Каримберди Тўрамурод. Ўлмас Кашшей (ҳикоя)

1.– Ўлмас бобо уйланармиш! Ўғиллари бобойга мос бирорта хотин ахтаришаётганмиш!Райҳон акасининг нима демоқчи бўлаётганини фаҳмлашга уриниб, унга бир муддат тикилиб қолди.– Қари такага хотинни ким қўйибди? Бир оёғи гўрда бўлса. Худо деб, Обло деб ўтирсин энди!– Ҳа, яша! Аниқ бир давоми…

Каримберди Тўрамурод. Мактуб (ҳикоя)

Урушдан қайтмаган ўғилларини сўнгги нафасигача кутиб ўтган барча момоларга бағишлайман 1.Мамлакатда уруш бошланди!Ҳўлу-қуруқ баравар ёнди!Айниқса, Гирмон дегани Масковга етиб қолганда ёппасига “Ола-ол” бошланди. Улжон момо туну-кун Худога ёлвориб, дуо қиладиган бўлиб қолди:− Худоё, Зокиржонимни олма!− Худоё, биттагина ўғлимни олсанг, мен давоми…

Каримберди Тўрамурод. Ж.К. (ҳикоя)

1.— Болалар, ҳеч қачон бировнинг устидан кулиш керак эмас. Бировнинг устидан кулган киши бир куни албатта худди шу нуқсон туфайли элга кулгу бўлади, — деди адабиёт фани ўқитувчимиз. — Бунга адабиётда, тарихда мисоллар жуда кўп. Аммо мен сизларга ўз ҳаётимдан давоми…

Каримберди Тўрамурод. Ишқ сонатаси (ҳикоя)

1.Момохолнинг тўйи бўладиган бўлиб қолди.Ай, Момохолнинг кўнгли Эшимқулда эди-да. 2.Қош қорайганда аммасиникига борди Момохол.Амманинг боғи Эшимқулларнинг боғи билан туташ бўлди.Аммасини ухлатиб боққа чиқди Момохол.Аллақачон боғда бўлди Эшимқул. 3.– Энди нима қиламиз, Момохол?– Билмайман, Эшимқул, билмайман.– Энангга айтмадингми, Момохол?– Қайси тил давоми…

Каримберди Тўрамурод. Илон аёл (ҳикоя)

Ҳасан кўп ичадиган бўлиб қолди. Бир замонлар бир ҳўплам ҳам  ичмасди. Яхши уста эди. Одамларнинг уйларини ёпиб берарди. Ана шу яхши усталиги сабаб бўлди барига. Битта уйни битказмасдан иккинчи уйнинг эгаси келиб, навбатда турарди Ҳасаннинг бўшашани пойлаб. Ана шу одамлар давоми…

Каримберди Тўрамурод. Икки йиллик муҳаббат (ҳикоя)

Бугун ёзмоқчи бўлаётганларимдан бирортаси тўқилган эмас. Қандай бўлган бўлса шундай ёзмоқчиман. Бу гапларга ўттиз йил бўлди. Буларни олдинроқ ёзсам ҳикоям қаҳрамони мени уриб ўлдириши аниқ эди. Негалигини эса ҳикояни ўқисангиз билиб оласиз. 1. ТанишувУниверситетнинг биринчи курсида ўқирдим. Германиядан мактуб олдим.«Ассалому давоми…

Каримберди Тўрамурод. Дилхирож (ҳикоя)

– Менга қара, ука, сен ўзи ҳақиқий қўшиқчи бўлмоқчимисан ёки қишлоқдаги тўйларда чиқиб икки- учта ашула айтиш билан кифояланиб юрмоқчимисан? – сўраб қолди поччам бир куни.– Қўшиқчи бўлмоқчиман, – дедим ва қарорим қатъийлигини билдириш учун шоша- пиша орзуларимни ҳам санаб давоми…

Каримберди Тўрамурод. Бир қоп кўмир (ҳикоя)

— Халқ душманининг ўғ¬ли!— Душман!— Сен билан бир синфда ўқишни истамаймиз, чиқиб кет!Мен уларнинг устидан директорга шикоят қилдим.— Ҳа, чаёнвачча! Ёқмадими? Улар тўғри айтибди. Чаённинг боласи чаён бў¬лади. Ҳе, отангга ўхшаб чақчаймай ўл! Чиқ, йўқол!Мактабга бормай қўй¬дим. Бир ҳафтадан кейин давоми…

Каримберди Тўрамурод. Биринчи муҳаббатим (ҳикоя)

Афғон уруши қатнашчиларига бағишлайман Ургутга ҳофиз келармиш.Муҳаммаднинг баданида чумолилар юриб ўтди. «Миш–мишдир? Катта–катта шаҳарлар туриб, ҳатто Са-марқанд қолиб, бизнинг Ургутда ҳофиз концерт берармиди? Ҳа, миш–мишдир? Одамларам қизиқ–да. «Бо-ласи йўқ эмиш», дейишарди, ўғиллари, қизлари бор экан. «Маккада онаси ўлибди», дейишди, тўқсонга давоми…