Ko‘rpani endi boshimga tortgan edim, xonam eshigi ochilib, ko‘zlariga qopa oynak taqqan, belidagi kamariga to‘pponcha qistirilgan qopa shlyapali oq, qora, qizil rangdagi uch xo‘roz kirib keldi.– Tur joyingdan, – buyruq berdi birovi.O‘rnimdan uchib turdim.– “Poyga – EM” fermer xo‘jaligi raisisan-a? davomi…
Temir yo‘l vokzali. Kiyinishidan o‘ziga to‘qligi sezilib turgan bo‘ychan yigit navbatda turibdi. Uning oldida dilbargina ayol paydo bo‘ldi.– Toshkentga ketyapsizmi, aka? Yo‘q demasangiz, bir kupega chipta olsak. Yaxshi odamga o‘xshaysiz. Bexavotirroq ketardim, – hokisorlik bilan dedi u.– Ishqilib, hamrohim biror davomi…
Qizim gap olib keldi: tepakallarning miyasi mixday ishlarkan. Bo‘lishi mumkin, dedim. Chunki kaminaning sochi siyraklasha boshlagan edi. Xursand ham bo‘ldim. “Endi bolalarga nima deyman?” degan o‘ylov bilan yurgan edim-da.– Oyimning miyalari ishlamaydi, – deb keldi tag‘in qizim.– Nega unday deysan?!– davomi…
Oq – sariqdan kelgan, sochi mallarang, ko‘zlari qiyiq, sap – sariq kipriklari cho‘chqaning kipriklariga o‘xshash, og‘zini yumsa ham kurak tishlari ko‘rinib turadigan novcha va ozg‘in bu qizning ismi Malika. U o‘zining uncha xushro‘y emasligidan o‘ksinar, buning ustiga tengdosh qizlar uni davomi…
Qor yog‘moqda. Gox qiyalab, goxo chirpirab, goxo to‘zg‘ib, sassiz – sadosiz, jimgina yog‘ayotir u. Oppoq qor uchqunlari aro xuddi son – sanoqsiz meteoritlar ichra yo‘rtib borayotgandayman. Men shunday ketib borayapman. Shunchaki, maqsadsiz, yolg‘iz bir o‘zim tentirab “Grenobl”dan “Don Mils” ko‘chasi davomi…
Sinfdoshim O‘ktam xotirasiga Onda-sonda tomchilayotgan yomg‘ir do‘lga aylandi. Panaga o‘tayotgan yonidagi kishilardan biri Kenjaning qo‘ltig‘idan oldi. «Yur darvozaxonaga, ivib ketasan-ku butkul!» U joyidan siljimadi. Qo‘ltiqdan tutgan qo‘l bo‘shashdi. «Kenja, uka, nima qilasan endi, aslida u seni tepib-tepib ko‘mishi kerak edi-yu… davomi…
BIR BOR EKAN… BIR YO‘Q EKANyokiDARAXTGA DO‘NGAN ODAMHikoya Nega bir tupgina daraxt tikishgan ekan? Bi-i-ir tupgina!.. Uchta, to‘rtta, yo‘q, o‘n-ta, o‘n beshta tikishmaydimi? Qalin o‘rmonga aylantirib tashlashmaydimi… Eh-h… Ana, yana bittasi kelyapti. Ishqilib, uni ko‘rib qolmasa edi. Ko‘zi tushdimi, inda-may davomi…
«Yo‘q, bo‘lishi mumkin emas!» Ana shu to‘rttagina so‘z, lekin miyasining to‘rt tomonini egallab olgan, ming boshqa narsani o‘ylashga urinmasin, o‘zini chalg‘itish uchun hech bir keraksiz yumushlarga qo‘l urmasin, xotiniga qo‘shilib jini suymaydigan tele-seriallarni ko‘rib, haligina eshitgan, musaffo osmonni tilib o‘tgan davomi…
Agar yana bir zum, bor-yo‘g‘i bir zumgina suratga qarab tursa, ko‘ksini changallab yiqilishiga uning ko‘zi yetdi. Kulgi deganiyam shunchalik o‘tkir, shafqatsiz bo‘ladimi! Ko‘zlardan otilayotgan xanjar Erkinning o‘ng-so‘lida yaltirar, xanjardan uzilgan sirtmoq tomog‘iga yopishar, bo‘ynini ayovsiz qitiqlab, biroz chekinganday bo‘lardi-yu, «a» davomi…
(«Lahzaning larzalari» turkumidan) Iliqqina, yumshoqqina edi siypalayotgan narsa. Yigitchaning qitig‘i kelib, nariroq surildi. Iliqqina, yumshoqkina vujud shu zahotiyoq u tomon surildi va yana qitiqlay-qitiq-lay siypalay ketdi. Siypaladi-siypaladi-da, uni quchoqlab oldi. Birdaniga a’zoi badanini o‘nlab, yuzlab barmoqlar, iliqqina, yumshoqqina, lekin etingni davomi…