Usta Mahkamning kichik qizi Inobat mahmadonagina chiqqan. Kelin ayalari ham, opalari ham undan zirillab turishadi. Shundoq gaplarni topib gapiradiki, naq jon-joningdan o‘tib ketadi. Tili chiqqandan beri biron ishni javobsiz qoldirmagan. O‘ziga o‘xshagan shaddodgina ammasi doimo uning peshonasiga mushtlab turib gapiradi: davomi…
Muzeyni tomosha qilgani kelganlar «Muzey berk, remont» degan yozuvni o‘qib, qaytib ketaverishardi. Ammo soqoli ko‘ksiga tushgan, ikki lunji filning qulog‘iga o‘xshab osilgan bir chol eshikni ochasan, kirib karnayimni ko‘raman, deb ikki oyog‘ini bir etikka tiqib turib oldi. Qorovul tushuntirsa ham davomi…
Ko‘xna Buxoroning beqiyos rostgo‘y fuqarosi Sangin Xamro to‘g‘risida haddan tashqari rost hikoya. Bu odamni men o‘n bir yil burun Amir zindonining darvozasi yonida uchratgan edim. U xontaxta ustiga jevachka, sigaret, bir shishada nos, sho‘rdanak, qovurilgan no‘xot qo‘yib, xaridor kutib o‘tirardi.Bir davomi…
I Javlonbek rayon markaziga yetganda tong yorishib, ko‘chalar gavjum bo‘lib qolgandi. Budka oldini supurayotgan cho‘tkachi Mullaqand tuyoq tovushini eshitib qaddini rostladi.— Bahay, aka Javlun? Sutra kujo rafte? Ibi, sabil echkini qayga olib ketobsiz. E, tushindim, tushindim, sluchkagame? Bo sizga yak davomi…
(Yodgorlik) Turdivoyni do‘stlari orqavarotdan Turdi Ilimiliq deb atashardi. Bunday deyishlariga sabab, gap-gashtaklarda uning bor-yo‘qligi bilinmasligida edi. Hech qachon, hech qayerda, palon so‘zni Turdivoy aytgan, degan gap bo‘lgan emas. O‘zi to‘nggina, gapi sovuqqina edi. Jo‘ralari jononlardan gaplashayotganlarida bir chekkada, o‘likdekkina bo‘lib davomi…
(Lirik manzara) Oltinchi kvartaldagi to‘qqiz qavatli uyga odamlar ko‘chib kela boshlashdi. Birov itini yetaklab, birov mushugini ko‘tarib keldi.Sakkizinchi qavat balkoniga yangi qo‘shni to‘rqovoq ilib qo‘ydi. Shu kecha bedana uch marta sayradi. Ko‘pdan bu tovushni unutgan kishilar qandaydir hayajon bilan balkonga davomi…
Atrofi kungira panjaralar bilan o‘ralgan uch qavatli bu uyni mikrorayondagilar «Oq uy» deb atashardi. Unda obkom va gorkom xodimlari yashaydilar. Faqat pastdagi ikki xonali uy semon zavodining ishchisi, jindek-jindek otib, shiringina kayf qilib yuradigan, bir etak bolaning otasi Qodirjon akaga davomi…
Kap-katta odam ko‘pchilikning o‘rtasida «ho‘ng-ho‘ng» yig‘lasa, juda xunuk bo‘lar ekan.— Qo‘ying, Mullajon, astoydil sevsa, qaytib keladi. Mullajon tasalli berayotgan kishiga qarab, nimadirdemoqchi bo‘ldi, ammo o‘pkasi to‘lib, tomog‘idan gap o‘tmay entikdi, mo‘ylovining ko‘z yoshidan ho‘l bo‘lmay qolgan bir uchi sal-pal qimirladi.— davomi…
Boqqaningga yarasha tovuq o‘lgur kunda tug‘sa-da. Don cho‘qishiga qaraganda, kuniga ikkitadan gug‘adiganga o‘xshaydi. Qaqolashi dunyoni buzadi. Har qaqolaganida qo‘ni-qo‘shnilarga eshittirib, hozir tuxum tug‘aman, tuxumimni ko‘rib yoqalaringni ushlaysizlar, degandek hurpayib somonxonaga kirib ketadi. Shu kirib ketganicha gor-shovda o‘tirgan boladek ko‘zlarini javdiratib davomi…
Ko‘zoynagining bir poyi darz ketgan bu odamni ilgarilari ham bir-ikki ko‘rganman. U, doimo NEP davridan qolgan qo‘sh qulfli portfel qo‘ltiqlab yurardi. Basharasi lazarimda muhri o‘chib ketgan sovunga o‘xshardi. Uni ko‘pincha redaktsiya koridorlarida, pochta qutilarining yonida ko‘rardim. O‘zi kim, nima tirikchilik davomi…