Ketyapman. Tepamda ko‘p-ko‘k osmon. Qarshimda kirmizi quyosh, botaymi, botmaymi deb, daraxtlarning shoxiga omonat qo‘ngan. G‘ir-g‘ir shabada. Asfalt yo‘lka top-toza, shinam. G‘ivirlab yurgak chumchuklar men yaqinlashganda dik-dik qochadi. O‘rindiqda yigit bilan qiz huzur qilib o‘pishmokda. “Eru xotin — qo‘sh ho‘kiz”, degan davomi…
Sobir televideniyega ishga keldi. U bundan oldinlari «zangori ekran»da besh-olti marta chiqqan, hatto bir «jonli» ko‘rsatuvning bitta «sahifa»siga boshlovchilik ham qilgan, shundan bu yerdagi ishdan oz-moz xabari bor, xodimlarning bir qanchasi bilan ko‘z tanish, to‘rt-beshtasi bilan quyuq salom-aligi ham bor davomi…
Meni mast qiladi qirq yil naridanKitobing qatiga qistirilgan gul…Muhammad Rahmon Uni ko‘rdim. Bekatda, yo‘q, bekatning orqasidagi do‘kon oldida. Do‘konning u yog‘ida AYoQSh bo‘lar edi, benzin olay deb to‘xtasam, buzilib ketibdi, mashinamga qaytib endi o‘tiraman deganimda u chiqib qoldi. Avvaliga nimasidir davomi…
Rahmsiz olomon, sizga ne kerak?Rauf PARFI Odam — ijtimoiy mavjudot, qadim-qadim zamonlarda hayvonlarni ko‘plashib ovlagan vaqtlaridan beri kelayotgan ko‘nikma uni doim o‘zini to‘daga urishga, ko‘pchilik bilan, ko‘pchilik ichida bo‘lishga undaydi. U yolg‘iz qololmaydi, yolg‘izlikning o‘zi ham ko‘pchilik orasida ma’nili, ko‘plikka davomi…
1 Xoliyor ustiga choyshab yopilgan oyoqlarini qimirlatdi. Tep-tekis solingan choyshab tagida ular karavotning narigi uchigacha qimirlashi kerak edi-ku… Endi oyoqlarining, to‘g‘rirog‘i, oyog‘ining panjalari beshta, tovoni bitta. Endi hatto tizzasi ham bitta. Oyog‘i esa bir yarimta, undan ham kamroq.Endi u chopib-chopib, davomi…
G‘aybarov tebranma kursida o‘tirar ekan, ko‘zlarini yumib olgan edi. Ish og‘ir, o‘ziga xos yuki bor. Mansab pillapoyalari bo‘ylab ko‘tarilish chetdan qaraganda, yaxshidir, ammo uning zalvori, mashaqqatlarini har kim ham his etolmaydi. Aqliy mehnat bo‘lsa-da, tinkangni quritadi, ezib tashlaydi. Yutoqib-yutoqib chekkaningda davomi…
Maxsum qildek bo‘yni ustida likillab turgan mushtdekkina boshini to‘xtovsiz silkiy boshladi. Go‘yo shunday qilsa, daxshatli tush ta’siridan qutiladigandek edi. Ammo bu tush deganlari xira pashshadek nuqul aylanar, har safar yangi-yangi tafsilotlar kelib qo‘shilardi.Chol inqillagancha to‘rta taxtadan qo‘pol yasalib, ostiga sakkizta davomi…
Dushmanning kelayotgani aniq edi. Sardor Shamolqoya ostida kengash gulxani yoqishni buyurdi. Kohinning ming‘irlaganiga e’tibor bermay, qabila ahlini to‘pladi. Jangchilar, oqsoqollar, ayollar, bolalar gulxan oldida qomat kerib turgan Sardorning og‘ziga tikildilar.– Qarlonlar kelyapti, – dedi u jangchilarga bir-bir sin solarkan, – davomi…
Boshimga tushdi g‘am tig‘i, balo toshi, ajal zaxmi,Ko‘r, ey, hijroni zolimkim, nelar boshimga kelturding.Alisher Navoiy Abdurahmon Chaganada voyaga yetgan. «Tug‘ilib, voyaga yetgan» deb yozmayotganimizning sababi shundaki, uning qayerda tug‘ilganini hech kim, hatto o‘zi ham bilmaydi. Voyaga yetgan joyi esa aniq davomi…
Chaganada g‘aroyib odamlar ko‘p. Ammo Panji polvon g‘aroyiblarning ham g‘aroyibi. Masalan, bayramlarda markazdagi yagona ko‘chadan qulfu yashil kiyinib, alvon tug‘lar ko‘targancha, jamoa-jamoaga bo‘linib, askarlarga xos saflarga tizilgan baxtiyor namoyishchilarning xurram kayfiyatlariga mos tushmagan ishlar qiladi. Ya’ni, taxtadan muvaqqat yasalgan minbarda davomi…