Йўқ, улар Анҳор бўйида учрашмади. Учрашувда ўзиники қилиб айтиш учун китоблардан шеърлар кўчириб олмади. О, мен сени севаман, сенсиз яшай олмайман қабилидаги мавсумий сўзларни сўзлашмади. Лаблар топишганда қизнинг узун товони ердан сал кўтарилмади. Йўқ, йигит қизни безорилардан қутқариб қолмади…Яхши шоир давоми…
I У жуда ориқ, ўзи сариқ бўлгани учун сийраклашиб қолган сочлариям сарғиш. Қачонлардир яхшигина шеърлар ёзиб, энди расмий ишлар гирдобига тушиб, назмий туйғулари сўниб қолган. Сал энгашиб, оҳиста-оҳиста, нималарнидир ўйлаб, хафақон касали билан оғриб юради. Хафақон касалига йўлиққандан буён ичмайди, давоми…
Елкасига пахталик нимча ташлаган дотсент Обидович, ёниб бўлган ўт чўғида кўмилган картошкаларни учи қорайиб куйган косов билан кавлаб, тинмай сигарета чекади. Чўғ тафтидан юзлари қизариб кетган бу салобатли, катта одамнинг қаршисида ийманиб, ориқ қўлларини қовуштириб, йигирма ёшлардаги мўйловли йигит — давоми…
Оёқларига қизил ботинка, устига кўк иштон-кўйлак, бошига эски ола дўппи кийиб олган уч яшар невара, ҳаммадан олдин ўрнидан туриб, айвонга чиқади. Дастурхон атрофида ўтирганлар унга парво ҳам қилмайдилар. У даҳлизда бирпас тик туради. Тўғридан қараганда худди вақтинча ўрнатиб қўйилгандек кўринадиган давоми…
Бу ерда кимлар бўлмаган… Қора мойга беланган шпаллар нималарни эшитмаган… Оҳ-фарёд, ҳайқириқ, қувонч билан айтилган ҳар бир сўз ҳудди қора мой сингари ана шу йўл, ана шу кўҳна бино бағрига сингиб кетган. Йўл ҳам, бино ҳам жонсиз. Аммо у кўп давоми…
1 Зуҳрани қарғашди. Султонни лаънатлашди. Икковлари ғам ғазаб тошлари билан тошбўрон қилиндилар. Миш-миш гаплар тупроғига кўмилдилар. -Улар аввалдан дон олишиб юришар экан, қочиб кетишганмиш… -Вой ўлмасам, қочиб кетишганмиш-а… -Ҳа, қочиб кетишибди… …ким билади, балки тўғридир… -Ўлиб қўяқолсин, жувон ўлгур, боласини давоми…
Ҳайбатали офтобнинг кучсиз нурига елкасини тоблаб ўтирган кампирига парво қилмай тўғри отхонага кириб кетди. Пастки томони ер чизадиган бўлиб қолган омонат эшикнинг хунук ғижирлашини эшитган кампир “келдингизми?” дегандай отхона томон қараб қўйди. Ичкаридан отнинг пишқириши, кейин унга урилган шапатининг, сўнгра давоми…
Номуссизлик гар илашса никоҳ ипига Аёл қалби шу қадар ҳам қонсирагайки, Тополмайсиз ер юзидан бунақасини! (Еврипид. “Медея”. Асқар Қосим таржимаси) Дугонаси хушхабар айтиб, суюнчи сўради. Латифа буни эшитиб, қувониши лозим эди. Чунки, шу ҳол юз беришини истаб, Худога неча бор давоми…
Бу хунук хабарни айтиш шунчалар осонми? Бундай гапларни айтавериб, дийдаси қотиб қолганми? “Зийрак бўлиб туринглар, жони шу кеча узилади… Тонггача ё боради, ё бормайди…” Бу сўзлар “Энди ёлғиз қоламанми?” деган ваҳимани уйғотиб, юрагига ўқдек қадалди. Хотинини алдади: “касалхонани вақтинча беркитишар давоми…
Бундай воқеалар ҳозир юз бермайди. Замонлар ўзгариб кетган. Эҳтимол бунақа гапларни унутиб юбориш маъқулдир? Балки яқин ўтмишдаги воқеаларни эслайдиганлар ҳам бордир? Шундай мулоҳазалар билан юра-юра, йигирма йил аввалги курорт воқеасини баён этишга қарор қилдик. У раиснинг хонасидан чиқиб, болаларга қанд-қурс давоми…