Шойим Бўтаев. “Шукур, айт-чи, бу ҳаёт нима?” (эссе)

Кўз илғамас бепоён адирлар, юксак тоғлар, сўқмоқлар, тупроқ кўчалар, айниқса, ёшлик чоғларингизда қалбингиздан жой олган бўлса, билингки, энди умр бўйи уларнинг ёди ҳам сизни тарк этмайди. Ҳаёт ташвиш-таҳликалари аро бешик бўлиб улғайтирган қадрдон гўшаларни унутгудек бўлсангиз, энди улар тушларингизда намоён давоми…

Раъно Розиқова. Ҳаётимда яна бир байрам (ҳикоя)

Бугун ҳаётимда яна бир байрам… Йиллар давомида юрагимни ўртаган эзгу ниятимга етдим: шаҳар Маданият саройида мўйқаламимга мансуб асарлар кўргазмаси. Қалбимга яқин азиз инсонлар портретлари кенг омма эътиборига ҳавола этиляпти. Портретлар орасида фақат Унинг портрети йўқ… Одам кўп… таниш-нотаниш, қариндош-уруғ, дўсту давоми…

Раимқул Суяров. Тобутсоз (ҳикоя)

Уста Соатнинг бозори касодга учради. Қоркурак ясай деса, қишлоқда саноқлигина одамнинг томи шиферсиз. Одамлар молхонаси-ю қўра-қўтонидан тортиб товуқ катагигача шиферлаб олган. Томга тушган қор борки, ўзи эриб кетаверади. Устига устак олдингидек қалин қорлар ҳам йўқ, қоркуракни олиб йўл очайин, деса! давоми…

Муҳаммад Али. Амир Темур ва Йилдирим Боязид (эссе)

Кириш Жаҳон тарихининг, турк оламининг икки машҳур намояндаси ўртасидаги муносабатлар фақат икки шахсгагина ёки икки мамлакатгагина тегишли эмас. Улар умумжаҳон тарихига тааллуқли бўлиб, ҳар бир шахсга тўғри ва одилона баҳо бериш жуда-жуда муҳимдир. Турон султони билан Рум императори ўртасида йигирма давоми…

Уйғун Рўзиев. Тавба (ҳикоя)

Эски “Зарбдор” хўжалигининг собиқ қоровули Шо­қулнинг на уйида ҳаловат бор, на юриш-туришида. Ҳали ўт-ўланларга зеб бўлиб турган шудринглар буткул парланиб улгурмасидан унинг уйида яна олатасир бошланди. Кейин Шоқул кўчага ўқдай отилиб чиқди. Буни кўрган қўни-қўшни борки, унинг аҳволини дарров тушунди. давоми…

Ғози Раҳмон. Қарқара мерган (ҳикоя)

Мерганнинг отда ўтириши қарқара қушга ўхшайди. Бироқ кўзлари қисиқ, бодом қабоқ, қароқлари қип-қизил қонталаш, қўлидаги лочин қушнинг кўзлари монанд. У туғилиб вояга етган Сардоба қишлоғидан отнинг бошини ўнг тарафга бурсангиз Бухорога, чапга қайрилсангиз Жайҳуннинг нақ ўзига олиб чиқади. Қарқара мерган давоми…

Абдуқаюм Йўлдош. “Парим бўлса…” (ҳикоя)

Умри киндик қони тўкилган овулида ўтаётган бўлишига қарамасдан Ибодулла шаҳар жинниси эди. Бемалол айтиш мумкинки, балиқ сувда ўзини қандай эмин-эркин сезса, аллақачон “шаҳарлик” лақабига эга бўлиб улгурган жўрамам ўзини шаҳарда шундай ҳис қиларди. Ҳолбуки, мактабни битирганидан сўнг у Тошкентда бор-йўғи давоми…

Гўзалой Солиҳ. Сиз ўшами? (қисса)

Азизим! Майлими, шундай атасам? Эсингиздами, суҳбатларимизда шу ном билан атаб қолсам, “Кечирасиз, шу сўзни кўп ишлатаман, билмасдан айтиб юборибман”, дердим дарров вазиятдан чиқиш учун. Аслида, шу сўзни ҳаммадан қизғаниб, фақат сизга илинардим. Билардим, сизга ҳам ёқарди. Ўзингизни кўриб турмасам ҳам, давоми…

Гулноз Мамарасулова. Кулча (ҳикоя)

Ҳовли. Ошхона. Тандир… Қуёш ҳовлига кираверишдаги йўлакчанинг ўнг ва сўл томонларига бир чизиқ қилиб экилган райҳонларни, томорқада кўкараётган сабзи, бодринг ва бошқа қатор экинларни, охурида суви тугаб қолганидан ба-балаб ишора бераётган қўй-қўзилар қамалган оғилхонадан тортиб, жамики атроф-оламни аямай қиздирарди. Она давоми…

Байрам Айтмурод. Қўноқ (ҳикоя)

Азамат алламаҳалда келди, унинг устига, ўзини беҳаловат ҳис қилаверди. Бир нарсани унутгандай, йўқотгандай бўлаверди. Томоғидан овқат ўтмади. Ижарадош жўралари – Нишон билан Сардор бир-бирига қарамай, пишиллаб овқатланишарди. – Ҳа жўра, мазанг йўқ? – деди Сардор нафсини сал қондириб олгач. – давоми…