Нарзулло Ботиров. Ҳаётнинг бир оқшоми (ҳикоя)

Минг тўққиз юз саксон учинчи йил. Август адоқ­лаган кунлар. Ҳаво тафти баланд. Кеч кирган бўлса ҳам атрофда ғир этган шабада йўқ. Осмонда ҳилол, хирагина битта юлдуз пирпираб турибди. Ҳали талабалар ёзги таътилдан қайтишмаган. Ўқишга бу йил кирганлар эса танловдан ўтиб, давоми…

Жуманазар Бекназар. Тудана (ҳикоя)

Катта ҳовли. Пахса девор билан ўралган. Тартиб билан гуллар экилган. Ҳаммаёқ саранжом-саришта. Ҳовлининг бир четида мол-ҳолга алоҳида жой қилинган. Супанинг кунчиқар тарафида шохлари тар­вақайлаган бақувват катта дарахт – қайрағоч. Ға­дир-будур, тўқ жигарранг пўстлоқ билан қопланган танаси қулочга сиғмайди. Уч-тўрт қуриган давоми…

Қулман Очилов. Асрлар қаъридан дур қидириб… (Ойбек уй-музейидан репортаж)

Кичик академия Тошкентнинг сўлим гўшаларидан бири – Ишчилар шаҳарчасида жойлашган бу бино ён-атрофидаги уйлардан деярли фарқ қилмайди. Унинг қўшни ҳовлилардан фарқи, асосан, деворидаги уч лавҳада кўринади. Ўқиймиз: “Бу уйда 1940-1968 йилларда буюк ўзбек адиби, академик Мусо Тошмуҳаммад ўғли Ойбек яшаб давоми…

Қулман Очилов. Писта (ҳикоя)

Ишдан сўнг “Орзу”га кирдим. Гипермаркетдан чиққанимда, ортимдан электрон эшик ёпилмасидан, тарашадек қотма одам югуриб келиб, сумкамга қўл чўзди: -Такси бор, ока!.. Йўл бўлсин? Бундай пайтда оғзингизни очишга улгурмайсан. Қўлингда шиширилган пуфак ушлаб турган бўлсанг ҳам, мулозим надоматга зўр беради. Дўкон остонасида соқчиликда давоми…

Саидвафо Бобоев. Чол ўлмайдиган бўлди (ҳикоя)

Пасурхилик Саттор бобо бир кам саксонга кирди. Бир ҳафтача бурун Раҳмон даллолнинг маъракасидан чиқдию ўзини нохуш ҳис қилди. Биқинини ушлаб, “вой, юрагим”, деди. Ўғиллари дарров парвона бўлишди. Пешинга яқин машинага ўтирғизиб туман марказидаги касалхонага олиб кетишди. Сўнгги хабарларга қараганда, қариянинг давоми…

Анвар Обиджон. Оддий айрилиқ ҳақида эртак (қисса)

Адирга туташ қишлоқчадаги орти деразасиз уйлар бадантарбияга сафланган бўйи паст-баланд ўқув­­чилардек, йўлнинг икки четида зич тизилиб ту­риб­ди. Эшик-дарвозалар ҳам турлича: буниси бир­қанот, одми, баъзилари бўёқ кўрмаган, тахталари қуёш куйдириғидан қорайиб, ёрилиб кетган; униси – қўшқанот, рангдор, ҳашаматли. Торгина тошлоқ кў­ча­нинг давоми…

Қулман Очилов. Лочин (ҳикоя)

— Мен лочинман! — деди қаршимдаги столда ўтирган эллик ёшлардаги оқ сариқдан келган бақалоқ одам. Кимга гапираяпти экан, деган хаёл билан ён-веримга қарадим. Ҳали жуда эрта, девордаги соат миллари энди ўндан ошгани учунми бежиримгина қаҳвахонада иккаламиздан бошқа ҳеч зоғ йўқ. давоми…

Насиба Абдуллаева. Алла (ҳикоя)

Бобоёр “Армиядан ўрис хотин олиб келибди”, деган гап у дарвозадан кирмасданоқ қишлоққа тар­қаб улгурди. Биров ҳайрон, биров ишонмаган. Қишлоқнинг хотинлари Салима бойбиччага тўзим тилашса, оқсоқоллар Шермурод муллога ачиниб соқол силашади. Абдулла раис ҳам жўрасидан хабар олгани, ҳам аскар тўйнинг дарагини давоми…

Зуҳра Мамадалиева. Устоз мусаввир (ҳикоя)

“Уштурнома” таржимонига эҳтиром ила бағишлайман.Муаллиф. Бола эшитган эртаги таъсирида хаёл сура-сура кўзларини юмди. Киприклари бир-бирига илиниб, уни уйқу деган сирли салтанат томон олиб кетди… У туш кўрар экан, ширингина жилмайиб қўйди. Бола ҳозиргина тинглагани эртак каби сирли, ўзи эндигина кириб давоми…

Зуҳра Мамадалиева. Раббимқул (ҳикоя)

Раббимқул ўрнидан турар-турмас телефони жиринглади. У норози кайфиятда лабини буриб, қошини чимирди. Шу ҳолатда телефони “юзи”га қаради. Шу заҳотиёқ унинг чимирилган қошлари ёйилиб, лабларига хуштабассум ёйилди.-Ассалому алайкум, окахон! – сўрашди телефон билан. –Ҳозиргина Сизни ўйлаб тургандим. Умрингиз узоқ бўлар экан, давоми…