Мухторжон деган ота бошқа, эна бўлак иним мактабга директорликка тайинланадиган, вилоятга бориб суҳбатдан ўтадиган бўлди. “Бирга бориб келсак”, деб қолди. Директор ўзимиздан чиқадиган, шу мактабда ишлайман, яна меҳнатдан олти соатлик факултатив дарс бўш турибди, деган гаплар ҳам бор, машинамга ўт давоми…
Қиш кунларининг бирида спортчи талабалар машғулотларини тугатиб, залдан чиқиб кетишаётганида Абдужалил бош кийимини кия туриб, бехосдан ёнидаги Шероз исмли йигитни туртиб юборди. Сўнг дарров кечирим сўради. — Кўзингга қараб юрсанг бўлмайдими, қишлоқи! — деди Шероз унга ўқрайиб.— Нима? – Абдужалилнинг давоми…
Бахт ҳам насиба, у кимларнидир зор қақшаб излаб юради, рўпарасидан, оёғининг остидан чиқиб қучоқ очиб кутади, кимларнидир эса калака қилгандек мудом четлаб ўтади.Тоғаси Комронни ёмон изза қилди.– Ҳаётда ношукрликдан ёмон нарса йўқ, – деди у аввалига мулойимлик билан, лекин бу давоми…
Матризанинг манглайига битган ёлғизгина қизи бор. Ўзиям катта ўқишда. Омонлик бўлса, яқинда тугатиб қайтади. Қизи фермер хўжалигида ишлаган пайтлардаёқ талай-талай йигитларнинг боши Матризанинг пахса девордек қаттиқ, ўжар феълига урилиб “ёрил”ган ва қайта рўпара келмасликка сабоқ олиб кетган.Матризанинг бир армони – давоми…
Ўша куни уйда зерикиб ўтирган эдим. Кампирим невараларимни соғиндим, деб катта қизиникига кетган. Ўртанча қиз эри билан чет элда юрибди. Кенжамиз иссиқ-совуғимдан хабар олиш учун уйда қолган, лекин у ҳам уйда эмас — эрталаб ишга чиқиб кетиб, кеч қоронғисида қайтади. давоми…
Яна мукофот ёзишмабди. Буям камдай, ҳафталаб қорасини кўрсатмай, маош бериладиган куни келиб, сақичини чапиллатганча кассир ёнидан жилмай ўтирадиган касаба уюшма раисаси Назокат опа қарғадай қағиллаб ҳақини юлиб қолди: бу ойда бирмас, икки ходим туғилган экан. Тўрт ойдан бери ваъда қилинаётган давоми…
Очиғи, гап ўғирлашни ёқтирмайман, бу яхши эмас. Аммо автобусда, қий-чув ичида бир давра аёллар ўртасида бўлиб ўтган ҳайратангиз ҳангомани беихтиёр эшитиб қолдим. Кўз — дарё кўради, тешик қулоқ эшитади-да. Энди бу гапларни ичимда сақласам, номим ўғрига чиқиши турган гап. Қолаверса, давоми…
Бўри болалайдиган унгур оғзида илоннинг кулча бўлиб ётишини, бўриваччаларни вақт-бевақт илон қўриқлашини бир овчидан эшитгандим. Очиғи, ўша гапни муболаға деб ўйлаб, қўл силтаб қўйгандим. Кейинроқ ўзимнинг бошимдан ўтган мана бу воқеа кўзимни мошдай очиб қўйди. Хоҳ ишонинг, хоҳ ишонманг, орадан давоми…
Уч кунлик келинчак ўчоқ бошида куймаланиб юраркан, Ўринбой синчи тикилди. Хайрият, қозон қайнатмоқчи! Нима қиларкин, қачон пишаркин? Қорин таталаб ҳам кетди-ку! Айвондан туриб келинига қичқирди.— Ойша қизим, кеч бўлганда нима ташвиш?— Ош, — деди ийманиб келинчак ва кўнгли қайнотасининг қизимлашидан давоми…
Ўша вақтлар чамаси ўн ёш эдим. Айни куз, аммо атрофда қиш аёзи дайдирди. Кўчада мен каби совуқ сезмас “ўйин бола”си кўринмаса, аксар одамлар уй ичига тиқилишганди. Ҳар галгидек, ҳориб–чарчаб уйга қайтдим. Дарвоза тирқишидан ичкарига мўраладим: ойим айвонда тутақиб синглимга бақирар, давоми…