Уфқ қонталаш бўлиб келаверди. Қумлитовнинг тўридаги бир чети ҳовузга, бир томони шолизорга туташ Қурбон қассобнинг ҳовлисида уй эгалари ғимирлаб, кириб-чиқиб юрибди. Ўрол гўштни жиклаб, паловга деганни бўлак, уйда осиладиган бош қозонга деганни алоҳида, қўноқ уйларга тарқатиладиганни бўлак ажратди, ундан кўз давоми…
Ихчамгина ётоқ. Оппоқ жилдли кўрпа-ёстиқ тўшалган симтўр каравот, қўш тортмали стол ва суянчиғи бор стул, икки токчасида ҳам катта-кичик китоблар зич тизилган қаҳваранг жавон. Хона одмигина жиҳозланганига қарамай, кишини ўзига жалб этади. Тўшак гўё ўн йилдан бери ҳеч ким ётмаганидан давоми…
Қуёш тоғ ортига ўтди. Қурбон ака отнинг белига ташланган хуржундан қалин латтага ўралган қўнғироқ олиб, боши баробар кўтарганича қаттиқ чалди. Адирни бирдан қўй-қўзиларнинг баъраган овози тутди. Қўзичоқлар диконглаб чопишдан тўхтаб, оналарини қидириб қолишди. – Қани, ўтовга, қайту қайт! Қурбон аканинг давоми…
Эшикни эллик ёшлардаги аёл очди. Турмагини бўшроқ танғиганмиди ёки уйдалиги учун парво қилмаганми, қулоқлари устидаги соч толалари тўзғиган. Эгнида танасини ярашмайроқ сирган гулли халат. Келгувчиларга бошдан-оёқ разм солгач, ҳаловатини йўқотишни истамаётгандек боқди. – Келинглар… – деди чап қўлида халатининг ёқасини давоми…
I Қизғалдоқ иссиғи этни куйдирди. Кун тиккага келди. Бу маҳал уч отлиқ адир адоғидаги қишлоққа ҳориб кириб келмоқда эди. Ҳаво дим, худди жазирамада ойналари очилмайдиган автобусда кетаётгандай ҳис қилади одам ўзини. Бурун катаклари кенгайиб-торайиб нафас олаётган отлар узун-қисқа кишнаб қўяди. давоми…
1 Кичик хона деразасидан тушган ёруғлик қоп-қора мўйлови буғдойранг юзига ярашган қотма йигитни ёритиб турибди. У тик турганича оқ оралаган сочи орқага таралган устози узатган қоғозларни олди. Таҳрир қилинган мақоласини олтин излаётгандек диққат билан варақлай бошлади. Саҳифалардаги айрим сўзларга соатнинг давоми…
Китоб номи: Диёнат (роман) Муаллиф: Одил Ёқубов Нашриёт: Шарқ Йил: 1998 Мавзу: Ўзбек насри Саҳифа: 348 Ҳажм: 12,1 Mb Файл: PDF Манба: Ziyouz.com кутубхонаси Сақлаб олиш Одил Ёқубов. Диёнат: Роман. — Т.: «Шарқ» НМК Бош таҳририяти, 1998. — 348 б. давоми…
Асрор Валиевич – ишнинг одами. Бугунги юмушни эртага қўймай, жон-жаҳди билан тиришиб ишлайдиганлар тоифасидан. У идорасига келиб тақаладиган юзлаб муаммоларнинг калаваларини қўлида маҳкам ушлаб туради. Бу калава чувалиб-чувалиб, адо бўлгунга қадар зинҳор-базинҳор кўздан қочирмайди. Дастурланган аллақандай машинадай бир меъёрда эринмай давоми…
Кўрмаганнинг кўргани қурсин. Баҳор кунларининг бири эди. Холмат туснинг тўнғичи отасига сўнгги русумдаги мобил телефон совға қилди. Отанинг кўнгли тоғдек кўтарилди. Фарзандини умрингга умр, топганингга барака берсин, деб ичида дуо қилди. Суюнганини яширди. Сиртига чиқармади. – Ўзимнинг эским ҳам бўлаверарди, давоми…
Хумсондан келиб шаҳарда ўқидим. Бултур қишда изғиринда букилиб, қорда йиқилиб қишни бир амаллаб ўтказган эдим. Бошимдаги мушукми, қуён терисиданми қўлбола тикилган қулоқчиннинг фойдаси кам бўлди. Қиш одамнинг оёғи билан эгнига ёпишар экан. Қишда юриш-туриш, кўринишинг деразадай ҳувуллаб қолади. Онам билан давоми…