaxshilab qarab oydinda hech bir qora-mora uchratmagandan keyin yana bolishg‘a boshini qo‘ydi. davomi…
Qorabayir Bolaligimda yuz bergan bir voqea hali-hanuz yodimda. O‘shanda men yozgi ta’tilni tog‘da, yilqichi bobomning qishlog‘ida o‘tkazgan edim. Bobom bir kuni bizga yilqini qaytarib kelishni buyurdilar. Mahmudjon ikkalamiz otlarimizga yaydoq mindik-da, “kim o‘zar” qilib choptirib ketdik. Tezda yilqi o‘tlab yurgan davomi…
Bobosher Hanifaga xat yozganmish. Bu — Bobosherning elchisi Nurmat to‘rtko‘zdan chiqqan gap. Abdimurod Bobosherning raqibi. U elchining bekorga bunday javramayotganini sezadi. Elchi Abdimurod bu «yangilik»dan so‘ng endi qay ahvolga tusharkin, deb kuzatadi. Abdi esa o‘zini qo‘lga olib, sovuqqonlik bilan chidaydi, davomi…
Ozod esankirab qolayozdi. Qaynotasining bunchalik tuban ketishi, hatto ko‘zining paxtasi chiqqudek olayib, qo‘lini bigiz qilgancha o‘shqirgani uning izzat-nafsini junbushga keltirib, ayovsiz sanchiqlarga belab tashladi. Nahot bir oilaning taqdirini shunchalik sayoz, shunchalik yengil hal etayotgan bo‘lsa? Nahot ikki norasida tirik yetim davomi…