Дилфуза Собирова. Қабристондаги бир кеча (ҳикоя)

Изиллаган қаҳратон қиш кунларининг бирида узоқ йўлга чиєишга тўғри келди. Совуқ кунда чиқмайлик, десам-да, турмуш ўртоғим гапимга қулоқ солмади. Шу сабаб йўл бўйи қовоқ-тумшуқ қилиб кетдим. Нурободнинг ён-атрофи, бийдай даштли йўллардан ярим тунда машинани учириб кетяпмиз. Чўлда шамолнинг увиллаши янада давоми…

Муҳаммад Шариф. Жазо (ҳикоя)

– Қўрбоши, Қўрбоши! – Лаббай Мерган! – Жиноятчини тутиб келдик, қандай жазо берамиз? – Нима гуноҳ қилган экан? – Жанг майдонини ташлаб қочган. – Оббо хунаса! Бизга обдон ва хўп хоинлик қилибди-ку. Қадимда бошқаларга ўрнак бўлсин деб бундайлар қозиққа ўтқазилган. давоми…

Муҳаммад Шариф. Толкўприк (ҳикоя)

Толкўприкдан ўтаётган бу одамлар қаерга шошяпти? Қай манзил, қай мақсадни кўзлаган? Баҳайбат калласининг қоқ ўртасидаги ўпқондек қоп-қора коваги тобора кенгайиб, чириндига тўлиб, мунғайиб қолган тол одамларнинг оғирлигини кўтариб ўрганган. Лекин йиллар давомида уни тепкилаб ўтган, йўғон шохлари учига чиқиб сувга давоми…