Xizmat safari bilan poytaxtga borishga to‘g‘ri kelib qoldi. O‘zimga kerakli narsalarni oldim-u uch kunlik safarga otlandim. Manzilga tezroq yetib boraman, degan niyatda yengil mashinada ketmoqchi bo‘ldim. Chunki, «Neksiya»ni shamoldek yeldiradigan yigitlar kam emas-da. Ko‘z ochib yumguncha Toshkentda bo‘lasiz. Xudo asrasa davomi…
Qashshoqlikka toqatim yo‘q. Qashshoq odamni ko‘rsam ichim ezilib ketadi. Yordam bersam deyman-u bunga qurbim yetishiga shubham bor. Avvaliga, birda yarim nochor odamlarning suhbatini tinglab, ta’sirlanib ham ko‘rdim. Qarasam, olchoqqa, safsatabozga aylanib qolayotgandekman. Axir o‘ylang, suhbatdoshingiz bor dardini aytib bersa-yu siz davomi…
U ayol goh-gohida ishxonamizga kelib turardi. Balki uni shunchaki ayol desam, biroz yoshi o‘tinqirab qolgandek taassurot uyg‘otar sizda. Chunki, ayol deyish nisbiy tushuncha. O‘n yetti yoshli qizni ham, yetmish yoshli onaxonni ham ayol deyish mumkin. Shuning uchun ham uni ayol davomi…
Zafarxo‘jayev domla tilidan ilindi. O‘zimizga o‘xshagan-da. Xotini Floraxonim bilan suhbatlashib o‘tirib, bir-ikki shogirdini maqtab qoldi:– Bunaqa shogirdlar hech kimda bo‘lmagan, ular ishimning davomchilari, shu paytgacha o‘ttiz nafar shogird tarbiyaladim, ammo bular boshqacha-millatimiz boyligi! Har biri ikki, uch xorijiy tilni biladi. davomi…
1 Ikki buklangan lo‘labolishga yonboshlagan ko‘yi bir lahza xayolga berilgan Bardamqulning ma’nisiz nigohi xotinining sharbati so‘rilgan husaynidek burishgan barmoqlariga tushib, to‘xtab qoldi. Har ikki kunning birida bolalarning kirini changallayverib oqem bo‘lgan barmoqlar piyolani qimtinibgina tutib turardi.“O‘l-a, xotinni abgor qipsan-ku” degan davomi…
— Istam, ho, Istam,— degan ovoz eshitildi.Qornini yerga berib kitob o‘qiyotgan Istam “Obbo, yana kim keldi”, degandek, boshini bir zum ko‘tarib, ovoz kelgan tomonga quloq solib turdi.— Istamboy!Otasining xirillagan ovozi. Dik etib o‘rnidan turdi. Qo‘lidagi kitobini o‘ngiri sal osilgan eshik davomi…
Qo‘l telefoni chiqdiyu, baloga qoldik. Ketma-ket jiringlagani jiringlagan. Ana, yana boshladi. Iya, amakim qo‘ng‘iroq qilayapti-ku?!Telefonni shartta quloqqa tutdim.– O‘zingmisan? – dedi amakim, – tez yetib kel.– Qayerga? – so‘radim hovliqib.– Avtovokzaldaman. Tez kel, ahvol chatoq.“Nima bo‘ldi, nima qo‘ydi”, deb so‘rashga davomi…
U sarosimada qoldi. Hamma yoqqa o‘t ketgan bo‘lsa-da, ammo unga ziyon yetmadi. Shuurida faqat bir gap: “Hech zamon ko‘kdan zaminga qaratib zambarak otiladimi?” Yana ham qattiqroq gumburladi… Cho‘chib uyg‘ondi, xayriyat tushi ekan. Atrofiga alanglar ekan, jiqqa terga botganini sezdi. Eshikni davomi…
Ishdan qaytayotganimda tezroq uyimga yetib, farzandlarimni bag‘rimga bosgim keladi. Ularning beg‘ubor chehrasini ko‘rishim bilan charchoqlarim tarqalib ketishini o‘ylab, yuragim orziqadi.Shu payt qarshimdan kelayotgan bir erkak e’tiborimni tortdi.— Men baxtliman! Men dunyoda hammadan ko‘ra baxtliman! — dedi birdan erkak telbanamo kulib.Miyamga davomi…
Quyosh eng avval kengliklar bo‘ylab yastangan adirlarga, ko‘ksini qalqon etib, himoyaga chog‘langan tog‘larga nurini sochadi. So‘ngra qirdagi pastqam loysuvoq uylarga muruvvatini ulashadi. Tog‘liklar hammadan oldin quyoshning marhamatiga molik bo‘lishadi. Shundanmi ular tog‘dek alp qomat, quyoshdek bag‘rikeng kishilar.Tong yorishib, quyosh himmatini davomi…