Абдунаби Ҳамро. Мусо раис (ҳикоя)

Кундузи чироқ ёқиб, бутун Олотни қидириб чиқсангиз ҳам Мусо раисга ўхшаган кишини тополмайсиз. Қиладиган қилиқлари атторнинг қутисидаям йўқ. Бўй-басти пачаққина, тил-забони аччиқ. Айрим ишларию гап-сўзларига қараб, уни кимга менгзашниям билмай қолади киши. Таги-зотидан гап очилса гоҳ ўзини ожизу нотавон қилиб давоми…

Илҳом Зойир. Хўрак (ҳажвия)

Молингни йўқотсанг — хўп-хўп, ўғирлатсанг аламини ҳеч нарса босолмайди. Тўғри, йўқотдинг нимаю ўғирлатдинг нима, икки ўн беш — бир ўттиз, дейиш ҳам мумкин. Лекин аслида бу — бир ўттизни иккига бўлишдай оғир…Бу гапнинг мағзига етаман десангиз, мана, бизнинг Ойчечак янганинг давоми…

Муродулла Ғафуров. Кўнгилчановнинг кўрганлари (ҳажвия)

— Ҳечам ёлғон гапирма! Бировнинг дилига озор етказишдан тийилиб юр.— Астойдил меҳнат қилиб, ҳалол пул топ! Қунт билан ҳунар ўрган. Имкони борича одамларга яхшилик қилишга интил.— Дўст орттир.Ота-онам болаликдан шундай тарбия беришди. Мен ҳам уларнинг маслаҳатига тўлиқ риоя қилиб ўсдим. давоми…

Анвар Суюнов. Ота уй (ҳикоя)

Ёмғирдан сўнг ярқираб чиққан қуёш нурлари кўпчиган тупроқни қиздира бошлади. Тизза бўйи ўтлоқлар устида тебранаётган буғ ўрлаб кўм-кўк баҳор осмонига сингиб кетади. Пичанзорлар орасида бир маромда сайраётган муллатўрғайнинг чуғур-чуғури адир бўйлаб кезади. Ғўбдинтоғ этагидаги ёйилмаларда пода боқиб юрган болакайларнинг қий-чуви давоми…

Абдужалол Раҳимов. Сенсан севарим… (ҳикоя)

Машинамда радио бор. Антеннасини созлаб қўйганман. Бир қўшиқни жуда кўп қўйишади. Унда шундай сўзлар бор:  Сенсан севарим, хоҳ инон, хоҳ инонма,Қондур жигарим, хоҳ инон, хоҳ инонма… Бу қўшиқ менга жуда ёқади. Юракни сел қилиб юборади ўзиям. Радиодаги бошловчи қиз эълон давоми…

Ашурали Жўраев. Оқсоқол (ҳикоя)

Фидоий инсон Бобоқул Турдиевнинг порлоқ хотирасига бағишлайман Дарвоза бугун ҳам тонг отар-отмасдан тақиллади. Аллақачон уйқудан уйғониб покланиб, калима қайтариб ўтирган Бекназар тоға оёғига калишини илиб, дарвозахона томон илдам юрди. — Кираверинг, дарвоза очиқ, — деди у. Ҳақиқатан дарвоза очиқ эди. давоми…

Шароф Бошбеков. Менинг ёзувчи бўлганим (биографик ҳажвия)

Мен жиддий оилада тарбияланганман. Уйимизда кулги овози камдан-кам эшитиларди. Ота-онамиз: «Жиддий бола бўлгин, шунда сендан жиддий одам чиқиши мумкин. Бўлар-бўлмасга ҳиринглайверсанг, гўр ҳам бўлмайсан» деб ўргатишган. Ана шу гап ҳамон қулоғимда. Мендан дуруст одам чиқдими-йўқми билмадим-у, лекин шунақа қовоғи солиқ давоми…

Фарҳод Муcажон. Дарз (ҳикоя)

Фозилжон билан Одилбек бир маҳаллада ўсди, бир мактабда ўқиб, институтни ҳам бирга тугаллади, омадларини қаранг-ки, ўқишни битиргач, битта муассасага ишга кирдилар.Йигитларнинг ҳар иккиси меҳнат фаолиятини оддий ходимликдан бошлаб бўлим бошлиғиликкача кўтарилишди. Иш жойлари нуфузли, туман ҳокимиятида эди, орадан қарийб йигирма давоми…

Бахтиёр Нуриддинов. Ҳавола (ҳикоя)

Қачонлардир Чечакни яхши кўриб қолишини хаёлига ҳам келтирмаганди. Ўзини оқламоқчи эмас-ку, сингилдек яхши кўрарди уни. Битирув оқшоми – сўнгги қўнғироқда эсдалик учун берган миттигина совғаси ҳамон мактаб хотираларини эслатар, шундан юраги қинидан чиққудек бўлиб ҳаприқиб-ҳаприқиб қўярди. Буни доим шууридаги синфдошларига давоми…

Бахтиёр Нуриддинов. Ушалмаган орзу (ҳикоя)

Бир, икки, уч…Айтса ишонмайсиз-да. Ерни қарс-қарс тепиб юрганида товонидан ўт чақнайди. Саноқни ўрганганидан буён ҳарбий бўлиш дардида. Бирон куни йўқки, санамай қадам босса. Уч худди чегарадек у учун. Ҳеч қачон кейинги сонга ўтолмайди. Аслида ҳаммаси боғчадан бошланган. Тили чучук тарбиячиси давоми…