Ҳамма замонда, ҳамма жамиятда солиқлар катта рол ўйнаган. Уй солиғи, ўтин солиғи, тутун солиғи.., хуллас, солиқларнинг тури кўп бўлган. Сўфи Оллоҳёр ҳазратлари даставвал Каттақўрғон музофотида закотчилик билан шуғулланганлар. Бир куни Оллоҳни мадҳ этиб, зикр тушиб келаётган дарвешни кўрган Сўфи Оллоҳёр давоми…
Илгарилари олий ўқув юртларига кириш имтиҳонларини домлалар қабул қиларди. Абитуриентнинг билимини тўғри баҳолаш учун қўшимча саволлар бериларди. Шпаргалкалар қўлдан-қўлга изғиб, фотосуратли иншолар бозори авж оларди. Имтиҳонда шулар ёрдамида иншони “Лайли ва Мажнун”дан бошлаб “Фарҳод ва Ширин”да тугаллаганман. Текширувчи домла раҳмдилроқ давоми…
Инсоният пайдо бўлганидан буён ўз тақдири, эртанги куни қандай бўлишини билишга қизиқади. Ҳаёт қийинчиликларига чидам билан бардош беради. Ҳаммаси олдинда, дейди у ишонч билан. Лекин олдинда нима борлиги олдиндан аён бўлса, яшашнинг қизиғи қолмайди. Шунинг учун бандасининг тақдирини яратганнинг ўзидан давоми…
Одам ер юзидаги барча махлуқлар орасида биринчи бўлиб иблис билан тил топишган, деб ёзган экан Чингиз Айтматов. Ўшандан буён одамзод худони сал ёдидан чиқариб қўйса, иймони сустлашиб, ичидаги шайтон ғимиллаб қоларкан. Хўжа Насриддин бир куни хотинига ош дамлатибди. «Бугун бир давоми…
Бир ошиқ йигит яхши кўрган қизига чиройли қўлқоп сотиб олибди. Дўконда одам кўплигидан сотувчи қиз янглишиб, йигитга худди шундай ўрамдаги аёлларнинг белдан пастга киядиган ички кийимини бериб юборибди. Йигит бундан бехабар, совғани хат билан бирга севган қизига юборибди. Унда шундай давоми…
Оилада ўнта қизнинг ичида битта ўғил бўлганман. Шунинг таъсириданми, қоронғуликдан қўрқаман. Ишонтириш қобилиятим шунчалик кучлики, охирига бориб гапирган гапимга ўзим ҳам ишониб кетаман. “Гурунгчи” хусусий газетасига тинчгина олди-қочдиларни ёзиб юрган эдим. Телевидениеда “Ҳаёт оқишлари ва қоқишлари” кўрсатувини ташкил қилдим-у, ўзимнинг давоми…
Инсон зоти ҳамма вақт сармоя орттиришга, яхши яшашга интилиб келган. Егани олдида, емагани орқасида бўлишини орзу қилган. Тўқни тўйдириш қийин, деганларидай, тўқ бўлса ҳам кўзи тўймай яна ҳам кўпроқ йиғишга ҳаракат қилган. Уч минг йил умр кўрган Мусо алайҳиссалом қуёшдан давоми…
Одам боласи қўйдай гап. Семиради, шишади, ҳаволанади, каттароқ амал тегиб қолса, босар-тусарини билмай, гапирган гапининг салмоғини чамаламай газлайверади. Бировни сўкади, бировни уради, бировдан олади, уйига ҳар куни «эҳсон»лар ёғилиб туради. Ҳар куни биттадан янги костюм кияди. Ўтказилаётган тадбирлардан зарбоф тўн давоми…
Бир одамнинг ўнта ўғли бор экан. Бир куни у ўғилларини ёнига чорлаб, улардан бирига “синдир” дея битта хипчин тутқазипти. Ўғил синдирипти. Ота унга тўртта хипчин беган экан, ўғил яна қоқ иккига бўлиб ташлапти. Шунда ота ўнта хипчинни жуфтлаб ўғлига: “Қани, давоми…
ЦКда, яъни Марказий канализациялар вазирлигида ишлаб юрган пайтларимда туркистонлик Аҳмаджон ака деган хушчақчақ инсон бўларди. ўзи озғин, қўллари омбирдай, кўришиб қолса, қўлни мажақлаб қўя қоларди. Биз икки кунгача қўлимизни ололмай юрардик. У эса бундан ҳузурланиб куларди. Индамаслигимиз сабаби, Аҳмаджон ака давоми…