Gulnoz Mamarasulova. Qo‘shnilar (hikoya)

Bu yerga ko‘chib kelganimizga ham bir yildan oshdi. Yangi qo‘ni-qo‘shnilar bilan munosabatimiz anchagina qalinlashib qolgan. Bayramlarda va turli boshqa tadbirlarda bir-birimiznikiga chiqamiz, turli narsalarni oldi-berdi qilamiz. Ba’zida ishim bilan, yoz-chizlarim bilan andarmon bo‘lib, aytilgan joyga bora olmasam, ular bir dunyo davomi…

Nusrat Rahmat. Omadsizlik (hikoya)

Jug‘rofiy, iqtisodiy va hatto, tabiiy nuqtai nazardan qaralganda ham, taqdir jag‘alvoyliklarga o‘ng qo‘lini cho‘zgan, deyish mumkin bo‘ladi. Yuqori tomon – tog‘, bir tegirmoncha suv qishin-yozin sharqirab yotadi. (Bahorda quturib, yo‘l, ko‘priklarni vayron qilishi noxushroq, albatta). Bu yog‘i shaharga ham yaqin. davomi…

Nusrat Rahmat. Eng ashaddiy kallakesar (hikoya)

Chakatilo! Bu  sovuq  familiya  hoynahoy  qulog‘ingizga  chalingan  chiqar.  1991 -1992  yillar  davomida  ana  shu  xunxo‘r  haqida  yozmagan  gazeta–jurnallar  kam qoldi.  Tug‘ri,  axborotlaar  bir–biridan  farq  qilar:  ro‘znomalardan  biri  Chikatilo  yigirmadan ortiq  qiz–juvonni  zo‘rlab,  keyin  chavaqlab  tashlaganini  yozsa,  o‘zgasi  ana  shu  raqamni  davomi…

Isomiddin Po‘latov. Chol (hikoya)

Qashshoqlikka toqatim yo‘q. Qashshoq odamni ko‘rsam ichim ezilib ketadi. Yordam bersam deyman-u bunga qurbim yetishiga shubham bor. Avvaliga, birda yarim nochor odamlarning suhbatini tinglab, ta’sirlanib ham ko‘rdim. Qarasam, olchoqqa, safsatabozga aylanib qolayotgandekman. Axir o‘ylang, suhbatdoshingiz bor dardini aytib bersa-yu siz davomi…

O‘ktam Mirzayor. Kuyov (hikoya)

Zafarxo‘jayev domla tilidan ilindi. O‘zimizga o‘xshagan-da. Xotini Floraxonim bilan suhbatlashib o‘tirib, bir-ikki shogirdini maqtab qoldi:– Bunaqa shogirdlar hech kimda bo‘lmagan, ular ishimning davomchilari, shu paytgacha o‘ttiz nafar shogird tarbiyaladim, ammo bular boshqacha-millatimiz boyligi! Har biri ikki, uch xorijiy tilni biladi. davomi…

O‘ktam Mirzayor. Sovg‘a (hikoya)

1 Ikki buklangan lo‘labolishga yonboshlagan ko‘yi bir lahza xayolga  berilgan Bardamqulning ma’nisiz nigohi xotinining sharbati so‘rilgan husaynidek burishgan barmoqlariga tushib, to‘xtab qoldi. Har ikki kunning birida bolalarning kirini  changallayverib oqem bo‘lgan barmoqlar piyolani qimtinibgina tutib turardi.“O‘l-a, xotinni abgor qipsan-ku” degan davomi…